အခန်း (၈၅၁) : စစ်မှန်သော လွတ်လပ်မှု
ထန်ကျန်းမန်က ရှီလီအား အချိန်အတော်ကြာ စိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် “ တကယ်လို့ စီနီယာပြောတဲ့ တစ်ယောက်ယောက်က ကယ်ပေးခဲ့တယ်ဆိုတာသာ အမှန်ဆိုရင် ကျမကို သင်ပေးလိုက်တဲ့လူပဲ နေမယ် ”
သူမက မိုဝူကျိအား မည်သို့ ခေါ်ရမည်ကို မသိတော့ပေ။ အစ်ကိုကြီးဟု ခေါ်လိုက်လျှင် မသင့်တော်သေးပေ။ ဆရာဆိုသည်မှာလည်း မဟုတ်သေးပေ။ သူမက သူ့အကြံပြုချက်အား ငြင်းပယ်ခဲ့သည် မဟုတ်ပါလော။ ထိုအရာမှာ သူမဘဝ၌ အကြီးမားဆုံး နောင်တသာ ဖြစ်ပေသည်။
“ မင်းရဲ့ ဆရာလား ” ရှီလီက မေးလိုက်သည်။
သို့သော် ထန်ကျန်းမန်က ပြုံးကာ ခေါင်းခါလိုက်ပြီး “ မဟုတ်ပါဘူး။ သူက ကျမကို နည်းနည်းသင်ပေးခဲ့ပေမဲ့ သူ့ကို ဆရာအဖြစ် လက်ခံဖို့ ငြင်းဆန်မိခဲ့တယ် ”
“…..” ယခုအခါ ရှီလီက ထန်ကျန်းမန်အား မယုံကြည်နိုင်စွာ စိုက်ကြည့်လိုက်မိသည်။ အကယ်၍ ဤသို့ပါရမီရှင်မျိုးက သူ့အား တပည့်အဖြစ် လက်ခံလျှင် သူ့အနေနှင့် သေချာပေါက် ငြင်းပယ်မည် မဟုတ်ပေ။ သူ့အနေနှင့် ထိုစဉ်အခါက ထန်ကျန်းမန်၏ အတွေးများကို နားမလည်နိုင်တော့ပေ။
ရှီလီ၏ တအံ့တဩ အမူအယာကို မြင်ကာ ထန်ကျန်းမန်က သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး “ အရင်တုန်းက တိယွမ်ဂြိုဟ်ကို သွားဖို့ပဲ တွေးထားတာ … ကမ္ဘာမြေမှာ မကျန်နေချင်ဘူးလေ။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီလူက သူ့တပည့်အဖြစ် လက်ခံဖို့ ကျမ ကမ္ဘာမြေမှာ ဆက်နေဖို့ လိုတယ် ”
“ အာ ” ရှီလီလည်း နောက်ကွယ်မှ သဘောတရားကို နားမလည်တော့ပေ။ ကမ္ဘာမြေ၏ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ဂြိုဟ်တစ်ခုလုံး ပျက်စီးသွားတော့မည့်အထိ ကြောက်ခမန်းလိလိ ညစ်ညမ်းနေပြီ ဖြစ်၏။ ကမ္ဘာမြေတွင် ဆက်နေ၍ မည်သို့အကျိုးရှိမည်နည်း။ ထို့အပြင် သူက ထန်ကျန်းမန်သည် ထိုလူ၏ တပည့်ဖြစ်ခွင့်ကို လက်လွှတ်ခံလိုက်သည့်အထိ တိယွမ်ဂြိုဟ်ဆီ သွားချင်နေသည့်အကြောင်းကိုလည်း နားမလည်ပေ။
“ စီနီယာရှီလီ … ကျမတို့ အခုဘာလုပ်ကြမလဲ ” ထန်ကျန်းမန်ကို မိုဝူကျိက သန့်စင်ပေးထားသော်လည်း သူမတွင် တိုက်ပွဲအတွေ့အကြုံမျိုး မပိုင်ဆိုင်သေးပေ။ ထို့ကြောင့် ဆက်နေရမည်လား ဒါမှမဟုတ် ထွက်သွားရမည်လားကို မသိပေ။
