အခန်း (၈၄၇) : နောက်ထပ် တစ်လှမ်း
မိုဝူကျိက မိုးမျှော်အဆောက်အဦးဆီ လျှောက်လာလိုက်သည်။
အကယ်၍ စကြဝဠာအစွန်း သို့မဟုတ် အင်မော်တယ်လောက ဖြစ်နေလျှင် သူ့အနေနှင့် ထိုအဆောက်အဦးအတွင်း ခြေချမိမည် မဟုတ်ပေ။ ထို့အစား သူက အင်မော်တယ် သဘာဝစွမ်းအားများကို သုံး၍ တစစီ ဖြစ်အောင် ချေမွမိပေလိမ့်မည်။
သို့သော်လည်း သူက ဤနေရာတွင် မလုပ်နိုင်ပေ။ ဤသည်မှာ သူ မွေးဖွားရာ ဇာတိဂြိုဟ်ဖြစ်သည့် ကမ္ဘာမြေ ဖြစ်ပေသည်။ မိုးမျှော်အဆောက်အဦးအတွင်း အပြစ်ကင်းမဲ့သော လူများစွာ ရှိနေသေး၏။ သူ ကျင့်ကြံရေး လမ်းစဉ် စတင်လျှောက်လှမ်းလာစဉ်ကတည်းက သူ့တာအိုအကြောင်း အရေးကြီးသည့် အရာကို နားလည်သဘောပေါက်ခဲ့သည်။
သူက ယခင်က အကြင်နာမဲ့ကာ ရက်စက်ခဲ့သည်မှာ သူ့တွင် ခိုင်မာသော ထင်မြင်ယူဆချက်နှင့် အခြေခံစည်းမျည်း ရှိ၍ ဖြစ်သည်။ သူ့တာအိုက အချိန်နှင့်အမျှ ပိုမို ပြီးပြည့်စုံလာခြင်းမှာလည်း သူ့သဘောတရားများနောက်ကို လိုက်ကာ နောင်တတရားမရှိ၍သာ ဖြစ်ပေသည်။
ထို့ကြောင့် သူက အဆောက်အဦးတစ်ခုလုံးကို အမှုန့်အဖြစ် ပြောင်းပစ်ပြီး အမှား၊ အမှန် မခွဲခြားဘဲ မိုစီအား သတ်ပစ်သည့်သူများကို သတ်ပစ်ဖို့ ရောက်လာခြင်း မဟုတ်ပေ။ ထို့အစား သူက သူတို့ဆီမှ အဖြေတောင်းရန် ရောက်လာခြင်း ဖြစ်၏။
သဏ္ဍာန်မဲ့ တံခါးကြီးတစ်ချပ် ပွင့်လာပြီး မိုဝူကျိက သူ့အသိစိတ်ပင်လယ်မှာ အင်မတန် အေးခဲလာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ပြန်လည်ကောင်းမွန်ဖို့ရာ အချိန်တစ်ခု ကြာမည် ဖြစ်သည့် အသိစိတ်ပင်လယ်က ရုတ်ချည်းဆိုသလို ပြန်လည် ကောင်းမွန်လာလေ၏။
“ ဂျွတ် ….” မိုဝူကျိ၏ ကျင့်ကြံဆင့်မှ အတားအဆီးမှာလည်း ကျိုးပျက်သွားဟန် ပေါ်ကာ ကမ္ဘာအသစ်တစ်ခု ရောက်ရှိလာသလို ဖြစ်၏။ ပြန်လည် ကောင်းမွန်လာသည့် အသိစိတ်ပင်လယ်မှာလည်း အဆများစွာ ကျယ်ပြန့်သွားပြီး အပြင်ဘက်သို့ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ထို့အပြင် သူ့စိတ်စွမ်းအားက ပိုမို သိပ်သည်းလာပြီး သူ့အသိစိတ်ပင်လယ် နယ်ပယ်မှာလည်း ပို၍ တောင့်တင်းလာသည်။
