Pirate King // ATEEZ

✖50.Bölüm✖ Bkz Final.

Sevgili okuyucularım. Bu yolda bana eşlik ettiğiniz ve her mânâda bana destek olduğunuz için teşekkür ediyorum. Bu maceranın sonuna geldik. Desem de siz inanmayın.

Bir yazar vardı ya hani. 50. bölüm final diyen. Hah unutun onu. Bu hikaye bitmiyor değil. Bitemiyor. Bitmeyen hikaye yapmışlar.

Eh.. Pirate King etkisi diyelim. Biraz gözünüzü korkuttum ve yüreğinizi hoplattım biliyorum ama hazır 50. Bölüm olmuşken neden böyle bir şey yapmayayım ki dedim ehehehe😂

Hepinizden özür diliyor ve sizi daha fazla oyalamıyorumm💕♥️

Keyifli Okumalar🥂

Ne yapacaktım?

Ufukta görünen gemiler felaketin bir habercisiydi. İsteseler anında burada olabilirlerdi, onlar hayalet gemiydi. Şu an yavaş yavaş karaya yaklaşmalarının tek nedeni gösterişti.

Deniz cadılarının su damlası kadar hızlı olduklarını biliyordum. Nispet yapıyor, başarılarını kutluyorlardı şu anda. Bir çeşit geçiş töreniydi bu yaptıkları.

Omuzundan tuttuğum JongHo'yu yavaşça yere bıraktım. Onları güvenli bir yere taşımalıydım fakat bu uzun sürerdi. Bu durumda olan tek kişi olmadıklarına kalıbımı basardım.

Beleş malı herkes sever ve buna Orion'da dahil. Özellikle bu bir şarapsa.

Tek başımaydım. Arkamı kollayacak bir San veya beni koruyacak bir HwanWoong yoktu.

İki seçeneğim vardı. Ya savunma hattı kuracaktım ve insanları kaderine terk edecektim ya da bütün insanları bir yere toparlayacak ve savunma hattını oluşturamayacaktım.

İnsanlar zarar gördüğü sürece bir savunma hattının faydası olmayacağı için ikinci seçeneğe döndüm. Bu çok uzun sürecekti. Hayır, imkansızdı..

Asla bir liman dolusu insanı güvenli bir yere vaktinde götüremezdim. Öte yandan bunu yapmak zorundaydım. Deniz cadıları zayıflığımı biliyorlardı ve bunu kullanmaktan asla çekinmezlerdi.

"Efendim!"

Denizden gelen tanıdık sesle hızlıca o tarafa ilerledim. Denizin üzerinde gördüğüm masalsı karakter ile gülümsedim. Bu Melenie idi! Tam zamanında!

"Melenie.. İyi ki geldin.."

Melenie sudan süzülerek yükseldi ve avucumun içine kondu. Sudayken fark edememiştim ama o oldukça küçüktü.

"Efendim.. deniz ölüyor! Deniz cadıları.. onlar batık gemileri canlandırdılar.."

Bana görmediğim bir şey söyle Melenie. Ufukta gördüğüm şeyi değil.

"Deniz bu ani değişime uyum sağlayamadı. Batan gemiler onun bir parçasıdır. Bütün denge bozulmak üzere!"

Harika! Daha fazla dertli olamazdım diyordum ve her seferinde daha fazla dert biniyordu omuzlarıma.

"Bununla ilgileneceğim Melenie ama önce bu insanları kurtarmalıyım. Bana yardımcı olur musun?"

Melenie parıldayan gözleriyle bana gülümsedi ve başını salladı. Avucumdan havalandı ve denize geri döndü. Ee yardım?

Su iyelerinin yardım anlayışı daha farklı oluyor olsa gerek.. gitti.

Bir yerden başlamak lazım diyerek mürettebattan birinin kolunu omuzuma attım. Artık sürükleye sürükleye nereye kadar götürebilirsem.