ALEX +18 (Avesta Serisi 2. Kitap)

5. Bölüm - Lider

Yaklaşık bir hafta sonra, eğitim antrenmanı için lanet ekip liderimiz Hektor'la saha da olan Helen'di...

Piç kurusu acımasızca yumrukluyor ve Helen'i yerden yere vurarak pestilini çıkarıyordu...

Lanet herifin aslında öğretebildiği tek şey, nasıl dayak yiyeceğimiz dışında bir şey değildi.

Yumruk yiye yiye bir şekilde mucize eseri bir şeyler öğrenebileceğimizi düşünüyordu.

Ancak sonra işin rengi değişti ve hareketleriyle Helen'i taciz etmeye başladı.

Arkasına geçip bir yandan koluyla boynunu sıkıştırırken, diğer eliyle göğüslerini sıkmaya, poposunu okşarken sırıtmaya başladı.

Gözlerim önce Aleksev'e kaydı. Ve onu ifadesiz bir yüzle olan biteni izliyorken buldum. İşte o an, dehşet içinde duruma müdahale etmemesinin sebebinin, Helen'in bana olan yakınlığı olduğunu kavradım.

Tedirgin bakışlarım Kavin'i bulduğundaysa çok geç kalmıştım. Çoktan ileri atılıp haykırarak kendini Hektor'un üstüne atmıştı bile.

Yerimde huzursuzca kıpırdanırken, olan biteni korkuyla izliyordum...

Hektor üstüne atılan Kavin'den kolaylıkla kurtulup, bu kez onun canına okumaya başladı. Helen ise yere serilmiş ve kalkamayacak kadar kötü durumda olduğu için sürünerek çaresizce kocasına ulaşmaya çalışıyordu.

Bende dâhil etraftaki herkes, hatta artık diğer gruplar bile yaptıkları işe ara vererek dehşet içinde olan biteni izliyordu. Olay bir eğitim olmaktan çoktan çıkmış ve Kavin'in tepkisiyle kişisel bir hal almıştı.

Hektor belindeki kılıcı çıkarıp, "Şimdi sana itaatsizliğe nasıl cevap verdiğimi göstereceğim. Ellerinden birini alıp seni madendeki kölelerin yanına postalarken, geride kalan karınla senin yerine ben ilgileneceğim. Hem de her gece." dedi.

Tehdidinde gayet ciddiydi...

Orospu çocuğu bunu gerçekten yapacaktı!

Gözlerim tekrar hızla Aleksev'e kaydı ve bakışlarımız kesişti. Yüzünde gördüğüm umursamaz ifadeden bir müdahalede bulunmayacağından artık iyice emin olmuştum.

Buna izin verecekti...

Tanrılar aşkına!!!

Hektor kılıcını havaya kaldırırken, neşeli bir sesle, "Söyle bakalım hangi elini kullanıyorsun?" diye sordu.

Helen'den acı dolu bir feryat yükselirken. Kavin nefret dolu bakışlarını Hektor'dan çekmeden, "Bakma Helen." dedi.

İçinde bulunduğu duruma rağmen sesi karısıyla konuşurken sevgi dolu bir yatıştırıcılık barındırıyordu.

Derin bir nefes alıp gerilen kaslarımı gevşettim ve beni tedirgin eden tüm düşüncelerden arındım.

Aleksev de dâhil kimsenin beni hareket ederken görmediğinden emindim...

Piç kurusunun indirdiği kılıcı yarı yolda kendi kılıcımla durdurup. Bloğumu yukarı doğru kaldırarak onunla göz göze gelirken, sertçe itip geriye doğru tökezlemesine sebep oldum.

Artık Kavin ve Helen'in önünde, Hektor'la tam aralarında duruyordum.

Ben umursamaz bir tavırla kafamı iki yana eğip, omuz kaslarımı gevşetirken kimseden ses çıkmıyordu.

İlk tepki veren Helen oldu ve ağlar gibi sesli bir iç geçirdi. 

Buradan uzaklaşmaları gerekiyordu...