ALEX +18 (Avesta Serisi 2. Kitap)

51. Bölüm - Yolculuk

Bu bölüm de @AyFa01 için gelsin ❤❤❤

Son olarak bölüme başlamadan önce ufacık bir şey hatırlatmak istiyorum.  Tam olarak emin olamasam da sanırım aldığım yorumlardan birinde, Marco'nun söylediklerinden birinin daha önce duyulduğu anlatılmaya çalışılmıştı. (Dediğim gibi emin değilim kafamda kuruyor da olabilirim) Marco ve Calista'nın atışırken kullandıkları cümleler Brezilya'dan Çin'e, Portekiz'den Arabistana'a dünyanın her köşesinden topladığım özlü sözlerden oluşuyor. Kendi cümlelerim değiller kesinlikle. Belki bir kaçında küçücük değişiklikler yapmışımdır ama bu yine de sahiplenebileceğim anlamına gelmiyor. Yani demem o ki; daha önce bir yerlerden duymuş, ya da okumuş olabilirsiniz. Belki de en başta belirtmem gerekiyordu emin değilim. Çok uzattım yine... 😘😘😘

Keyifli okumalar...

Ertesi gün Calista'nın kafamda ki baskısını hissettiğim an, kendi düşüncelerime dalmış dikkatle etrafı izler ve tetikte beklerken Saya'nın kendi başına buralardan nasıl geçebildiğini düşünüyordum. Olacakları önceden görmesine mi güveniyordu?

Tam o anda, "Hayır." dediğini duydum Calista'nın ve öylece kafama girmesinin verdiği rahatsızlıktan dolayı ona ters ters bakmaya başladım.

Biraz bile oralı olmayıp omuz silkerek, "Sorunun cevabını bilmek istiyor musun?" deyip arsızca göz bile kırptı...

Bilmek istiyor muydum?

Kendimle içten içe yaşadığım çatışma artık ne kadar dışarıya da yansıdıysa, derin bir iç geçirip bakışlarını göz alabildiğince uzanan ufka dikip, "Kendi aralarında iletişim kurabiliyorlar." dedi.

Onu duymamış gibi yapıp sanki umurumda bile değilmiş gibi davransamda emindim ki can kulağıyla onu dinlediğimi biliyordu. O yüzden sessizliğimi de bir taraflarına takmayıp, "Şöyle düşünebilirsin mesela; içlerinden biri kendi kendine konuşurak birisine seslenir ve seslendiği kişi de onu görüsünde görür."

Sonra imalı bakışları bana döndü, dudakları ise alaycı bir şekilde kıvrılmıştı ve koca o ağzını yine açtı. "Ben kendi kendime; Nasılsın Alex işler yolunda mı? Kayıp sevgilini sonunda buldun mu? diye sorarım, sonra sen bunu göründe görüp bana hala aradığını söylersin... Bu şekilde de düşünebilirsin tabi."

Kafamı onaylamaz gibi iki sallayıp homurdanarak tekrar önüme döndüm.

Ancak bu Calista'nın ısrarcılığından vazgeçmesi için yeterli değildi.

"Peki, gerçekten bundan sonrası için şu kayıp sevgilini nasıl bulmayı planlıyorsun?" diye sordu.

Derin bir iç geçirdim. Belki de bu konuya bir son nokta koymamın vakti gelmişti. En azından Calista'nın böyle düşünmesi akıl sağlığım açısından çok daha iyi olacaktı. "Blake benim sevgilim değil. Ayrıca sanırım onu aramaktan artık vazgeçmem lazım."

"Her insan kaybeder ama sevmeyen vazgeçer ancak aslında aşk; kaybettiğinde değil, vazgeçtiğinde biter." dediğini duydum Marco'nun. Demek bir kulağı da bizdeydi...

Şaşkınlıktan gözlerimi kırpıştırarak ona bakarken, Calista yine kendini tutamayıp, "Vazgeçmek, her zaman zayıflık değildir. Bazen bırakacak kadar güçlü olmaktır." diye benim yerime cevap verdi.

Hayır, hayır, hayır...

"Hiçbir şeyden asla kolayca vazgeçme Alex. Çünkü vazgeçenler yalnızca kaybedenlerdir."