Part-29 : Reborn In 1900..
__________
နှုတ်ခမ်းကလေးကိုစုချွန်ထားသည်မှာ နှင်းဆီဖူးရဲရဲကလေးလိုပင်ရှိသည်...။စိတ်ကောက်နေသည်မို့ မည်သူနှင့်မျှမခေါ်မပြောသည်ဆိုလျှင် ပိုမှန်လိမ့်မလား...
ဒီကြားထဲ လူမှုရေးခေါင်းပါး ရေရေရာရာဘာတစ်ခုမှ မသိမတက်ခဲ့သည်မို့...
"သွား...အလကားလူ...အမှတ်မရှိဘူး...သုံးစားမရတဲ့လူကြီး.."
ကုတင်ပေါ် တင်ပျဉ်ခွေထိုင်ရင်း ခေါင်းအုံးငယ်အား လက်သီးနှင့်ထုလိုက်ထောင်းလိုက်...
"ဒေါက်..ဒေါက်..ဒေါက်.."
"အမွှေစိန်...ဝေ့...ခေါ်နေတာ ပြန်ထူးမှပေါ့.."
တမင်နှုတ်ပိတ်နေသော မိမိအား အခန်းတံခါးကိုအဆက်မပျက်ခေါက်ခါ တယောက်ထဲစကားပြောနေသူသည် ထိုလူကြီး..ဂွတိဂွစာကြီးလေ။
"....အသက်ကောရှိသေးရဲ့လား..,"
သျှမ်က အောက်နုတ်ခမ်းအားဖိကိုက်ရင်း နားနှစ်ဖတ်ကို လက်သေးသေးလေးတွေနှင့် ဖိအုပ်ပစ်လိုက်သည်။
"ဟေ့ အမွှေစိန်...မဟုတ်ဘူး..ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ..ဪ မောင်ကောက်စိန်..အဟက်ဟက်......!..."
"ဝုန်း..."
စကားကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖွင့်လိုက်သဖြင့် ရယ်နေသော စိုင်းတည်တ့ံက ခပ်မြန်မြန်ပင် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ဖိပိတ်လိုက်လို့...
"ဘာလဲ..ဘယ်သူက မောင်ကောက်စိန်လဲ.."
"အဟက်..မင်းလေ.."
"အခု ခင်ဗျား ကျွန်တော်ကိုမျက်နှာလာပြောင်နေတာလား"
စိုင်းတည်တ့ံက မျက်နှာလေးတည်ခါ မျက်ခုံးတွေကိုလှုပ်ပြလေသည်။
"ကျစ်..."
သျှမ်ကအထဲ ပြန်ဝင်ဖို့အလုပ်...
"ဟိတ်..ဒါကဘယ်လဲ.."
"အခန်းထဲဝင်မလို့လေ..."
"လာခဲ့..မင်းကိုပေးစရာရှိတယ်..."
သျှမ်အမှန်အကန် ရင်ခုံသွားလေသည်။မျက်လုံးအိမ်ကလေးအား ရှုထောင့်မျိုးစုံကို လှည့်ပတ်ကစားရင်း နှုတ်ခမ်းကိုပိုထော်လိုက်သည်။
YOU ARE READING
Reborn In 1900. S1. {Complete}
RomanceZawgyi.. Rebirth ပုံစံေလးေရးမွာမို႔လို႔ အမွားပါရင္ခြင့္လႊတ္ေပးပါ.. VVက အခုမွ ႀကိဳးစားၿပီးအားထုတ္ေနရတဲ့ Author ေပါက္စေလးပါ.. ေရွ႕မွာလည္း fanfic ေတြေရးထားတာမို႔ အခုကေတာ့ အသြင္မတူတဲ့ ျမန္မာ နာမည္ေလးေတြနဲ႕ဘဲေရးမဲ့ fic ေလးျဖစ္တာေၾကာင့္ ကိုယ့...
