Black and white love

Deel 108

Was het dit keer dan echt voorbij? Of zal ik net als de vorige keer weer mijn ogen openen en zien dat ik verlost ben van deze nachtmerrie?
_______________________________________

Verward doe ik mijn ogen open als ik niks voel, ik voel geen kogel? Geschrokken van alles duw ik haar van me af en valt ze op de grond en schiet Haitam 2 keer in haar hart. Wanneer ik besef wat er allemaal aan de hand is kan ik het niet laten om een traan te laten vallen. Mijn beste vriendin ofterwijl mijn ex beste vriendin heeft mij gewoon proberen te vermoorden, als er geen kogels in die wapen zat was ik er nu niet.

Vol ongeloof en walging kijk ik haar aan, ik voelde de tranen over mijn wang glijden ik kon maar niet stoppen met huilen. Mijn enigste vraag was waarom? Wat heb ik gedaan om dit te verdienen?

01;00

Met gemengde gevoelens kijk ik naar hoe Ebru in de zwarte zak word gedaan en met de ambulance word meegenomen "ik heb even gebeld naar de gevangenis met Adnane gaat het goed" zegt Haitam, Haitan werd net gebeld met dat Adnane wat ziekjes was. "Dankjewel, voor alles. Als jij het niet was was ik hier niet meer" "jij bent mijn broer de vrouw, mijn vrouw de vriendin, jij bent net mij zusje tuurlijk zorg ik voor jou veiligheid" met een glimlach kijk ik Haitam aan waarna ik mijn hoofd op mijn broers schouder neerleg "ik snap het niet Tarik, hoe konden we niks merken, hoe konden wij niks door hebben?" "Soms weet je eenmaal niet wie je niet of wel kunt vertrouwen" "Younes heeft zijn verklaring veranderd, Ebru zat hier achter. Zij was ook degene die wou dat hij Adnane's naam zou geven, Adnane komt morgen avond vrij"

Volgende ochtend;

Perspectief Adnane;

Als ik uit mij isolatiecel mag en weer de gemeenschappelijke cel in word gegooid zie ik Gerri Aziz zijn thee drinken aan tafel "Wheldi ik ben blij dat het goed met je gaat" "ik ga jou om een gunst vragen" kom ik met de deur in huis "vertel het eens" zonder wat te zeggen maak ik een telefoon gebaar "wil je een speciale merk?" "enigste wat ik wil is dat die werkt"
-

Terwijl me voet op en neer gaat type ik de dokter haar nummer in "hallo?" hoor ik haar stem vragend "ik ben het Adnane" "Adnane?!" "het gaat goed met jou toch? Er is niks toch?!"

Perspectief Fikria Benaisia/Mazroui;
"het gaat goed met mij Ebru-" huil ik  "ik weet het ik weet het ik ben er hier achter gekomen" kapt hij me af wat mij harder laat huilen, ik wil hem op dit moment zo erg aan mij zijde..

Ik zou graag wat willen zeggen maar dat kan ik gewoon niet, de tranen houden maar niet op. Zonder wat te zeggen pakt Haitam mijn telefoon en praat hij met Adnane.

Perspectief Adnane Mazroui;

"Het gaat goed met jou toevertrouwing" hoor ik Haitam. Algauw krijg ik een flashback "vergeet niet dat ik haar aan jou toe vertrouw" "mooi" "gebruik jij nou een telefoon in de gevangenis?" Veranderd hij van onderwerp "is er een probleem?" "Tuurlijk is er een probleem het is verboden" "oké, ik overtreed weer een regel zoals altijd. Geen probleem" "inderdaad" "je hebt nog steeds niet opgehangen" "inderdaad" "laat ik je dan maar niet meer bezig houden ik wil je namelijk niet als mijn misdaad partner" zeg ik waarna ik ophang en luid zucht.

"Dankjewel gerri" zeg ik waarna ik de telefoon terug geef "deze gunst vergeet ik niet"

17;00 

Terwijl ik tegen het stapelbed aanleun kijk ik naar Aziz die een brief in een envelop stopt en vervolgens met de envelop naar mij toe loopt ''gefeliciteerd wheldi, je bent vrij. Dat is snel gegaan'' 'klopt, dankjewel gerri'' ''alleen heb je mij nog niet verteld waarom-'' algauw weet ik waar hij zijn vraag naartoe brengt en kap ik hem af  ''je kent mij gerri, praten is niet mij ding'' ''dat is waar, mohim in sha allah beland je hier niet meer'' ''ameen'' ''kan ik jou om een gunst vragen wheldi'' ''tuurlijk'' ''ik wil dat je deze envelop naar het geschreven adres brengt'' zegt hij waarna hij me de envelop overdraagt waarna ik het aanneem ''dankjewel'' bedankt hij me ''geen probleem''