Black and white love

Deel 59

"wat gebeurd hier, wat doe jij!"
_______________________________________

Perspectief Adnane Mazroui:

"Wat deed jij in de operatiekamer?" Vraag ik aan Fikria "dit is niet alleen een operatiekamer, dit is ook een zorgeenheid van het ziekenhuis, wil je het zien?" "Waar is jou telefoon?" negeer ik haar vraag "weet ik niet waarschijnlijk heeft een verpleegster ofs hem het zal hier ergens moeten zitten, younes kan je even bellen" zegt ze terwijl ze haar jas aandoet, zonder wat te zeggen loop ik naar de lift toe.

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:

"Ik weet dat je hier naartoe bent gekomen om mij te cheken, maar geen zorgen Souhail is al uit het ziekenhuis ontslagen" "dacht je dat ik dat niet wist?" lacht hij "jij weet zelfs wat over 5minuten gaat gebeuren, ik respecteer jou meesterschap" zeg ik sercasties" "ik ben verast voor een meisje als jou had ik dat niet verwacht" zegt hij grijnzend waarna hij me bij me arm pakt waardoor we nu gevaarlijk dicht bij elkaar staan, met me kiezen op elkaar kijk ik hem aan "ik had geen gedachte dat je zou ontsnappen, ik bedoel je bent hier voor Wassila gekomen toch?" geschrokken kijk ik hem aan waarna ik me algauw herstel "ik ga je nu laten zien waarom ik kwam" zeg ik terwijl ik hem mee trek "kijk" "kijk is naar dit" "zie je deze mensen?" Zeg ik doelend op alle patiënten "ik hoop dat jij, je familie, je geliefde's hier nooit hoeven te zitten, want wanneer jou geliefdes hier zitten zal jij bessefen hoe hard een dokter nodig is, asjebleift, ik geef elke maand, elke zaterdag een operatie, ik moet hier naartoe komen, deze mensen hebben mij nodig" "er zijn veel dokters Fikria, ik denk dat jij gwn een ontsnapping zoekt" "dat doe ik niet, ik moet dit gwn doen!" Sis ik "mij vader is in mijn handen overleden toen ik een kind was omdat er te kort was aan artsen, begrijp je dat?" "deze baan is de enigste manier om mijn pijn te vergeten, ik heb zo hard gestuurd, gewerkt om deze doel te bereiken, asjeblieft laat mij dit doen, je hebt alles van mij afgenomen, mijn leven, de dingen waar ik van hou maar laat mijn werk alsjebleift bij me" hoopvol kijk ik hem aan, nog nooit heb ik iemand over mij verleden verteld en de reden van mij werkalcholistische gedrag tot de dag van vandaag, zonder wat te zeggen loopt hij weg, terwijl de tranen over mijn wang rollen loop ik achter hem aan het ziekenhuis uit "Fikria" houd Younes me tegen, zuchtend draai ik me om en pak ik mijn telefoon uit zijn hand " je geniet hiervan hé" zeg ik terwijl ik me pasen versnel dus nu naast Adnane loop, "je houd hier van" sis ik "ik vraag me een ding af, heb jij ooit gedroomd over een baan? Je droombaan?" "Heb je een droom die je niet hebt vermoord in jou jeugd? Ben jij überhaupt ooit een kind geweest?"

Met een geïrriteerde blik loopt hij op me af "oké ik heb het begrepen" "je bent een goede dokter ik snap het, je diagnosticeert snel, en je kan erin slagen om hopeloze operaties te uitvoeren, en je kan goed genezen" hoopvol kijk ik hem aan, afwachtend kijk ik hem aan waarna hij zijn zonnebril af doet en zijn verhaal afmaakt "je kan goed genezen, maar jij weet niet wat ziekte is, begrepen?" Geschrokken kijk ik hem aan " je zal eerst moeten ervaren, dan mag je praten, Yallah lopen"

Zuchtend stap ik zijn auto in, meneertje is overgestapt naar Jaguar F-Type, gatverdamme 2 deuren auto, i hate it.

"Wist jij over de relatie van Hassan en Sarah" vraag ik na een lange tijd "soort van" "show, dus er kan niks in dat huis gebeuren zonder jou toestemming" "todays secret tomorrows life" show dus hij kan ook engels "jij hebt je hart en ogen zo erg verblind dat jij niet eens weet hoe jou geliefdes leven" zeg ik zachtjes "wees eens eerlijk tegen mij, praat maar wat probeer je te zeggen?" oh hij heeft het dus gehoord.. "niks, ik probeer niks te zeggen, ik kan niet met jou praten, je maakt altijd ruzie, of luisterd niet dus ik praat wel tegen mezelf" zuchtend neem ik op als ik door een onbekende nummer me beld voordat ik wat kon zeggen werd het al duidelijk "zorg ervoor dat Adnane je niet hoort als hij naast je zit, ik ben Haitam" "ja lieverd, vertel" "jou broer heeft een afsluiterapparaatje gegeven aan Ebru maar het gaat haar niet alleen lukken, de deur is gesloten en ze kan de sleutel niet vinden, aangezien je ons wilt helpen, doe het, vind de sleutel en geef het aan Ebru" "oké, oké, maar vergeet de deal niet" "oké je broer zal niks weten, vertrouw mij" "isgoed, doe het zoals ik het zeg, geef 30miligram maar rustig aan, als het nog steeds niet goed gaat bel je mij oké?" "Oké lieverd beterschap" zeg ik waarna ik ophang.

Is dit wel zo een goede idee van Fikria? Gaat het haar lukken?

850 woorden