Black and white love

Deel 86

enigste wat je hoort is het vuur dat zich brand met het hout in het openhaardje dat tussen ons staat.
_______________________________________

Perspectief Fikria:

Ondertussen is het nu al 9uur in de ochtend nadat Tarik zich alweer beter voelde hebben we besloten om weer naar huis te gaan, ik en Adnane hebben na onze 'ruzie' geen woord meer uitgevoerd, er heerst een dodelijke stilte in de auto. "Tarik weet je zeker dat je nu al wilt gaan werken, je bent nog niet beter" "geen zorgen komt goed er gebeurd niks" "oké dan" zucht ik "naar jou huis toch?" Vraagt Adnane "Als er geen andere gevecht is, naar huis ja" "jullie zijn een goede team samen" zeg ik vermoeiend "waarom dat dan? Wij zijn geen team" zegt Tarik "trouwens, we kunnen jullie niet meer afluisteren" lacht Tarik "tja" "jullie hebben het afluister apparaatje gevonden hé" "dankzij de bestie van de dokter" grijnst Adnane met zijn blik op mij gericht "ze hadden het beter op tafel neer kunnen leggen" "ik snap het niet waar heb jij het over?" Zeg ik "nergens, ik heb het over de krant" "de krant? Waar heb jij het over" "ik heb het over jou, misschien moet je volgende keer die raam beter schoonmaken en vertel jou vriendin van parfum te veranderen want het stinkt naar luchtverfrisser" "je mag het zelf tegen haar zeggen" sis ik, onbeschofte klootzak!

09:30 :

Geiriteerd stap ik de auto uit als we thuis aankomen, als ik langs Adnane loop pakt hij mij ruw bij me boven arm "wat is er, waren mij worden gisteravond beetje pijnlijk?" "ik ben moe, laat me los!" negeer ik zijn vraag "laat me los!" "oké ga slapen dan" zegt hij waarna hij me loslaat, net wanneer ik de trap op wil lopen draai ik me weer naar hem toe "trouwens ik heb Senna en Wassim gisteravond hier naartoe gebracht, wees niet verrast als je ze ziet" zeg ik waarna ik de trap naar het huis oploop.

"waar is Senna?" vraag ik aan Hiba als ze de deur opent "in de keuken met Mevrouw Al Mazroui/Mohamadi"  algauw knik ik waarna ik naar de keuken toeloop en ze aan de keuken tafel zie zitten.

"ik zag Adnane niet vanochtend" zegt Rania " ik en Adnane zijn vanochtend vroeg uit huis vertrokken misschien daarom, ik was naar het ziekenhuis gegaan, we zijn samen terug gekomen ik denk dat hij nu met Mohammed is" zeg ik waarna ik mezelf een kopje koffie schenk en tussen hun ga zitten "Yassin&Hassan zijn ook vroeg vertrokken en Souhaila ookal" waar gaat dat kind nou zo vroeg naartoe? Mohim zelf weten..

"Senna het komt goed met Haitam, maak je geen zorgen!" Stel ik haar gerust als ik merk dat ze er niet echt bij is "In Sha Allah" "oef, oef" zucht Rania "een moeder zijn, je voelt een enorme last op je schouder, alsof je een steen draagt, toen Mohammed zei dat ze Haitam hebben aangevallen dacht ik dat ik dood ging, ik dacht dat ik me zoon had verloren, oefff, Adnane is altijd in het gevaar en Haitam is een agent, Allah(swt) zit mij te testen met mij kinderen denk ik" "Rania, ze zijn allemaal gezond, alhamdullilah het gaat prima met ze, ze mankeren niks, doe dit niet Rania" stel ik haar gerust "kijk je kleinkind is hier, je schoondochter is hier, doe dit niet" "jij bent ook mijn schoondochter toch?" algauw heerst er een dodelijke stilte "uhmm, ik ga even bij Wassim kijken" verbreekt Senna de stilte "ik kom even met je mee" zegt Rania  waarna ze samen de keuken verlaten, zuchtend neem ik een slok van me koffie.

Perspectief Adnane Mazroui:

"je bent erg veranderd Adnane" woedend sla ik op de tafel waarna ik met gespande kaken op gerri afloop "veranderd?! Moet ik mij broertje dood laten gaan ofs! Degene die mij broertje aanraakt vermoord ik gerri!" "ik zal hun laten boeten! Of heb ik die recht niet?!" Sis ik "je kan de politie-" woedend kap ik hem af "hun gaan boeten gerri!" Schreeuw ik woedend "door te werken met de politie? met de broer van je vrouw?!" "er is geen probleem met hem" "dat is er wel" "nee!" "jawel, er is wel een probleem" "wat dan?" "je liegt" emotieloos kijk ik hem aan "dat heb ik van jou geleerd gerri" "dit is anderd Adnane, dit gaat over liefde" woedend kijk ik hem aan "dit gaat over Fikria, je probeert het te verbergen Adnane maar dat gaat je niet lukken, niet als het om liefde gaat" "niemand zal dat lukken! ik heb jou meerdere keren gevraagd of je van Fikria houd of niet, je hebt geen 'nee' gezegd want jou antwoord is duidelijk te zien! En dat iriteert mij!" "je kunt relax doen gerri, je begint oud te worden, je begint beetje emotioneel te worden maar mij krijg je niet zo, als jij niet 100% van je zaak bent moet je niet praten" sis ik "Fikria zal nu allang dood zijn geweest als je niet met haar trouwde, maar jij beschermde haar vanaf dag 1, je hebt haar broer gered, zij heeft jou gered, ik denk dat je wat voorzichtiger moet zijn Adnane, je zit in gevaarlijke water welhdi" "wij zwemmen in dat water maar bedankt voor je zorgen, ik zal naar je woorden luisteren" sis ik waarna ik zijn kantoor uitloop.

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:

"39 graden" zeg ik waarna ik opsta "is er medicijnen voor korts in huis?" vraag ik aan Rania "Souhaila heeft vast wel voor haar dochter" "isgoed ik ga even kijken, zo niet dan zeg ik wel tegen Younes dat hij wat moet halen" zeg ik waarna ik mij kamer verlaat, het gaat niet zo goed met Wassim, hij heeft enorme korts en hij voelt veel te warm aan, wat wel logisch is als je korts hebt.

Als ik beneden aankom zie ik Adnane het huis verlaten algauw ren ik achter hem aan "Adnane, waar ga je naartoe?!" "ik praat tegen jou, waar ga je naartoe!" Sis ik waarna ik voor hem sta om zijn weg te blokkeren "ga weg dokter!" Schreeuwt hij "nee ik ga niet weg!" Schreeuw ik terug, ruw pakt hij me bij me arm "ik zei ga uit me weg!" "en ik zij dat Senna en Wassim boven zijn!" Sis ik "en wat doe jij? jij gaat lekker praten met Mohammed, en nu ren je weg, is het zo moeilijk om te vragen of het goed met ze gaat, of ze iets nodig hebben?!" Sis ik "Adnane, ga je dood als je ze vraagt of ze iets nodig hebben ofs?!" "je rent nu weg Adnane en ik laat dat niet toe! jij gaat nergens heen, jij rent weg van Senna en dat kleine jongetje! ze willen geen wraak van jou, ze willen jou en je hulp begrijp je dat?!" Sis ik "geen wraak, hulp! Dat kind is boven in jou bed aan het sterven van de hitte, waarom? Omdat zijn vader weg is maar blijkbaar zijn oom ook!" Schreeuw ik waarna ik me woedend van hem los ruk "yallah, ga dan! ga dan!" Sis ik "ga dan, ga dan weer naar het donker Yallah ga vermoord die man, het boeit me ook niet als ze jou daar neerknallen yallah ga!" sis ik, stilletjes kijkt hij me aan "asjeblieft Adnane, maak deze keer een goede keus!" zeg ik dit keer wat kalmer "ga naar boven, streal het jongetje zijn haren en vertel hem dat zijn vader terug zal komen! ga! je hoeft niet bang te zijn! Mij broer deed dit ook altijd bij mij, we wisten bijde dondersgoed dat hij niet terug zal komen maar hij gaf nooit op, nooit! Hopeloze mensen zijn er klaar voor om leugens te geloven, weet je waarom?" stilletjes kijkt hij me aan "want dat noem je hoop" beantwoord ik mij eigen vraag "hoop houd een mens levend, levend! je hoeft niet bang te zijn, yallah ga nu naar boven, streal zijn haren en vertel hem dat zijn vader terug zal komen, je hoeft je niet de rug te keren, ik ben naast jou" met glazige ogen kijkt hij me aan "yallah Adnane" hoopvol kijk ik hem aan.

Nou wat denken jullie, gaat Adnane eindelijk een goede keuze in zijn leven maken? Of gaat hij weer naar het donker en die man vermoorden..

1390  woorden