Black and white love

Deel 111

''precies, verdrietig en gebroken. Maar toch heeft die gelijk in alles wat die zei'' ''jij bent black en ik ben white, jij zit in de donker, jij kropt alles in jezelf'' 
_______________________________________

Perspectief Fikria Benasia/ Mazroui;

medelijdend kijk ik hem aan ''hoe moeilijk het ook is, denk daar niet over na. Hij is gewoon verdrietig'' ''hij zei dat ik afstand moest nemen van zijn gezin maar ik moet er voor zijn zoontje zijn, het is mijn taak om er voor die jongetje daar binnen te zijn, dat ben ik hem schuldig'' ''daar heb je goed over na gedacht, maar doe rustig. We gaan samen naar binnen en vertellen het samen'' zonder wat te zeggen kijkt hij me aan ''ik moet jou trouwens ook wat vertellen'' ''er is een mogelijkheid dat Ebru niet de dochter is van Sharaf'' met een onbegrijpelijke blik kijkt hij me aan ''hoe weet jij dat'' ''mijn broer heeft me net gebeld toen ik onderweg naar hier was'' ''heeft jou broer dit tegen iemand anders gezegd?!'' ''geen idee maar waarschijnlijk is Haitam ook op de hoogte'' ''dit onderwerp begint mij te irriteren!'' siste hij net niet terwijl hij zijn kaken aanspande ''mohim, kom we gaan naar binnen''

-

Algauw doet een verbaasde Senna de deur open ''Fikria?'' met een glimlach kijk ik haar aan ''selam' a3laikom'' ''wa3laikom selam'' ''oh sorry! kom binnen, we zijn een beetje verrast we verwachte Haitam'' algauw voelde ik een brok in mijn keel ''geen probleem'' ''Wassim lieverd hoe gaat het'' ''goedd, ik en mama hebben een video gemaakt voor papa, kom dan laat ik het je zien'' zei die blij waarna hij mij naar de woonkamer trekte ''echt waar? laat maar zien'' ''laat maar zien aan tante fikria'' glimlachte senna waarna ze tegenover ons op de bank plaats nam, Adnane zat maar stilletjes achter mij. Met een glimlach liet Wassim mij het filmpje zien ''we missen jou heel erg papa, kom snel terug!'' ''goedzo! heel mooi bedacht kleintje, kijk is oom'' zei ik waarna ik Adnane aankeek, zonder wat te zeggen keek hij mij met een blik aan die ik maar niet kon plaatsen.

''Wassim waarom ga jij niet even naar je kamer om wat meer videos te maken voor jou papa, dan ga ik even met je mama praten oke?'' ''dat is goed tante fikria'' zij wassim waarna hij naar zijn kamer toe rende, wat een schatje ook. ''Wat is er? is er een probleem?'' met een gebroken blik keek ik senna aan, hoe moet ik nou vertellen dat haar man  in de gevangenis zit, hoe moet ik nou vertellen dat de vader van haar zoon er voor een lange tijd niet meer zou zijn? ik begon hevig te slikken 'sterk zijn Fikria, ze heeft jou nu nodig, Adnane heeft jou nu nodig, Wassim heeft jou nu nodig' ik hoorde Adnane achter mij hevig zuchten ''Haitam zit in de cel'' kwam Adnane met de deur in huis ''wat?!'' ze keek mij aan aslof ze bevestiging wou, ik zei maar niks en begon te knikken ''wat zeggen jullie? waarom liegen jullie? hij heeft mij laatst nog gebeld en zij dat hij de stad uit was voor werk! Haitam zou nooit tegen mij liegen!'' ''ik geloof dat Haitam nooit tegen jou zou liegen maar het is helaas wel waar'' zei ik dan maar ''hoebedoel je? wat zeggen jullie allemaal? zijn jullie gek ofs?'' ''je hoeft niet bang te zijn Senna, advocaten zijn er mee bezig hij komt zo snel mogelijk eruit'' probeerde Adnane haar gerust te stellen wat eigenlijk totaal niet werkte, boos stond ze op ''hoe komt hij eruit?! hoe?! hij is niet net als jou Adnane! snap je dat! hij kan niet zo gemakkelijk net als jou erin en eruit alsof het niks is!'' siste ze, geschrokken keek ik haar aan. Ik snap haar woede en frustratie maar deze reactie had ik niet verwacht ''zijn jullie gestoord ofs?! het is mijn man die vast zit realiseren jullie dat!'' schreeuwde ze haast ''het is ook mijn broertje'' zei Adnane rustig wat mij verbaasde ''ja helaas wel ja'' ik kon het niet laten en stond ook op ''Senna ik snap je frustratie en woede heel goed, maar Adnane heeft niks gedaan'' ''echt waar? wie de fout is het dan?! door wie zit mij man daar binnen dan'' ''hij zit nog niet in de gevangenis hij is alleen gearesteerd'' ''oh echt? het spijt me Adnane je hebt helemaal gelijk! is alles echt zo simpel voor jou?! Haitam is een Oficier! hij gaat achter crimnelen aan! realiseren jullie je dat echt niet?!'' ''Haitam had altijd gelijk, ik zei nog altijd met me domme kop 'het is je famillie' 'het je broer' maar hij had altijd gelijk! hij had gelijk!'' schreeuwde ze ''uit mijn huis!'' schreeuwde ze opeens terwijl ze met haar wijsvinger naar Adnane wees, zonder wat te zeggen keek hij de andere kant op ''uit mijn huis! wegwezen! ik wil jou black shit niet! ik wil jou viezigheid niet!'' ''Fikria vertel mij waar Haitam zit'' ''dichtbij de rechtbank'' beantwoorde Adnane haar vraag ''weg zei ik!'' schreeuwde ze weer ''Senna'' probeerde ik maar algauw kapte Adnane mij af ''Fikria kom we gaan'' ik knikte ''luister Senna, doe alsjeblieft rustig wij gaan ons best doen. Ik laat jou weten!'' ze knikte maar wat en ik rende snel achter Adnane aan.

''Adnane wacht!'' snel haalde ik hem in waarna ik hem aan zijn arm trek ''Luister Adnane, je moet haar ook begrijpen. Zij is in schok en wat ze ook zegt is uit pijn, verdriet en eenzaamheid'' ''luister, wat ze ook zei was de waarheid oke? '' ''nee dat was het niet!'' ''oke dokter?!'' ''nee dat was het niet Adnane!'' ''zij is het op een gegeven moment ook gaan inzien, het gene wat jij niet ziet'' zij hij kalm. Verward keek ik hem aan ''wat? wat zie ik niet?'' ''eigenlijk zie je het wel, jij was toch degene die mij black noemde jij was toch degene die riep dat ik zelfs mij liefde zou vermoorden en dat ik maar een flikker was'' zij hij met een gebroken stem, geschrokken keek ik hem aan. Zo heb ik Adnane nog nooit gezien, hij doet zo raar laatste tijd.

''Precies, dat is wat ik dacht'' ''maar ik ben van gedachte veranderd Adnane'' ''wat heeft jou van gedachte veranderd Dokter?'' ''nou-'' algauw kapte hij me af ''kijk, dit is de waarheid oke! of jij het nou wilt of niet ik ben black oke?! dit is de waarheid begrepen? neem afstand van mijn black side" ''doe jou zelf een gunst en accepteer dat dit is wie ik ben, als je wilt overleven blijf je aan mij zijden, als jij wilt leven ga je van mij weg dokter'' niet begrijpend kijk ik hem aan. Het lijkt eerder alsof hij niet kan toegeven dat hij ook white is/kan zijn. Het lijkt alsof hij geobseseerd is met het feit dat hij black is terwijl hij dat eigenlijk niet eens wilt zijn. Ik weet het zeker hij wilt niet black zijn maar iets houd hem tegen wat is het? is hij bang? maar voor wat?

Ik weet het allemaal niet maar een ding weet ik zeker en dat is dat ik hem hieruit ga helpen. Ik ga hem genezen zoals ik al eerder zei, ik ga hem laten zien dat hij ook white is. Ik heb ervoor gekozen om te overleven en niet om te leven, als ik zou leven is dat met hem en als ik zal overleven is dat voor hem.

Waarom doet Adnane zou? Wat zal het zijn volgens jullie?

Wat vinden jullie van Senna de reactie? En wat vinden jullie van Fikria de actie, gaat het haar lukken? Denken Jullie dat White zal willen of denken jullie dat black gaat winnen? Denk je dat zij Adnane kan genezen met haar goedheid en puurheid?

Back to the beginnnnnn, Black vs White.

Het overleven is een keuze, Leven is een gunst. Fikria heeft haar keuze gemaakt. Zij heeft haar vrijheid en leven opgeven voor een man die haar leven en dromen kapot heeft gemaakt we zullen zien of deze keuze het waard is......

1350 woorden.