Black and white love

Deel 49

huilt ze
_______________________________________

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:

Terwijl de tranen over mijn wang rollen kijk ik gebroken uit de raam waarna ik voor eventjes mijn ogen sluit.

"Word wakker" geschrokken zit ik recht op, hoe was ik in slaap gevallen? "Waar zijn we?" Als ik naar buiten kijk zie ik dat we voor mij vriendin de deur staan "Dilara? Ik heb Dilara niet gebeld!" Zeg ik bang "ik heb niks gezegd! Ik heb niks verteld! Alsjebleift doe haar niks alsjebleift!" Smeek ik hem terwijl ik hem aankijk "je hebt 2uurtjes ga met je vriendin praten en huil het uit" vol verbazing kijk ik hem aan "serieus? Ik kan het gewoon niet geloven" zeg ik waarna ik de auto deur open doe  "ey, 2 uurtjes" zonder wat te zeggen stap ik de auto uit waarna hij ook uitstapt "ik haal je over 2uurtjes op" zegt hij "dankjewel" als er een auto aankomt rijden kijk ik er zuchtend naar "kijk is mij bodyguard is er ookal, Yallah beslama" zeg ik waarna ik Dilara de voortuin inloop, geschrokken kijkt ze me aan "Firkia?!" Huilend trek ik haar in een knuffel "weet je hoe bezorgd ik was?! Mongool wlh kan je echt slaan nu" zegt ze terwijl ze me een duwtje geeft "Fikria gaat het wel?" Zegt ze waarna ze me gezicht vast pakt gebroken schud ik 'nee' "is dat jou man in die auto?" Zegt ze, "ja" knik ik met me hoofd "heeft hij je zo verdrietig gemaakt?! Er is iets met jou Fikria vertel het me!" "Lopen" zeg ik huilend waarna ik haar naar haar huis trek.

Perspectief Rania Al Mohamadi/ Mazroui:

Woedend loopt Mohammed mijn kamer in waarna hij de deur dicht klapt "wat dacht je nou?! Dat ik er niet achter zou komen?! Waarom doe je telkens iets achter mij rug om?!" Schreeuwt hij, geschrokken kijk ik hem aan waarna ik bang naar achter loop zal hij het weten over ghizlan? "Waar heb je het over? Wat is er?" Zeg ik "waarom ga jij naar die aanklager zijn huis! Wat doe jij daar!" Geschrokken en opgelucht tegelijk kijk ik hem aan "wat moet ik doen dan? Het is en blijft mijn zoon!" Schreeuw ik dreigend loopt hij op me af "het is niet jou zoon! Wat heb je bereikt nu?! Hé?! Heeft hij je vergeven hé?! Die man wilt ons de gevangenis in hebben!" "Ik moest wel Mohammed! Ik heb een schoondochter! Een kleinzoon! Ik heb Haitam niet eens gezien! Ik wou alleen zien waar hij leefde! Ik had geen slechte bedoelingen" "het is klaar! Na al deze jaren ben ik stil gebleven uit respect voor je zoon en onze verleden maar nu is het klaar! Na dit wil ik jou niet meer zien of horen, de auto staat klaar, je gaat terug naar Frankrijk neem je dochter mee en ga!" Sist hij "je behandeld mij oneerlijk!" Schreeuw ik "dit is jou fout Rania! Jij bent naar die aanklager gegaan!" Sist hij "oh jij maakt geen fouten? Wie gaat Adnane het goede  nieuws vertellen dan?" Sis ik, dreigend loopt hij op me af "wat zeg jij? Welke nieuws?" "Denk je dat ik dom ben? Onze familie is groter aan het worden, hoe mooi? Mohammed wat heb jij toch geluk zo een leeftijd en zo een wonder, wat ik probeer te zeggen is wat gaat er gebeuren als Adnane er achter komt dat hij een nieuwe halfzusje/broertje erbij krijgt" zeg ik terwijl ik de tranen voel opkomen, "denk er is over na, hij zal er achter komen wie zijn echte vader is en achterkomen dat hij weer een broer word, wat denk jij Mohammed? Denk je dat Adnane gelukkig zou worden? Hoelang wou je verbergen dat Nisrine zwanger is? Tot de bevalling?"

Perspectief Adnane Mazroui:

"Doe je nog de groeten op het politiebureau" lach ik terwijl ik het lijk in mijn koffer zet en de koffer dicht klap "komt goed broer" lachend stap ik de auto in waarna ik weg scheur.

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:
Geschrokken kijkt  Dilara me aan nadat ik haar het verhaal over Souhail heb verteld "Dilara is er iets in dit leven dat je geheim houd?" Lachend kijkt ze me aan "nee tot nu toe niet" "helemaal niks?" "Niks Fikria niks" "dus ik ben de schuldige, ik ben fout, het spijt me! Wie van jullie moet ik mijn excuses aanbieden? Hoevaak moet ik nog mijn excuses aanbieden?" Huil ik "Souhail heeft mij gewoon echt gebroken, hij is gwn getrouwd, hij heeft een kind, wat voor een idioot ben ik? Ik begrijp het gewoon niet, hoe kon ik het niet door hebben? Ik had het moeten weten!" "Ben ik zo dom Dilara?" "Zal ik het zeggen? Ja je bent zo dom ja je bent een idioot" lachend kijk ik haar aan "ik heb jou al vanaf het begin verteld dat hij niet de juiste is, het was gwn te zien van zijn gezicht dat hij niet te vertrouwen is" "psst Fikria" met een opgetrokken wenkbrauw kijk ik haar aan, raar kijk ik haar aan als ze met haar wenkbrauwen speelt algauw snap ik het en draai ik me om waarna ik Adnane zie zitten spelen met zijn glasje water "mijn man is er" lach ik waarna ik algauw in huilen barst, "mijn held heeft Souhail zijn neus gebroken hij heeft mijn wraak genomen" "Yallah opstaan laten we gaan, het gaat niet goed met jou" zegt hij waarna hij naar me toe komt lopen "we hebben elkaar nog niet ontmoet, Dilara" zegt Dilara waarna ze haar hand uitsteekt "Adnane" zegt hij waarna hij haar een korte blik geeft en mij tas pakt "yallah" "rustig!" Zeg ik waarna ik me jas aandoe en afscheid van Dilara neem en mijn tas van hem pak algauw pakt hij me bij me arm "oké laat los ik kan gwn lopen hoor" zuchtend ruk ik me van hem los waarna we het restaurantje uitlopen "rustig aan rustig aan" "oké het gaat goed met mij hoor" zeg ik waarna ik naar de auto to loop algauw doet hij de auto portier voor mij open net als ik wil instappen komt Dilara aanrennen "Fikria! Je bent dit vergeten" zegt ze waarna ze 2 grote zakken aangeeft "Wat is dit?" "Je favoriete taart, redvelvet" met grote ogen kijk ik haar aan "dankjewel Dilara!" "Bsaha schat bel me nog hé!" "Komt goed schat laat me dit even in de koffer doen" zeg ik waarna ik naar de koffer toe loop en open doe net wanneer ik het erin wil doen sluit Adane het "doe het in de achterbank" "Oja ja ik kreeg natuurlijk orders helemaal vergeten" zucht ik waarna ik het op de achterbank zet "dankjewel Dilara!" Zeg ik waarna ik haar in een knuffel trek en de auto in stap.

1130, beetje saaie deeltje sorry