Black and white love

Deel 2

niet wetend dat die jongeman zowat een levende hel is voor haar.
_______________________________________

Perspectief Fikria Benaisa: luide geklap galmt er door me oren vandaag bestaat het ziekenhuis al 30jaar dus vieren we dat. de hal is mooi versierd met ballonnen en de mensen van het nieuws zijn er al.

als onze baas Mohammed binnen komt geven we hem een applaus glimlachend kijkt hij ons aan waarna ik hem ook een glimlach schenk. Mohammed is een goede persoon hij heeft mij altijd als dochter gezien sinds mijn ouders zijn overleden.

''Bedankt allemaal bedankt voor al het harde werken en al de eindresultaten ik ben trots op jullie'' zegt hij dan door de microfeen ik glimlach en knijp in de hand van mijn patiënt Wassila het is nog een kleine meid ze is nog maar 13 jaar ze had een ongeluk laatst waarna ze aan haar been in geopereerd ze mag bijna weg.

''We moeten blij zijn met God ons heeft geschonken en we moeten op ons zelf letten'' '' net als Ebru'' zegt hij lachend omdat ze moest niezen. Ebru is een Turkse meisje van 24 ze is als sinds ik hier werk mijn vriendin ook zij heeft haar ouders sinds kleins af aan verloren. Als er iemand die mij kan begrijpen is zij het wel. Ik vertrouw haar blind en houd echt van haar.

Lachend kijkt Ebru naar Mohammed. ''Ebru is een goede dokter maar we hebben ook een engel hier'' zegt hij geïnteresseerd kijkt iedereen hem aan ook ik. ''Fikria Benaisa'' zegt hij dan waarna hij me aanwijst geschrokken kijk ik hem aan waarna ik een knijpje voel van mij Patiënt ik kijk dr glimlachend aan en ze schenkt me een glimlach. Dat is hoe ik mijn patiënten graag zie , gelukkig. Iedereen klapt waardoor ik ze dankbaar aankijk. ''Ze heeft mij zoveel geholpen ik zweet het je ik ben haar zo dankbaar'' maakt hij zijn verhaal af. Trouwens Mohammed is een best oude man hij is al 46 en is dus zoals jullie hebben gemerkt de baas van dit bedrijf hij heeft ookal een verloofde zij is nog best jong 32 jaar oud.

''Maar ik heb nu wel teveel gepraat ik ga weer verder ik zie mijn patiënten morgen weer'' er word luid geklapt en samen met zijn verloofde en 2 bodyguards vertrekt hij.

Perspectief Adnane Mazroui : Ik parkeer mijn motor voor mijn Oom's ziekenhuis en loop dan naar binnen ik neem de lift naar het dakterras en ga dan leunen tegen een muurtje als ik mijn oom naast me zie staan kijk ik hem strak aan ''Wahed Zebi is mijn kantoor binnen gekomen en heeft al het geld gepakt en mijn laptop'' sist hij. Ik ruk mijn zonnebril van me af en kijk hem strak aan. gestrest loopt hij rondjes ''De computer is belangrijk hé'' zeg ik kalm hij draait zich naar me om ''Adnane , Als de informatie op deze computer word gelekt  zijn we dood'' ''Waar is adam'' sis ik kwaad ''Dat is het probleem dus hij is weg gerend en neemt niet op'' ''Dus hij is die zebi die je kantoor in kwam'' geschrokken kijkt hij me aan ''weet je het zeker'' zonder emotie draai ik me om naar me oom ''Geloof me oom'' zeg ik waarna ik mijn telefoon uit mijn zak pak ''Wat is er mijn zoon'' hoor ik me oom ''We zijn ready om deze mensen die met hun rug tegen ons keren aan te pakken'' zeg ik grijnzend waarna ik naar de app ga ''Laten we zien waar Adam is'' zeg ik en loop weg.

Ik stap op mijn motor en rijd de snelweg op ik pak me telefoon erbij en volg het blauwe stipje. Als ik bij de Haven ben aangekomen zie ik hem daar al staan met een zwarte koffertje daar dat zit de laptop in.Als hij mij ziet rent hij weg ik geef gas en stap van mijn motor af ''Broer hier mag je niet parkeren'' zegt eentje ''ik heb haast'' zeg ik zonder hem aan te kijken ''Broer ik zij toch niet hier parkeren'' woedend pak ik hem met een hand bij zijn kraag waarna ik hem tegen de muur aan duw ''ik heb haast zei ik'' ik duw hem weer tegen de muur en hij zakt door zijn knieën haastig ren ik achter Adam aan. Als hij een boot in loopt loop ik er met gespande kaken in.

Perspectief Adam: bang loop ik het bootje in waarna ik een jongen rond de 15 zie pak ik hem bij zijn armen en duw ik hem een hoekje in ''Mijn zoon hoe heet je'' zeg ik ''Illias'' zegt hij verward, ik pak de laptop uit het koffertje en geef het aan hem ''Illias hou dit bij je ja als iemand er naar vraagt niet antwoorden ik kom morgen ja'' zeg ik, voordat hij wat wil zeggen duw ik nog 100 euro in zijn hand en ren ik weg.

Perspectief Adnane Mazroui: Als ik voor Adam sta kijkt hij me gestrest aan hij rent de andere kant op en glipt weg ik ren woedend achter hem aan als ik deze hoerenzoon pak! Rennend ren ik de trap op als hij een winkelcentrum binnen treed blijf ik hem achter volgen als we ons in een wijk bevinden ben ik hem even kwijt als ik rond me heen kijk zie ik hem het koffertje over een hekje heen gooien snel spring ik over het hek heen en kijk ik erin , Niks! Snel ren ik weer achter hem aan als ik een paar Containers voor me zie schop ik ze snel weg en ren ik weer door. Als hij het station betreed rent hij tussen de trein's ik spring op een trein en kijk wat hij doet. Als de trein wat dichterbij hem komt spring ik er van af en pak ik hem bij zijn kraag ik duw hem de bosjes in en kijk hem woedend aan hij pakt zijn pistool richt het op mij ''Adanane mijn zoon'' Emotieloos kijk ik hem aan ''waar is die laptop'' ''ik heb niks'' ''vandaar dat je wegrende'' sis ik als hij de trekker over wilt halen pak ik uit reflex mijn pistool en schiet ik recht in zijn borst.

Ik bel de boys dat ze hem moeten meenemen en loop dan naar me motor.

1045 woorden , Lets begin the Drama...