Black and white love

Deel 90

We komen hier niet levend uit" hoor ik yassin nog.
_______________________________________

Perspecties Fikria Benaisia/Mazroui:

Opgelucht haal ik adem als Hiba de medewerkster hier in huis de deur open doet "wat is er aan de hand? Hoe zit je hier vast?" "Ik weet het niet, dankjewel" zeg ik wat vaagjes waarna ik snel de kamer verlaat en de trap op loop naar beneden. Waar ben jij bezig Adnane?

Als ik beneden aankom hoor ik een enorme geschreeuw "jij hebt mijn kinderen afgepakt" hoor ik Rania de stem vanuit Mohammed zijn kantoor komen, verward loop ik door de gang heen die naar zijn kantoor lijd "ik had alleen nog mij trots en die heb jij ook afgepakt, jij hebt mij privacy aan mensen verteld, mogen allah jou vernietigen Mohammed!" hoor ik Rania de stem weer "stil!" hoor ik Mohammed "mogen allah jou vernietigen!" Zegt ze dit keer harder "genoeg!" "niks genoeg! ik zal jou hiervoor laten boeten! je zult pijn lijden! En ik hoef niks te doen, ik ga niks doen, ik zal alleen toekijken. je hebt haar als een stuk stront verlaten, denk je dat ze het hierbij zal laten?! Denk je dat ze geen wraak zal nemen?! Ze gaat Adnane verdomme alles vertellen! Ze gaat Adnane vertellen dat het jou zoon is Mohammed!" Schreeuwt Rania. Geschrokken kijk ik voor me uit, "wat ga je dan doen mohammed?! Wat ga je dan doen?! Hoe kan je dit doen Mohammed, hoe kan je onze zoon dit aandoen" hoorde ik haar nog huilen.

Met grote ogen kijk ik voor me uit, Adnane is geen Mazroui maar een Mohamadi?!

Flasback:

Geïnteresseerd luister ik naar het verhaal van Haitam "wij zijn de 3 kinderen van Nassim Mazroui, ik, Adnane en Ghizlan"

Einde Flashback.

Met trillende handen leg ik mijn hand op de deurklink, algauw haal ik mijn hand ervan af waarna ik verward wegloop.

Perspecties Adnane Mazroui:

"Iedereen is onschuldig geboren en overlijd op de manier ze verdienen" grijns ik starend naar Sharaf. "Broer het zit hier vol met zijn mannen, hoe wil je hier vandaan komen?! We zijn dood!" Zegt yassin paniekerig "ben je bang yassin?" "Er zijn zelfs mannen voor de deur, we gaan het niet redden broer" zegt hij mij vraag negerend "als je hier nu gaat huilen moest je maar niet mee komen broer" sis ik.

Niet wetend dat Ebru nu mannen is gaan bij roepen.

Perspectief Firkia Benaisia/ Mazroui:

Als ik Younes in de voortuin zie zitten begin ik hem als een gek te roepen "Younes, meekomen nu!" Schreeuw ik, algauw loopt hij achter me aan "Yallah snel!" Schreeuw ik waarna ik de trap oploop "Adnane zit in de problemen" "hoebedoel je hij zit in de problemen" "we gaan mij telefoon de signaal met jou telefoon volgen oké?" zeg ik waarna ik de auto die ik laatst had gebruikt open "wat doet jou telefoon bij Adnane?" "Geen tijd voor vragen, stap in!" Zeg ik haastig waarna ik instap.

Flasback gisteravond:

Voorzichtig sta ik op als ik zie dat Adnane in slaap is gevallen, stilletjes doe ik mij pantoffels aan waarna ik mij telefoon pak en Adnane zijn auto sleutels waarna ik 'onze' kamer stilletjes verlaat, als een gek ren ik de trap op naar beneden waarna ik naar Adnane's auto toe loop, voorzichtig open ik de deur en doen ik mij telefoon in het handschoenenkastje.

Einde Flashback.

"Ik heb gister mij telefoon in Adnane's auto neer gelegd, ik hoop dat we het kunnen vinden" zeg ik terwijl ik mij gordel om doe "yallah geef gas" zeg ik tegen Younes die bij het bestuurderskant zit.