Black and white love

Deel 4

Hij lijkt zo Black...........
_______________________________________

Perspectief Fikria Benaisia : Onbegrijpelijk ga ik weer zitten waarna ik kijk hoe hij alles doet zonder enkele middel of medicijnen heeft deze mens wel gevoelens? 

''Hoe doe je dat , zonder anesthesie , doet het geen pijn'' vraag ik hem ongelofelijk negerend gaat hij door met het behandelen van zijn wond.

Perspectief Adnane Mazroui: 

''Hoe doe je dat , zonder anesthesie , doet het geen pijn" vraagt ze mij ongelofelijk.

Flashback 2006 : ''Adnane , waarom Heb jij hem ook niet geslagen , wat zat je aan het doen'' schreeuwt mijn moeder  ''Je moet jezelf verdedigen adnane niet andere , en jij noemt jezelf een man'' zegt ze dan gebroken kijk ik naar de grond ''Niet zo naar me kijken inplaats van een leeuw te zijn is hij  net een kip geworden , door jou , onhandig'' sist ze boos tegen me vader  '' haitam wees niet als jou broer , verdedig jezelf inplaats van andere , ja'' zegt ze tegen me broertje terwijl ze over hem haren aait.

jaloers kijken ik naar het gebeuren nog nooit heeft mijn moeder me haren gestreelt of lieve woordjes gefluisterd nog nooit heb ik moeder liefde gekend , tenminste niet op de manier dat een 12jarige moet krijgen. 

gebroken kijk ik mijn vader aan hij is de enige die echt van mij houd en mij liefde geeft buiten mijn broertje , ''Kom laten we naar het meertje gaan'' zegt mijn vader terwijl hij met zn hand door me haren gaat. 

''Ik ga je wat vertellen'' zegt me vader ik knik ''Er was een man hij zag een schorpioen in het water hij wou het pakken en helpen maar de schorpioen prikte hem , hij probeerde het weer want hij wilde helpen , de schorpioen prikte hem weer , iedereen vertelde hem het met rust te laten ze zeiden dat het hem maar bleef prikken. De man stopte en lachte hij zei ''Pijn is als natuur en natuur is om van te houden'' '' Als conclusie mijn zoon. Er zijn zowel goede sn slechte dingen in deze wereld. Als je ze slaat word je net als een van hun , De slechteriken zouden groter worden in onze wereld , slaan is niet de oplossing , je moet je andere kant aan ze laten zien als ze je slaan'' ''Blijf zoals je nu bent'' zegt hij dan terwijl hij me een schouderklopje geeft ik knik ''Kies altijd het goede'' als ik zie dat hij zijn ketting af doet kijk ik hem verward aan ''Papa wat doe je dit is jouwe'' ''En nu is die van jou'' zegt hij dan terwijl hij hem om mijn nek doet.

als hij aan mij wond zit komt er een pijnlijke kreun uit mijn mond ''Dat doet pijn'' ''Tuurlijk doet het pijn , het is een wond, laat het pijn doen. Pijn is goed het doet een echte man pijn'' ''Echt'' ''Ja , Jij draagt daar geen steen'' zegt hij terwijl hij met zn vinger op mijn hart tikt ''Laat het pijn doen , als je je hart het zwijgen oplegt kan niks pijn doen''

einde flashback.

Perspectief Fikria Benaisia: ''echt , bravo , wat kan ik zeggen'' zeg ik dan als hij klaar is. ''Je bent erg goed , ik denk dat je een goede chirurg zal zijn inplaats van ambulance dokter'' 

''Hoe is dit gebeurd , kom je van een andere ongeluk" vraag ik dan maar weer geen antwoord. ''hebben wij elkaar eerder ontmoet'' vraag ik dan als hij me bekend voor komt ''Nee'' zegt hij zonder me aan te kijken. ''Heb jij in het ziekenhuis gewerkt'' weer geen antwoord..

''Wat is je naam'' vraag ik dan meteen draait hij zich naar me om ''Ik denk dat je wel een naam hebt'' ''We zullen niet zoveel tijd besteden samen om dit te weten Mevrouw.Dokter'' met een strakke blik kijk ik hem aan , als de ambulance stopt draai ik me om en kijk ik via het raampje waar we zijn ''Waar zij we , wat is deze plek'' ''waar zijn we naar toe gekomen , antwoord mijn vraag'' zeg ik een beetje boos als ik merk dat dit niet echt op een ''ongeluk'' uit ziet ''We zijn bij de patiënt aangekomen'' zegt hij emotieloos waarna hij opstaan en zijn vestje uit doet. Als we uitstappen kijk ik even rond , het is een soort van bos en er staat een grootte huis/hotel achtig met een paarden veld ''Waar zijn we , waar is de patiënt'' zeg ik dan terwijl ik met de tas achter hem aan loop ''Kom , hij is hier'' verward kijk ik hem aan ''Wat bedoel je , is daar een auto'' met gespande kaken komt hij voor me staan ''Heb ik gezegd dat het een verkeerd ongeluk was , dokter'' raar kijk ik hem aan ''Dat is wat ze mij hebben gezegd'' '' Ik weet zeker dat ze mij hebben verteld dat er een man was die vast kwam te zitten in de auto'' zeg ik terwijl ik met me wenkbrauwen op en neer ga. emotieloos kijkt hij me aan waarna hij nog een stap naar voren zet '' dan hebben ze het verkeerd gezegd het is geen verkeer's ongeluk. Werk ongelukje'' ''Kom'' zegt hij dan en draait zich om , net wanneer hij zich wilt omdraaien pak ik hem strak vast bij zijn onderarm ''wacht , wacht'' zeg ik dan ''Kom jij niet van de zelfde ziekenhuis als mij , hoe weet jij hierover'' ruw trekt hij zijn hand vanuit mijn hand waarna hij me met een vurige blik aankijkt ''Sorry maar wat is er aan de hand'' zeg ik  geïrriteerd ''Ben jij geen dokter'' vraag ik hem terwijl ik hem scan "een man is daar aan het sterven'' zegt hij dan wijzend naar het huisje/hotel ''Ik vind deze houding maar niks. Ik ga je aanklagen'' zeg ik dan terwijl ik hem vies aankijk ''Genees hem eerst , wij praten later''  even kijk ik hem aan en zuchtend loop ik langs hem naar het huisje 

samen lopen we naar het huisje waardoor we langs de paarden lopen het is wel prachtig hier maar ik vind dit maar niks. Als ik achterom kijk zie ik de ambulance chauffeur achter ons zuchtend kijk ik weer voor me uit waarna ik me vestje goed doe , als we er eindelijk zijn komen we een kamer in waar ik 3 mannen zie een is nogal jong en de andere 2 zijn best oud de 3de ligt op een ziekenhuis bedje hij is zeker de patiënt ''Alles is klaar voor de operatie'' zegt de andere oude naam waarvan ik zijn naam niet weet. geschrokken kijk ik rond '' Controleer even of er iets ontbreekt , als je iets mist kunnen we het halen'' geschrokken kijk ik hem aan ''Gaat het wel goed met jou , ben je gek ofs. Waarom is deze man hier , waarom is hij niet in het ziekenhuis'' zeg ik paniekerig ''Je gaat die kogel uit hem verwijderen en hem genezen'' zegt hij mij vragen negerend ''Dat is alles'' zegt hij dan even kijk ik naar de man op de ziekenhuis bed en dan weer naar hem ''Er is iets illegaals hé'' de 2 andere mannen kijken elkaar aan en dan weer naar mij ''je moet hem naar het ziekenhuis brengen , hij gaat hier dood'' zeg ik wijzend naar de patiënt ''Doe deze operatie , we zullen je betalen'' lachend kijk ik hem aan ''Ik ga hier geen illegale operatie doen voor geld'' ''Ik ga de politie bellen wie zijn jullie , hoe hebben jullie me hier gebracht , hoe hebben jullie de ambulance gepakt'' schreeuw ik. Woedend loop ik weg waarna ik het huisje uitloop zie ik geen ambulance meer waar is de ambulance? als ik me omdraai zie ik die psychopaat voor me ''Waar is de ambulance'' ''Ik had me tas erin'' ''Ik weet niet wie jij bent maar jij gaat mij hier uit halen'' sis ik ''Je komt in problemen , mij broer is een politie agent!'' schreeuw ik woedend. met gespande kaken kijkt hij me aan ''Wat bedoel je'' ''Hij is een politie agent'' sis ik , met een woedende blik kijkt hij naar de ambulance chauffeur achter hem ''Ben jij niet Ebru'' ''Nee Fikria'' met gespande kaken kijkt hij me aan waarna hij woedend weg loopt ''WAAR NAAR TOE'' schreeuw ik. Oh my allah ik word gek.

1440 woorden. Extra lange deeltje omdat ik voor een lange tijd weg was geweest maar I Am back en nu echt! bereid jullie maar voor want er komt al lot of drama....

Wat vinden jullie is het handig dat Fikria dat zei?...