Black and white love

Deel 44

ze verdient dit niet.
_______________________________________

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:

Vermoeiend verwissel ik mijn kleding in mijn leger groene jonggingsbroek en zwarte sweater die ik in de kast zag liggen, waarschijnlijk had ik die hier vergeten.

Genietend van de frisse lucht sluit ik mijn ogen waarna ik die open wat ik beter niet had moeten doen want algauw word mijn uitzicht verpest door Adnane zijn rotkop, voor even kijken we elkaar in de ogen aan waarna ik zuchtend de kamer inloop en de balkondeur sluit.

Perspectief Adnane Mazroui:
"Ah wheldi wil je thee?" Vraagt mij moeder als ik haar tegen kom "nee heb al gehad" "wil je iets eten? Je hebt helemaal niks gegeten Weldhi, wil je met een lege maag slapen?" "De tijd vliegt mijn zoon, kijk is even, je bent groot geworden, getrouwd maar in mijn hart blijf je altijd een kleine baby hoe kan ik jou nou met een lege maag naar bed sturen?" geïrriteerd kijk ik haar aan " het is laat ik ga" zeg ik algauw houd ze me tegen "Weldhi kijk me aan, het is te laat voor zoveel dingen maar kijk nu, jaren later  zitten we samen onder een dak, de rest komt later mijn zoon, ik zal alles recht zetten" "deze scheuren die jij mij hebt aangericht hechten niet meer, schrijf dat maar op" "jawel Adnane! kijk me aan Adnane, we zullen samen werken met Fikria, we zullen je de gelukkigste persoon te wereld maken, deze huwelijk zal je goed doen Wheldi" "Fijne avond" zeg ik waarna ik wegloop.

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:

Met pijn in me hart kijk ik naar Souhail zijn nummer, zal ik hem bellen? Maar wat ga ik zeggen dat? Geschrokken laat ik mijn telefoon vallen als de deur ruw word open gemaakt, zuchtend pak ik mij telefoon op waarna ik naar de deur opening kijk "Oja ik was helemaal vergeten dat jij niet weet wat 'aankloppen' betekend" zeg ik geïrriteerd, zuchtend klapt hij de deur dicht waarna hij zijn jas op bed gooit en naar zijn wond staart voor de spiegel, gelijk sta ik op en ren ik op hem af "wat is er gebeurd? Bloed jou wond? Laat me het verzorgen is er verband of iets in huis?" Vraag ik waarna ik de badkamer in ren "voorbereid ben je wel" schreeuw ik vanuit de badkamer waarna ik een doos met pleisters, verband e.t.c pak "Ma Sha Allah, je hebt van alles en nog wat, verband, voedingsmiddel, noem maar op" zeg ik waarna ik naar hem toe loop en naast hem plaats neem op de bank "hier voor de pijn" zeg ik waarna ik hem een pilletje geef "het werkt niet ik bedoel het stopt de pijn niet dus het is niet nodig" zuchtend schenk ik een glasje water die op tafel lag "probeer het eerst" zeg ik waarna ik hem het glasje water aangeef, zuchtend neemt hij het aan waarna hij een grote slok neemt en de glas op tafel legt.

"Dus je probeert mij te vertellen dat ik    jou wond en jou geneesmiddel ben?" Zegt hij verward kijk ik hem aan lol wanneer heb ik dat gezegd is hij dronken ofs? "ik probeer helemaal niks te zeggen, ik gedraag me gewoon als een mens als je mij dat toe laat natuurlijk voordat je wond geïnfecteerd raakt" zeg ik terwijl ik de alcohol op een watje dep. "Geef maar" zegt hij doelend op het watje, algauw geef ik het watje waarna hij het aanneemt en het op zijn wond dept, terwijl hij bezig is met het schoonmaken van zijn wond begin ik met het zoeken van de plakband "moet ik je helpen?" Vraagt hij "nee" zeg ik bot, als ik het eindelijk gevonden heb breek ik een stukje met mijn handen en plak ik het op zijn buik, ongemakelijk kijk ik weg als ik merk dat hij me aanstaart "wie gaat op de bank slapen?" Vraag ik snel, gelijk staat hij op en pakt hij zijn wapen uit zijn kontzak die hij op het nachtkastje gooit waarna hij op bed ploft "right, mij fout dat ik het überhaupt vroeg" zeg ik oogrollend "het is nogal dom om beleefdheid van je te verwachten" lach ik waarna ik de doos met watjes dicht klap. "Stilte" zegt hij, zuchtend plof ik op de bank. "Ik ga de balkon deur open doen" zeg ik "doe maar" algauw loop ik naar de deur waarna ik me ogen sluit en van de frisse lucht geniet, met me hoofd tegen de deur aangeleund geniet ik van de volle maan, als ik merk dat het een beetje frisjes word loop ik weer naar binnen en ga ik op de bank liggen met een deken om me heen.

Volg ongeloof staar ik naar Adnane die slaapt, als ik zekerheid wil sta ik van de bank toe en loop ik naar hem toe waar ik hem met zijn ogen gesloten zie liggen, gelijk loop ik weer terug naar de bank waar ik mijn telefoon te voorschijn haal, als ik hem hoor zuchten verstop ik mijn telefoon weer snel in me tas waarna ik naar de balkon toe loop, hoe ga ik zou kunnen leven? Ik kan dit niet! Ik ben dit nu al zat! Moe loop ik de kamer weer in waarna ik op de bank ga liggen en algauw in een diepe, onrustige slaap val.

Geschrokken word ik wakke waarna ik met hevige kop pijn opsta, zuchtend sta ik op waarna ik naar me tas toe loop en me telefoon erbij pak, Als ik al het moed bij een heb opgeraapt klik op Souhail's naam waarna ik de telefoon al gauw hoor afgaan "de persoon die u belt kan nu niet opnemen, probeer het later asjeblieft opnieuw" lip bijtend hang ik op waarna ik hem een bericht stuur

"Het spijt me voor alles Souhail, gaat het? Waar ben je?"

Perspectief Adnane Mazroui:

"Jullie wisten allemaal over die laptop probleempje toch?" Algauw knikken ze "we hebben he gevonden, maar we weten allemaal dat Adam dit niet alleen heeft kunnen doen, toch?" Sis ik tegen mijn mannen waarna ik mij blik op Yassin richt "Als je weet wie  hem heeft geholpen, praat nu! Ik geef je niet nog een kans!" "Hiwa? Ik luister!" Zeg ik terwijl ik ze allemaal een voor een aankijk "mooi, als ik er achter kom dat een van jullie hier achter zit zijn jullie allemaal de lul" sis ik waarna ik naar mij auto toe loop. Algauw krijg ik een melding

"Souhail heeft een bericht ontvangen van Fikria" ah Fikria ah, blijf vooral doorgaan..

"Adnane, Adnane!" Hoor ik yassine "praat!" Zeg ik waarna ik me naar hem toe draai "is er iemand die op je in komt?" "over wat?" "je zei dat er een verrader hier zit?" "uhu, ja er is wel iemand die ik kan bedenken" "ik denk precies het zelfde Adnane" "is niet nodig Yassin, is niet nodig broer, geef mij jou hand dat is genoeg" "ik ben hier voor jou broer, geen zorgen we vinden hem wel, vertrouw mij broer" zonder iets te zeggen stap ik mijn auto in.

Zou Adnane Yassin moeten vertrouwen?

1185 woorden