Black and white love

Deel 77

als hij de auto instapt veeg ik snel mijn tranen weg waarna ik me gordel om doe en weg rijd.
_______________________________________

* ik vind dit wel heel jammer... ik heb 400+ oogjes maar -100 stemmen? Kom op dames is het zo moeilijk of gunnen jullie het me gwn niet? Ik doe deze moeite voor jullie hoor, so much love naar de dames die WEL stemmen er waren zelfs dames die fake accounts hebben gemaakt, so much love!*

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:

Als we thuis aankomen rijd ik het oprit af waarna ik uitstap Ghizlan die is naar binnengegaan met haar moeder "waar is gerri" vraagt Adnane aan Younes "ik weet het niet hij was net haastig weg gegaan" als Adnane zich naar mij toe draait staren we elkaar weer voor een lange tijd aan met glazige ogen kijk ik van hem naar de auto, of je doet het nu of nooit Fikria, met ingehouden tranen loop ik de auto in waarna ik de portier dicht klap en wegscheur.

Perspectief Adnane Mazroui:

"waar gaat zij naar toe?" vraagt Younes "ons kapot maken, laat haar maar gaan ze zal zelf wel realiseren dat ze het niet kan" "en als ze het wel doet?" "dan noemen we dat onze mektab(het lot) broer, mektab, Yallah volg haar, niet om haar te stoppen maar om haar te beschermen" zeg ik waarna ik het huis inloop.

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:

Zonder twijfel klop ik aan als ik voor aanklager Haitam de kantoor sta, zonder nog op antwoord te wachten loop ik zijn kantoor in waarna ik de deur achter mij sluit, algauw staat hij op "Fikria, welkom" zegt hij waarna hij zijn hand uitsteekt, algauw neem ik die aan "goedemiddag meneer de aanklager" zeg ik waarna ik zijn hand loslaat en tegenover zijn bureau plaats neem "je ziet er moe uit" "ja ik ben een beetje moe" "wil je iets drinken?" "een kopje thee zal wel kunnen" glimlach ik, algauw belt hij iemand op voor thee "hoe gaat het met je partner, is hij al genezen?" geschrokken kijk ik hem aan waarna ik me weer herstel "gaat wel, het gaat goed genoeg hij kan weer rennen en springen en weet ik veel wat" "mooi, mooi nieuws ik bedoel ik ben blij voor jou, ik denk dat je hier bent voor de informatie over je partners schieter" algauw heerst er een dodelijke stilte, het is nu of nooit Fikria! Doe het! Red jezelf!

"Ik ben hier eigenlijk voor iets anders... Op een dag kwam Ebru naar me toe en zei dat er een verkeers ongeluk was en ze hadden een chirurg nodig, omdat ze ziek was vroeg ze mij in haar plaats natuurlijk vond ik het geen probleem en ik ging, ik had Adnane in de ambulance leren kennen, terwijl ik dacht dat we naar een verkeersongeluk gingen gingen we naar Meneer Al Mohamadi's boerderij, er was een gewonde oude man, ze vertelde me dat ik een operatie moest doen, met dwang natuurlijk, toen ik wou wegrennen zag ik meneer al Mohamadi hem doodschieten, toen ik dit allemaal had gezien moest ik ook dood, dat is wat ze wouden, dat was de taak van Adnane, hij nam me mee naar een bos en bedreigde me met de dood en hij zei "als jij mijn vrouw word, als jij een van ons word zal ik jou geliefdes en famillie geen pijn doen" dus om hun veilig te houden zei ik het ja woord

"Mevrouw Benaisia" haalt Haitam mij uit mijn gedachten, geschrokken kijk ik hem aan "ja" "gaat het?" "het spijt me ik had u niet gehoord wat vroeg u?" "nou sinds jou partner niks over deze mannen weet" algauw word hij onderbroken door een jonge man die met 2 kopjes thee komt "dankjewel" bedank ik hem waarna ik er een slokje van neem "ik had eigenlijk nooit de kans om jou te bedanken" "voor wat?" "voor die afsluiteraparaat, jij en ebru hebben beide jullie leven op het spel gezet, eerlijk gezegd had ik nooit gedacht dat Ebru het zou kunnen maar mohim" lachend kijk ik hem aan "jawel, ik vertrouw Ebru, meneer aanklager ik wil je wat vragen" "vraag maar" "waarom zeg jij 'partner' als je over Adnane praat? ik bedoel het is je broer en hij heeft een naam, waarom noem je hem geen 'Adnane'?" Algauw heerst er een dodelijke stilte "jullie verschillen niet zoveel van elkaar wist je dat? ik bedoel jullie houden er beide van om achter de stilte te verbergen, jullie houden er beide niet van te antwoorden op vragen, Adnane kan soms stiller dan een rots zijn" "mevrouw Benaisia als je tijd hebt kunnen we dan buiten praten?" zegt hij waarna hij opstaat, glimlachend kijk ik hem aan "isgoed"

Ah wat is het leven toch raar ik kwam hier om de waarheid te vertellen en mezelf te bevrijden maar kijk nu ik zit hier met de broer van mijn man te praten.. ik heb het weer niet gedaan, weer had ik de kans om mezelf te redden maar weer heb ik die kans niet genomen....

Perspectief Adnane Mazroui:

Zuchtend begin ik mijn sporttas in te pakken.

"Zo black ben jij! Dat kleine meisje daar in de auto, jou zusje zij word hierbij betrokken door jou! Jou hele famillie! Inclusief je broertje Haitam, iedereen krijgt zijn deel! Wie jou ook aanraakt verband in de vlammen, je kunt jezelf niet redden! En dan kijk je ze in de gezicht aan met je emotieloze, koude ogen, waarom? Omdat jij een monster bent! je maakt iedereen kapot die jou aanraakt, je neemt ze mee in jou darknes, ze worden of ontvoerd of bedreigd met de dood of terplekke vermoord, Waarom? Omdat zei van jou houden! Daarom, ookal weet ik dat je dat nooit gaat doen, als je ooit van iemand gaat houden, niet doen oké? dont love want jij zal jou liefde ook vermoorden"  spoken haar woorden door me hoofd heen waarna ik op bed ga zitten.

"Adnane Mazroui ik arresteer jou voor het gevangenen houden van Fikria Benaisa" sist Haitam als hij mijn kamer binnenkomt met 2agenten en Fikria, algauw worden de handboeien om mijn polsen geslagen, glimlachend staar in Fikria aan "dit keer is jou nachtmerie echt voorbij dokter, gefeliciteerd, maar je hebt gelijk dit is wie ik ben, een monster, black, een persoon die alles kapot maakt wat die aanraakt, dankjewel" zeg ik nog voordat ik word mee getrokken.

1095 woorden, what happend?! Heeft Fikria het dan toch wel gedaan? Heeft ze haar kans toch wel genomen om haar zelf te bevrijden?

100 stemmen voor nieuwe deeltje!