Black and white love

Deel 94

als hij opeens zijn t-shirt uit doet kijk ik hem geschrokken aan.
_______________________________________

Perspectief Fikria Benaisia/Mazroui:

Voor een lange tijd kijkt hij me aan waarna hij zijn t-shirt op de bank gooit waardoor hij nu alleen in zijn broek staat met een blote boven-lijf.

Bibberend loop ik naar de bank waar ik plaats neem en in me dekentje verstop, als hij klaar is met het openhaard loopt hij op me af en geeft hij mij een extra deken "hier, doe hem over je heen" "nee hoeft niet pak jij maar" eigenwijs probeert hij de deken over me heen te doen waardoor ik hem snel ontwijk "ik wil niet, ik wil niet gebruik jij hem maar" zonder wat te zeggen gooit hij het op me schoot "hier pak, warm beetje op ik pak hem zometeen weer" zegt hij waarna hij weer naar het openhaard loopt.

Nadat hij naast mij komt zitten heerst er een dodelijke stilte die ik algauw verbeek als ik opeens moet niezen "gezondheid" lacht hij, zonder wat te zeggen kijk ik hem aan.

"Wat is er? je doet een beetje raar vandaag, daar is vast een reden voor toch?" zegt hij opeens, "wie weet misschien wel" zeg ik schouderophalend. "wist je dat ik woorden zoals 'misschien' niet echt leuk vind?" met een niet begrijpende blik kijk ik hem aan "het lijkt dan een beetje alsof je bang bent of onzeker" zegt hij "waarom dat dan? jij gebruikt het woordje ook gewoon?" "maar ik zei dat ik er niet van hou niet dat ik het niet gebruik" "oké dan betekend het dat jij ook angsten en onzekerheden hebt" zeg ik, lachend kijkt hij voor zich uit.

"Ben je al opgewarmd" vraagt Adnane "een beetje, alleen me kaak bibberd van de kou" "dat is niet van de kou" lacht hij, "heb je honger?" verander ik van onderwerp "Nopee" "heb je gegeten?" "Nopee" "nou dan word het eens weer tijd voor mij menselijkheid" zeg ik terwijl ik me tas van de grond pak "ik had vandaag tijdens werk honger dus had ik maar wat gekocht om te eten, maar ik heb het niet opgegeten, hier je mektab" zeg ik terwijl ik hem mij overgebleven sandwich geef "hier pak dan niet schamen" zonder wat te zeggen neemt hij het aan, lachend kijk ik hem aan "ik ga wat vragen" "wat nu weer dokter" "oké, normaal hoor ik dit niet te vragen in deze situatie maar slaap jij altijd met je kleding aan? je kan toch gwn pyjama aan doen of trainingspak en oja waarom altijd zwart?"

Perspectief Adnane Mazroui:

"Jou wapen is jou eer! Je gaat liggen met je geweer maar je zult nooit slapen! Je zult zo snel mogelijk opstaan en klaarstaan! Je zult in een minuut klaar staan begrepen?!" Spoken de woorden door mijn hoofd heen

"Ik begrijp het, je bent weer stil. Ik moest deze vraag niet stellen, jij bent natuurlijk degene die de vragen stelt" "we zijn hier niet om elkaar te leren kennen oke?" "oke, waarom zijn we hier dan?" vraagt ze "hier, geef het maar aan de vissen ofs" zeg ik waarna ik haar sandwich terug geef "oké, waarom zijn we hier dan?" herhaalt ze weer "alles heeft een reden, heb je klachten?" "Idk, misschien wel" "oké ga dan maar naar de poltitie bureau"

Perspectief Fikria Benaisia/ Mazroui:

Lachend kijk ik hem aan, dit meen je toch niet is het zo moeilijk om die reden gewoon te zeggen "oké dan heb jij een klacht?" vraag ik "Nopeee" "mooi"

Met diepe gedachtes kijk ik voor me uit, het is muisstil hier "heel raar dit, vandaag die gebeuren in het ziekenhuis ik was niet eens bang" begin ik een onderwerp "weet je dat zeker?" "wollah, ik kan normaal niet eens een horrorfilm kijken, normaal gesproken als dat bij mij was gebeurd zou ik doodsbang zijn, hij had mij gewoon met een mes aangevallen maar ik was niet bang" "en waarom was je niet bang?" "omdat ik wist dat je mij zou komen redden, waarom weet ik niet maar ik wist het gewoon" zeg ik in me gedachtes

"misschien omdat ik 24/7 met jou ben daarom" zeg ik snel als ik merk dat hij me afwachtend aankijkt "ik ben het ondertussen al gewend met jou" maak ik me zin af "hmmmm" "Haitam zijn woorden blijven maar in me hoofd spoken Adnane" verander ik van onderwerp "hij had een moeilijke jeugd" "begin je weer psycholoog te spelen? Moet ik jou nu allemaal dingen over mij verleden vertellen ofs? Zoals bijvoorbeeld 'mijn vader was alcohol verslaafde en mishandelde mij altijd' goed?" "wat heeft dat er nou mee te maken? Zo een intentie heb ik niet en Haitam heeft alles al verteld je vader Nassim was een goede man die enorm veel van jullie hield/houd" "klopt" "ik ben gewoon benieuwd, wie zal er nou zo een man als hem willen vermoorden? Oké je oom heeft zijn moordenaar gevonden, jij hebt diegene vermoord maar ik denk dat hier veel meer achter zit" "luister dokter je weet wat je mag/moet weten, niet te diep graven. Een klootzak heeft mij vader vermoord en ik heb hem vermoord thats it." "Ik weet heel goed hoe het is om als kind een vader te verliezen Adnane, ik hield ook enorm veel van mij vader.

Een keertje werden we wakker en zagen we me vader in tranen, wij denken dat vaders niet huilen maar zij huilen ook, die dag ben ik daar achtergekomen. Ik dacht dat een knuffel hem wel weer 'beter' zou maken, ik wou vragen of het goed met hem gaat, maar ik kon het niet doen, Vaders zijn sterk en hij zou zich misschien schamen. Hij was een sterke man die alles voor elkaar kreeg, maar die dag die dag werd hij pijn gedaan, meer dan pijn." vertel ik mijn verhaal met ingehouden tranen "En jou moeder?" vraagt hij "mijn moeder?" lachend kijk ik voor me uit "mij moeder, mij moeder heeft mijn zus meegenomen en is weggerend. Ik heb haar jaren gezocht met mijn broer maar niks, we weten niet of ze nog leven of dood zijn niks. Een man wie zijn vrouw heeft verloren voor dat hij overleed word pijn gedaan maar een man die door zijn vrouw is verlaten verliest zijn leven voor dat hij zijn eer en hart verliest wist je dat?" even blijft het stil "mijn vader was verwoest, hij was een sterke man maar er is zo een sterke wind gekomen die hem kapot heeft gemaakt en daarom maakte ik mij meer zorgen om de situatie van mij vader dan de situatie van mijn moeder, had mij moeder dat maar niet gedaan, had mij moeder mij, mij broer en mij vader maar niet verlaten. Je zegt heel vaak "je weet hoe je een wond moet hechten maar jij weet niet hoe het is om een wond te hebben" maar ik herken mensen door hun wond Adnane" maak ik mij verhaal af terwijl de tranen over mij wang rollen. Zonder wat te zeggen kijkt hij voor zich uit.

Fikria heeft haar verhaal met Adnane gedeeld, nu Adnane nog. Wat denken jullie heeft deze pijnlijke verhaal effect gehad op Adnane? Waarom is Fikria de moeder weggegaan? Waarom zei Fikria haar gedachtes niet hard op? Waarom deelde zei haar pijn met Adnane?....

Zal Fikria gelijk hebben? Heeft Adnane ook echt angsten en onzekerheden zoja wat? Zoveel vragen....

Hajar is back poeperds, bereid jullie maar voor want er komen leuke dingen aan ;))

1250 woorden