Black and white love

Deel 68

''Meneer al Mohamadi heeft een order, vermoord ze allebei"
_______________________________________

Perspectief Adnane Mazroui:

"ik was vergeten hoe slim hij is, hij gaat Fikria vermoorden en mij de schuld geven, en als een man die zijn vrouw heeft verloren kom je mij vermoorden" zegt hij "waar is Fikria nu?" met grote ogen kijk ik hem aan waarna ik zonder wat te zeggen zijn kantoor verlaat, tering zooi! ik heb haar daar alleen gelaten! Haastig stap ik mijn auto in waarna ik wegscheur.

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:
Zuchtend sta ik op als ik Adnane aankom zie rijden "en nu? Wat gaan we nu doen? Waar gaan we nu naar toe?" vraag ik "we zullen wachten" zegt hij terwijl hij rondjes loopt "je betrekt mij bij je eigen vuiligheid!" Sis ik walgelijk.

21:00 :

Het is al erg donker, we zijn bij een oude vriend van Adnane, naja vriend, hij is rond de 50/60 en Adnane rond de 20/30, zuchtend kijk ik uit de raam waarna ik me herinner dat ik me broer moet terug bellen, hij was sws ongerust "Fikria, waar ben jij zusjelief?" "we zijn in de ochtend naar een vriend van Adnane gegaan en ik had me telefoon op vliegtuigstand gelaten sorry broerlief" lieg ik "isgoed dan, hoe gaat het?" "Goed goed" "oké luister, bel Ebru en stel haar gerust, ze gaat bijna dood van de zorgen" "ik denk dat jij haar moet bellen als excuses" "wat excuses?" "ik spreek je nog broerlief" lach ik waarna ik ophang.

Perspectief Adnane Mazroui:

Als Younes mij belt neem ik gelijk op, "de vogels zijn gekomen en ik heb ze gevoerd" zegt hij.

Flasback vanmiddag:

"Younes, pak een auto en kom nu gelijk" "waar naartoe?" "Ik ben nu onderweg ik stuur jou de locatie" "oké" Zegt hij waarna ik ophang en uitstap al gauw komt Fikria op me aflopen "en nu? Wat gaan we nu doen? Waar gaan we nu naar toe?" Vraagt ze "we gaan wachten" "je betrekt mij bij je eigen vuiligheid!" Sist ze, zuchtend loop ik rondjes heen en weer, tevreden kijk ik naar Younes die met een auto aankomt, "ga naar de auto!" Zeg ik waarna ik naar Younes toe loop "Younes, pak deze auto en ga naar dat verlaten huisje in die ene bos waar we altijd rusten" zeg ik waarna ik hem de auto sleutels van de andere auto geef, "wees voorberied er komen gasten" "isgoed" zegt hij waarna hij naar de auto toe loopt, zuchtend stap ik de auto in die Younes heeft gebracht.

Einde Flashback.

Na mijn gesprek met Younes bel ik Yassin op "ja Adnane" "Yassin, gaat alles goed thuis?" "ja, ja gaat goed" "gerri vroeg om mannen heb je gevonden nikh?" "Ja, vier in de tuin, 4 buiten het huis" "mooi, blijf scherp" "Adnane, wat is er aan de hand? Gerri heeft niks verteld" "wees voorzichtig Yassin" negeer ik zijn vraag "waar ben jij?" "Ik ben met gerri Mohcin, ik blijf hier vanavond" "isgoed, fijne avond" "fijne avond" zeg ik waarna ik ophang "Weldhi waar ben je! Athay(thee) word koud!"

Perspectief Sharaf El Hamdaoui:

Grijnzend bel ik Yassin op. "Hoe gaat het Yassin? Hoe gaat het met Ghizlan?" "Je nummer staat niet in mijn contacten, wie ben jij?" lachend staar ik voor me uit "de getuige van jou grote liefde" lach ik "wie the hell ben jij" "ssstt, jij bent altijd een brutale jongen geweest Yassin, en zelfs ook een domme, maar dit keer heb je alles goed overhoop gehaald, ah yassin ah, mohim dat bespreken we wel later, face to face, nu wil ik jou om een gunst vragen, waar zijn Adnane en Fikria?!"

Tevreden kijk ik voor me uit, ah Adnane ah.. grijnzend bel ik een van mijn mannen op "de plannen zijn veranderd, ik wil Adnane, hij is bij  Mohcin ik stuur je zo het adres,  ik wil Adnane morgen ochtend dood hebben" zeg ik waarna ik ophang, grijnzend kijk ik naar een foto van hem "ik liet jou op het eind, maar jij hebt hier om gevraagd" grijns ik.

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:

Glimlachend kijk ik uit het raam naar Adnane die hout zit te hakken "het is niet zoals je het ziet, hij heeft een goed hart" zegt Gerri Mohcin "wie Adnane?" "Adnane ja, hij is in mijn handen opgegroeid, vanuit buiten ziet hij eruit als een harde, wreede, ongevoelige man maar zo is hij niet benthi, ziet hij er voor jou al een wreed persoon uit?" "nee hij ziet er niet zo uit, hij is er een" "kijk nog eens naar de man die je ongevoelig noemt, misschien breekt hij omdat hij gebroken is, misschien doet hij pijn omdat hij pijn heeft" "ik heb hem niks aangedaan" "misschien, misschien doet hij dit om jou dat te laten zien" "ben jij geen dokter?" vraagt hij "jawel" glimlach ik "je onderzoekt mensen duizend keer in het ziekenhuis om te kijken of hun iets markeert maar één blik is genoeg om te weten hoe een persoon in elkaar zit?" "het is makkelijk om mensen te veroordelen benthi, maar ogen kunnen het verkeerd hebben, gedachtens kunnen bedriegen, kijk eens naar hem met het oog van je hart, je hart zal jou nooit bedriegen benthi" Met grote ogen kijk ik van hem naar Adnane.

"Adnane ga je niet zeggen wie deze jongens waren?" vraag ik aan Adnane die inmiddels al naar binnengekomen is en een appel zit te snijden "gaat het om geld?" "precies, het gaat om geld" zegt hij "ze vroegen om geld maar ik heb het ze niet gegeven" "Adnane, zullen we spelen" vraagt gerri Mohcin "nu?" "ik ga zo weg, dus wat zeg je ervan?" "isgoed dan, laten we spelen" "wat gaan jullie spelen?" vraag ik nieuwsgierig "kom naar de tafel" zegt Adnane waarna hij een stukje appel in zijn mond stopt zuchtend sta ik op waarna ik op een zitzak ga zitten en plaats neem aan tafel, "hier" zegt hij waarna hij me een stukje appel geeft, zonder wat te zeggen neem ik het aan waarna ik het in me mond stop "gaan jullie bingo spelen?" lach ik als gerri Mohcin bingo op tafel legt.

23:00 :

Lachend kijk ik gerri Mohcin aan "Bingo!" Schreeuwt hij enthousiast "yallah, ik ga, benthi ik ben blij dat ik je heb ontmoet" zegt hij waarna hij opstaat, glimlachend sta ik op, en groeten we elkaar met de 4 gebruikelijke kusjes "ik ben ook blij u te ontmoeten"  "open die roestige slot, je zult er een schat in vinden" fluistert hij "yallah fijne avond, ik kom morgen ochtend weer ontbijt brengen, lekker verse eiren, boter, brood, jam" "shoukran gerri" zegt Adnane.

"Waarom zijn we hier naartoe gekomen Adnane?" Vraag ik na een lange stilte, "mijn bedoeling was anders maar dingen zijn veranderd" zegt hij waarna hij het mes in de tafel steekt, "ga je altijd als een raadsel praten?!" "ga jij altijd zoveel vragen?" vuurt hij terug, zuchtend wrijf ik over mijn hoofd "morgen ochtend zien we wel, je hebt nog steeds niet geboet voor wat je met Ebru hebt gedaan, morgen-" algauw kap ik hem af "morgen wat hé? Morgen wat? Ga je mij dan weer naar die boerderij brengen en opsluiten zonder eten en drinken? Doe wat je wilt!" "isgoed" "ik begrijp het gewoon niet, paar uur geleden stonden we op het punt om dood te gaan en nu sta je mij hier te vertellen dat ik nog steeds niet heb geboet voor wat ik met Ebru heb gedaan, what the hell?!" "waar ga je naartoe?" vraag ik als hij opstaat "waar ga je naartoe?! wat ga ik hier doen!" "ga slapen" zegt hij waarna hij de deur uitloopt.

1290 woorden, vandaag hebben jullie een hele andere kant van Adnane gezien, wat denken jullie, heeft gerri Mohcin gelijk?