Black and white love

Deel 73

zuchtend ga ik verder met het lezen van mij boek waarna ik weer in slaap val.
_______________________________________

Perspectief Firkia Benaisia/Mazorui:

Vandaag is dag 9, met Adnane gaat het super goed, hij loopt weer en alles alleen op zijn rug slapen lukt nog niet zo goed, deze 9dagen waren vermoeiende dagen voor mij, ik sliep niet, ik at niet, enigste wat ik deed was op Adnane letten en hem helpen maar ik ben het wel gewend.

Zuchtend loop ik badkamer uit waarna ik met snel omkleed(zie omslag), ik doe nog wat concealer en highliter op en dan smeer ik wat vaseline op me lippen, ik spuit nog wat parfum en loop dan de kamer uit waar ik Adnane zie staan wachten, hij heeft een zwarte mocler trui aan met daar boven op een zwarte mocler bodywarmer en een zwarte broek met zwarte lacost schoenen, samen lopen we naar beneden waarna we plaats nemen aan tafel "ik ben trots om na al deze ongelukken met de hele familie aan tafel te zien" zegt Mohammed "wil je nu een applaus?" vraag ik met een opgetrokken wenkbrauw "we raken al gewend aan onze bruids brutaalheid" lacht hij, zuchtend kijk ik voor me uit "zoals ik altijd zeg een famillie zijn is belangrijk je zult elkaar breken, kwetsen maar je zult weer bij elkaar komen dat is famillie" "ik ga jou speech niet onderbreken Meneer Al Mohamadi maar ik ben benieuwd naar een ding, paar dagen geleden stonden we op het punt om vermoord te worden met wapens door een groep manen, Adnane werd geschoten, hij kon gehandicapt worden of verlamd raken, hij was bijna dood, wat heb je hier over te zeggen? ik bedoel wat ga je doen? denk je er bijvoorbeeld over na om naar de politie te gaan? wie zijn deze mensen? wat doen ze? wouden ze ons echt of probeerde ze jou te waarschuwen?" vraag ik nieuwsgierig  "gerri, Fikria heeft gelijk" zegt Hassan "wie heeft dit gedaan? We gaan ze toch wel een lesje leren?" geschrokken kijk ik Hassan aan "dat is niet wat ik probeerde te zeggen maar mohim" "we zijn een bekende familie, we hebben veel mensen die van ons houden maar we hebben ook veel vijanden" zegt Mohammed, lachend kijk ik hem aan "over die politie situatie gesproken, kijk maar eens achter je" zegt hij, onbegrijpelijk kijk ik achter me om waar ik Haitam zie "ik weet zeker dat aanklager Haitam Mazroui dit zal onderzoeken" "Selam, bsahtekom" zegt hij "aanklager, kom erbij, we hebben altijd nog plek voor onze gasten" zegt mohammed "nee dankjewel" "drink op het minst koffie" "niet nodig, Adnane we gaan je paar vragen stellen over het ongelukje" zegt Haitam "is er een plek waar we kunnen praten?" vraagt hij, algauw staat Adnane op en loopt hij met Haitam mee.

Perspectief Adnane Mazroui:

"Beterschap" "dankjewel" zeg ik zonder hem aan te kijken "laat ik het je gelijk allemaal uitleggen" "dat zal fijn zijn, gaat u maar" zegt Haitam waarna die een pen en papier uit zijn tas pakt "ik ging naar een vriend in het bos/boerderij met mijn vrouw om wat te rusten" "toen?"

Perspectief Firkia Benaisia/Mazorui:

"ik werd wakker door het geschreeuw van Adnane hij vertelde me dat ik wakker moest worden, de mannen gingen achter ons aan, ze haden allemaal wapens" "Mevrouw Benaisia, we hebben wat onderzoek gedaan rond het huis waar je het nu over hebt, we hebben geen enkele kogels gevonden, waarom rende jullie weg toen jullie de mannen zagen?" vraagt Haitam "kennen jullie hun? wisten jullie dat ze voor jullie kwamen?"

Perspectief Adnane Mazroui:

"Als 3/4 mannen met geweren, rond 8uur ochtend jou huis binnenvallen zal jij ook wegrennen" "Oké, dus je kent ze niet?"

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:

"Nee ik ken ze niet" "denk je dat jou man deze mensen kent?" "ik denk het niet" zeg ik eerlijk, als hij ze kende was hij er allang al achter aan gegaan.. "isgoed dankjewel"

Zuchtend verlaat ik de keuken waarna ik weer naar de eetkamer loop en plaats neem aan tafel "meneer el Mohamadi, we hebben ook u verklaring nodig, is het erg als we u op het bureau zien?" "geen probleem" "laat Haitam de weg zien" zegt Adnane "niet nodig, ik weet de weg" zegt Haitam waarna hij de trap op loopt.

"Ma Sha Allah, je bent snel beter geworden" zegt Fatima tegen Adnane "dankzij Fikria" zegt Ghizlan glimlachend "sorry, ik moet gaan" zegt Yassin waarna hij op staat "waar naartoe Yassin?" vraagt Mohammed "ze hebben van het bedrijf gebeld, er is een probleempje ik ga even checken" "we hebben de zaken verwaarloosd, mohim ga maar Wheldi" algauw loopt hij weg "wacht even schat" zegt Souhaila waarna ze achter Yassin aangaat, "Hassan" "hmm" "jij gaat ook naar het bedrijf yallah" "isgoed gerri" zegt hij waarna hij opstaat.

15:00 :

"Hoe kom je aan die litteken op je rug?" Vraag ik aan Adnane terwijl ik zijn wond schoonmaak "heeft het een verhaal?" "nee" "ik denk van wel" "dat is wat jij denkt"

"Doet het pijn?" vraag ik grijnzend als ik met alcohol over zijn wond gaat "ja" "waarom zeg je dan niet dat het pijn doet, waarom maak je geen geluid?" "omdat dat is wat jij wilt, ben je klaar?" "bijna" zuchtend neem ik mijn telefoon op als mijn broer belt waarna ik hem bij mijn oor doe en me me schouder vast houd "ja Tarik" "Fikria hoe gaat het? Ik denk al dagen aan je maar we konden niet praten" "het gaat goed broerlief, geen probleem" "isgoed ik bel je later" zegt hij waarna hij ophangt waarna ik me telefoon op tafel leg en zijn verband vernieuw "yallah beterschap" zeg ik waarna ik de deken op zijn blote rug doe, mijn telefoon van tafel pak en de woonkamer verlaat en naar de keuken toe loop.

"Bsaha" zeg ik tegen Rania die aan de keukentafel koffie zit te drinken "shoukran benthi, hoe gaat het met Adnane?" "goed, veel beter" zeg ik waarna ik een glasje water voor mezelf schenk "hij heeft een zware operatie achter de rug, niet iedereen kan daar zo makkelijk mee omgaan maar hij wel, hij is een sterke man, ik weet zeker dat het beter met hem zal gaan" "dank zei jou" zonder wat te zeggen drink ik mijn glasje water op "Fikria, wil je niet zitten" houd ze me tegen als ik op het punt sta de keuken te verlaten, zuchtend neem ik tegen over haar plaats "ja mevrouw Mazroui" "de tijd is snel gegaan" "uhu" "ik heb jou nog niet kunnen bedanken voor wat je voor Ghizlan hebt gedaan, Adnane had ook al een ongeluk en je hebt zijn leven gered, ik ben jou erg dankbaar Fikria, ik weet niet hoe ik jou terug moet betalen" "dat is niet nodig, Mevrouw Mazroui wat gaar er met Ghizlan gebeuren?" "ik weet het niet, ik weet het echt niet, ik blijf mezelf maar wijs maken dat alles een reden heeft" "isgoed maar weet je wie de vader is? ik begrijp het als je het niet wilt zeggen"

Ik ga echt helemaal stuk om jullie de ene denkt Souhaila de ene denkt Fikria de ene denkt Ebru de ene denkt Ghizlan ge-wel-dig 🤣🤣

Nog bedankt voor de #1 in spanning😍❤❤ Bij de 80 stemmen komt er een nieuwe deeltje🥰

1225 woorden