Black and white love

Deel 23

 ik hoop dat onze zoon er wel snel achter komt zeg ik waarna ik ophang.

_______________________________________

Perspectief Adnane Mazroui: Als ik mijn auto uitstap zie ik Hassan aankomen lopen ''waarom ben jij niet waar je hoort te zijn'' zeg ik waarna ik mijn portier dicht sla ''heb even en pauze genomen Damir heeft het even overgenomen ''hiwa wat hebben jullie allemaal gedaan'' zeg ik terwijl ik met hem naar het huis loop ''bro het was precies zoals je had verwacht wollah ze probeerde te ontsnappen, we hebben haar weer terug gebracht naar de kamer ''als ze nog niet begrepen had dat we serieus waren dan laten we haar dat zien'' zeg ik terwijl ik de trap naar beneden op loop ''we zullen haar leren wat het is om achter het word te staan dat je geeft'' zeg ik waarna ik me telefoon erbij pak ''wacht wacht'' zeg ik waarna ik op de trap sta en me telefoon open ''we beginnen nu'' grijns ik.

Perspectief Ghizlan Mazroui: Als mijn moeder weer mijn kamer binnenloopt doet ze de deur achter haar dicht en loopt ze naar mijn kleding kast toe ''draag iets wijds'' zegt ze terwijl ze een Bordeaux flairbroek op bed gooit met een zwarte wijde blouse met flader handen ''blijf uit de buurt van Fatima en Souhaila!" sist ze ''en kom nooit in de buurt van Adnane!" ''ik zal je niet eens uit deze kamer laten als er geen bruiloft was vanavond'' sist ze ''wat is dit'' zegt ze als ze een boxer uit me kast haalt ''en ik was aan het denken hoe je me voor de gek kon houden! en ik maar denken dat mij dochter dit nooit zou doen! niemand verwacht dit van zijn kind!" schreeuwt ze ''en dan kom je er achter dan je een slang hebt opgevoed en dat het je kind is!" schreeuwt ze, woedend pak ik de boxer uit haar hand ''als je mij niet verteld over die bastaard die jou zwanger heeft gemaakt ga je zien wat ik ga doen!" sist ze ''ik ga dan alles tegen je broer zeggen hij weet wel wat hij met jou moet doen!" als de deur open gaat kijken we geschrokken naar de deur, Adnane..

''wat ga je me vertellen'' zeg hij gelijk ga ik recht op zitten ''kom Adnane kom deze meisje heeft me zoveel pijn gedaan'' zegt ze terwijl ze me aankijkt ''ze heeft me zo verdrietig gemaakt, ik ga je alles vertellen maar niet hier'' zegt ze ''niet hier ik word boos hier laten we naar buiten gaan'' gelijk kijkt hij me aan ''wat is er aan de hand Ghizlan, Gaat alles goed?" vraagt hij ''het gaat goed met mij broerlief'' zeg ik zo normaal mogelijk, gelijk kijkt hij me moeder aan ''kom'' zegt hij waarna hij samen met mijn moeder de kamer uitloopt.

Perspectief Adnane Mazroui: ''wat is er aan de hand?" zeg ik als we in de gang staan ''vraag het niet eens, de dokter kwam thuis hij zij dat Ghizlan in een depressie zit vandaar dat ze zoveel at'' ''wat zei ze heeft ze wat gezegd?" ''er is niks Weldi je weet wel sinds haar jeugd is het niet mogelijk om haar gelukkig te maken'' ''ze is nooit tevreden ik moet een oplossing voor dit vinden'' ''school is ook al klaar nu zit ze daar maar en doet ze niks'' ''ik dacht misschien kunnen we haar wegsturen naar een taalschool ofs'' ''natuurlijk ga ik met haar mee, wat denk jij? is het een goed idee?" zonder wat te zeggen loop ik naar haar kamer ''op wie ben je verliefd'' zeg ik terwijl ik op haar afloop ''vertel me op wie ben je verliefd'' ''broer'' ''niks broer!" schreeuw ik ''praat geen bullshit Adnane ken je je zusje niet?" zegt mijn moeder ''hoe kan Ghizlan iets over liefde kennen ze is te jong er is niks '' zegt ze ''luister als er iets aan de hand is ga je mij ervoor betalen" sis ik terwijl ik me zusje aankijk ''al deze jaren heb ik alles voor jou gedaan vertel me nu wat is er gebeurd?'' ''wollah er is niks Adnane je hebt het gewoon verkeerd begrepen'' ''breng me niet in verlegenheid ik vermoord jou!'' sis ik waarna ik naar mijn kamer loop.

Perspectief Fikria Benaisia: Als ik de deur hoor open gaan word ik geschrokken wakker waarna ik me gelijk naar de deur omdraai ''kom we vertrekken" zegt die psychopaat ''opstaan! we gaan een bruidsjurk halen'' ''wat bruidsjurk? ik wil geen bruidsjurk''  zeg ik gebroken ''ik vroeg niet wat je wou, ik wil het" zegt hij waarna hij naar me toe komt lopen en me bij me arm pakt en naar voren duwt, normaal zal ik nu schreeuwen of tegen stribbelen maar ik be moe, ik ben kapot, ik ben gebroken mijn stem is weg van al het geschreeuw ik heb wallen van hier tot Tokio door al het gehuil ik ben mentaal en fysiek gebroken!

''Yallah kom jij gaat ook mee we gaan een bruidsjurk halen'' zegt hij tegen zijn moeder als we die op de 2de verdieping tegenkomen ''oh ik dacht dat je nee zij dus ik gaf het op'' zegt ze ''ik roep Zeynep nu'' zegt ze dan ''niks Zeynep we gaan waar ik naartoe wil gaan'' zegt hij waarna hij de trap naar beneden loopt.

Perspectief  Adnane Mazroui: Als we in het privé busje zitten bel ik Yassin.

A: Hiwa Yassin wat heb je gedaan?

Y: Ik zit in de boot de camera beelden aan het bekijken.

A: En is er nieuws?

Y: Helaas is het slecht nieuws..  Adam had de laptop bij zich terwijl hij aan boord kwam, daarna heeft hij het denk ik in de zee gegooid omdat hij bang was voor jou.

A: wat bedoel je ''ik denk'' heeft hij het gegooid of niet?

Y: Om eerlijk te zijn zit hij hier in de beelden het lijkt alsof hij iets in de zee gooit.

A: Dus je zegt dat het weg is?

Y: Precies.

A: Blijf onderzoeken maar wees vanavond 8uur thuis we hebben dingen te doen zeg ik waarna ik ophang.

''we doen de bruiloft voor dat het koud word toch? ik bedoel dat is hoe het hoort maar mensen kunnen hier niet mee omgaan'' zegt mij moeder opeens ''jou oom Mohammed zal om een bruiloft vragen zijn neefje kan niet zomaar trouwen met een simpele ceremonie'' ''we zijn allemaal mensen we willen allemaal iets'' blijft ze maar door praten 

Perspectief Fikria Benaisia: ''Fikria schat, we gaan shoppen voor meubelair toch?" zegt Adnane de moeder opeens ''natuurlijk als je niet moe bent'' zegt ze ''vind je je kamer leuk?" glimlacht ze ''vind je het niet leuk?" ''ik kan niet praten onderweg ik heb buikpijn ik zou overgeven'' zucht ik waarna ik verveeld uit de raam kijk vanuit me ooghoeken zie ik die psychopaat me lachend aankijken, klootzak! ''Adnane ik denk eraan om jullie kamer klaar te maken wat denk jij?'' zegt ze terwijl ze hem aankijkt ''is niet nodig we verblijven in ons huis'' geschrokken kijk ik voor me uit ''Mijn zoon wil alleen zijn met zijn vrouw'' zegt ze waarna ze mij aankijkt ''Stop de auto aan de rechte kant we zijn er'' zegt hij dan.

1205 woorden