Black and white love

Deel 113

net wanneer ik wat wou zeggen voelde ik zijn lippen op de mijne. Algauw voelde ik zijn handen over mijn haren gaan automatisch ging mij hand over zijn brede rug.
_______________________________________

Perspectief Rania El Mohammadi;

Lachend loop ik Mohammed de kamer in waar die strak in pak staat, vandaag is zijn bruiloft. ''Ziet er goed uit Meneer El Mohammadi'' ''wat doe jij hier Rania?'' ''niks, waarom? voel je je gehinderd?'' ''ohja precies, jij hebt je altijd al gehinderd gevoeld door mij. Ik was maar een speeltje voor jou die je weg kon gooien wanneer je wilde en verkochte wanneer je wilde'' ''of niet Meneer El Mohammadi?'' ''je weet niet wat je zegt, ga naar huis. Ik bel de jongens om je naar huis te brengen'' lachend kijk ik hem aan ''welke huis? het huis waar jij mij hebt uitgegooid? of Nassim's huis?'' "of het huis waar je mij met Adnane in me buik achterliet?'' ''wie heeft er wat aan om oude boeken te openen Rania?'' met ingehouden tranen kijk ik hem aan ''je hebt gelijk, we hebben er allebei niks meer aan'' ''ik was als een gek verliefd op jou Mohammed! jij hebt mij jeugd, dromen, hoop gestolen!'' ''zowel Adnane als Haitam hebben mij nooit 'mama' genoemd'' ''weet je mohammed, wanneer denk jij dat een vrouw moeder word? waneer ze zwanger word? nee, wanneer ze bevalt? nee. Een vrouw word pas moeder als haar kinderen haar 'mama' noemen maar jij, jij hebt mij moederschap van mij gestolen!'' sis ik wanneer ik een geweer tegen hem richt. Geschrokken kijkt hij me aan ''Rania wat doe jij!'' ''ik doe wat ik jaren lang geleden moest doen..'' 

''Rania leg die geweer neer!'' ''ik ga je een vraag stellen Mohammed, heb jij ooit-'' terwijl de tranen over mijn wang rollen kijk ik hem aan ''heb je ooi van mij gehouden?'' maak ik mijn zin af ''nee-'' algauw rollen de tranen over mijn wang heen ''heel erg bedankt'' ''voor wat?'' ''voor je antwoord, dat verminderd namelijk mijn schuldigheid'' net wanneer die wat wilt zeggen schiet ik recht door zijn maag ''deze is voor Adnane'' ''deze is voor Haitam'' ''deze is voor Ghizlan"

Perspectief Fikria Benaisia;

Alles leek net een droom, alles was perfect totdat we te horen kregen dat Mohammed El Mohammadi is geschoten, geschrokken laten we elkaar los.

Bij de laatste verdieping hoorde je Nisrine de gehuil en gegil al wat mij al snel liet rennen. Geschrokken keek ik naar het gebeuren wanneer ik de kamer binnentreed. El Mohammadi zat er dood bebloed bij en Nisrine de witte jurk was inmiddels rood verkleurd omdat ze El Mohammadi vast had ''Fikria! alsjeblieft help! help!'' algauw kniel ik voor ze ''rustig aan, even kalmeren!'' probeer ik haar gerust te stellen terwijl ik El Mohammadi de hartslag probeer te vinden ''Hassan doorzoek deze hele plek!'' hoorde ik een boze Adnane, zonder wat te zeggen liep Hassan weg ''leeft hij nog?'' ''hij leeft, hij leeft'' zonder wat te zeggen rende ik de kamer uit naar beneden waar de ambulance klaar staat ''laatste verdieping eerste deur rechts'' verwijste ik, algauw knikte ze. Wanneer iedereen naar beneden komt en de ambulance vertrokken is kwam Adnane naast me staan ''Hassan stuur iedereen naar huis'' net wanneer ik wat tegen Adnane wou zeggen hoor ik iemand mij naam roepen, het was Haitam de advocaat, verward kijk ik haar aan ''Fikria kom met mij mee!'' ''waar naartoe?!'' ''kom gewoon!'' voordat ik wat kon zeggen trekte ze me met haar mee, verward van alles kijk ik om me heen. Wat gebeurd er allemaal?

Als we in een kamer komen zie ik Rania met een oude man, algauw herken ik hem het was Geri Aziz de vader van Hafsa, de advocaat van Haitam. ''Rania?'' ''Fikria'' algauw liep ik haar kant op en knielde ik voor haar ''Fikria benthi'' fluisterde ze zowat waarna ze me hand vast pakte ''wat doe jij hier, wat gebeurd hier allemaal?'' ''ik-ik heb Mohammed geschoten'' geschrokken kijk ik haar aan ''je hebt wat?!'' ''hoe is dit gebeurd?-'' ''wat gaan we nu doen?'' vuurde ik gestrest achter elkaar waarna ik haar hand losliet en opstond ''luister benthi, wat gebeurd is is gebeurd. Ik heb jou hierna toe begroepen omdat jij de enigste bent die haar kan helpen'' verward kijk ik hem aan ''ik?'' ''wat moet ik doen?!'' ''je gaat nu naar huis en thuis vertel je dat je Rania in de wc hebt gevonden en ze haar niet lekker voelde'' ''het belangrijkste is, je blijft rustig zodat iedereen je gelooft, als iemand er achter komt dat Rania hier achterzit komt zij enorm in de problemen'' ''ik heb geen flauw idee wie u bent en waarom u dit doet maar goed'' ''Rania'' ''kom sta op'' voorzichtig help ik haar met opstaan en haak ik haar arm door de mijne zodat ze niet omvalt ''Fikria, Fikria ik heb Mohammed geschoten'' ''Oké, laten we dat soort dingen niet meer hard op zeggen'' ya allah waarom ik? ik heb niet eens een band met haar waarom moet ik haar weer helpen? net wanneer alles goed loopt gebeurd dit weer. 

Als we beneden aankomen loop ik bijna tegen Adnane aan en schrik ik me rot ''wat doen jullie hier? ik zocht jullie de hele tijd, yallah meteen naar huis!''  ''waar ga jij dan naartoe? ik ga met jou mee'' zonder wat te zeggen liep hij door.

''waar waren jullie? Mohammed is geschoten hebben jullie het gehoord?!" huilt Hassan de moeder,  net wanneer Rania wat wil zeggen ben ik haar voor ''we weten het, we weten het'' ''Yallah dames de auto in en naar huis!'' sist Adnane ''Fikria, ga jij alsjeblieft naar het ziekenhuis laat er niks gebeuren met Mohammed'' zegt Rania ''maak je geen zorgen hij is in veilige handen'' ''ga toch even kijken en informeer mij'' ''isgoed'' snel neemt Hassan het van mij over en stap ik bij Adnane in. Woedend gast hij weg.

''Wanneer ga jij naar mij luisteren Fikria!'' ''nooit'' ''waar was jij?!'' ''ik was naar de wc'' zeg ik zo rustig mogelijk ''en toen zag ik je moeder, ze voelde haar slecht dus hielp ik haar even'' zeg ik zo onschuldig mogelijk. Oh my allah laat hem alsjeblieft niks door hebben want dan mag ik ook echt mijn graf graven..

Daggg lieve lezers, yess i am back en nu officieel want mij examens zijn alhamdulillah achter de rug :))

Dat betekend lekker genieten want er komen heel wat deeltjes aan voor jullie, dat verdienen jullie wel na zolang. Ik wil jullie bedanken voor jullie geduld en begrip.

-

Back to the story, i know saaie deeltje vandaag maar vanaf nu word het allemaal alleen maar leuker.

Wat denken jullie komt Adnane erachter dat zijn moeder zijn oom -ofterwijl vader- heeft geschoten? En wat vinden jullie, dat Fikria alles moet zeggen of haarzelf hier buiten moet houden?...

Ben benieuwd wat jullie vinden....

1140 woorden