Black and white love

Deel 8

Ondertussen heb ik wel genoeg gezien en doe ik haar telefoon weg en scheur weg.
_______________________________________

20:00

Perspectief Adnane Mazroui: Als ik mijn auto uitstap springt mijn kitten er ook uit ''Geef haar even wat water'' zeg ik tegen een van de boys. ''En wat hebben jullie gedaan'' vraag ik dan aan Hassan ''de dokter heeft een kunst gemaakt , ze heeft echt talent'' ''ze zei dat het bijna klaar is'' 

Perspectief Fikria Benaisia: uitgeput loop ik naar buiten met me handen in me zij geniet ik van deze koude windje waarna ik me jasje uit gooi en tegen het hekje aanleun met uitzicht op de paarden , moe kijk ik om me heen waarna ik weer me jasje pak en een wandeling maak als ik bij de paardenstallen kom loop ik naar de achterste waar ik een paardje zie en hem aai als ik een kraampje zie loop ik er naartoe en gooi ik me strakke staartje los waardoor me haren algauw voor me ogen komen te zitten. Als ik me haren naar achter schud ga ik met wat water over me nek heen ik trek beetje aan me blouse en laat het luchten ik gooi me haren weer naar achter en gooi weer wat water over me nek heen en een beetje over me haren als ik me haren naar voren gooi maak ik ook een beetje me rug nat en kom dan weer overeind waarna ik me schouders ook een beetje nat maak, ik zet het kraantje uit en gooi me haren weer naar achter als ik me naar rechts omdraai zie ik hem daar staan ''ben je mij aan het bekijken'' ''heb je de kogel eruit gehaald'' negeert hij me vraag geïrriteerd loop ik naar hem toe ''ik vroeg je wat , zat je me nou aan het bekijken'' sis ik ''waarom zal ik jou bekijken , ben je zo mooi'' zegt hij terwijl hij een stap naar voren zet. ''Wat zat je dan te doen'' vraag ik hem niet gelovend ''Ik zat te kijken of je klaar was'' ''er is hier verder niks te zien'' ''jij schaamteloos'' sis ik ''wanneer word hij wakker'' ''graage daan hoor , wat heb ik ook gedaan , het spijt me'' zeg ik ongelofelijk ''je bent echt de vriendelijkste persoon die ik ken'' zeg ik sarcastisch ''hij slaapt daar , het kost tijd om wakker te worden , misschien word hij morgen wakker'' zeg ik dan maar als ik merk dat hij me toch niet gaat bedanken. ''kan hij praten als die wakker word''  ''de operatie is goed gegaan , het belangrijkste is dat hij nog leeft niet of hij gaat praten'' ''hij moet praten'' sist hij opeens niet begrijpend kijk ik hem aan ''ik begrijp het niet'' ''er valt niks te praten , hij moet praten'' ''kan hij alles herinneren'' ''ik begreep dat je geen aardig persoon bent maar kan iemand zo ongevoelig zijn tegenover zijn vader?" ''ik bedoel ik kon zeggen dat je in schok was maar je bent een te koude persoon om in schok te zijn'' ''stop met me te lezen , hij zal praten als hij wakker word toch''  ''luister ik heb gedaan wat ik kon oke , wanneer we het bloed krijgen is het aan jou , oke?" ''oké'' even kijk ik hem aan waarna ik weer tot mijn trans kom en weg loop. ''dokter'' zegt de leeftijdgenoot van die psychopaat ''we hebben je moe gemaakt , alsjeblieft neem dit aan'' zegt hij wijzend naar de tafel met sandwiches  ''ik bedoel kom alsjeblieft eten'' eerlijk is eerlijk ik ga dood van de honger dus deze aanbod wijs ik niet af. Ik leg mijn vestje om me stoel heen en pak dan mijn broodje ''de hete en kruidige zijn van ons de rest is van haar'' zegt die psychopaat ''dit zijn allemaal vanwege vooroordelen'' zeg ik zonder hem aan te kijken '' ik kan allebei eten heet en kruidig'' ''heb je water inplaats van cola'' vraag ik aan de andere jongen als ik merk dat hij me raar aankijkt reageer ik er al snel op ''laat maar cola is ook goed'' als ik mijn broodje open maak pak ik wat kruiden van het bordje en strooi ik wat op het broodje ''waar kom je vandaan'' vraagt die psychopaat ''wat is jou naam'' vraag ik eigenwijs , als hij me broodje pakt kijk ik hem vragend aan ''wat doe je'' ''laat mij het doen je hebt het helemaal verpest'' onbegrijpelijk kijk ik hoe hij alles doet ''peper'' ''een beetje een beetje'' zeg ik snel als ik merk dat hij zoveel pakt maar tevergeefs hij is te eigenwijs ''dokter wij zijn van temsaman'' ''mijn broeder is goed in barbecues , je moet het eens proeven'' zegt hij trots ''of niet Adnane'' ''is je naam Adnane'' vraag ik dan ''Aah en de dokter de naam is Fikria'' '' geen bullshit praten Hassan'' zegt Adnane ''Is toch grappig , jou naam is Adnane en die van haar Fikria'' ''net als Fikria&Faris en Adnane&Esma , zoals de grootste liefde die we kennen'' ongemakkelijk eet ik van mij broodje. ''Ik ga even bij de chauffeur kijken , fijne avond'' zegt hij waarna hij met zijn broodje wegloopt , ongemakkelijk neem ik een baby hapje van mijn broodje waarna ook ik ga ''bsahtek'' 

Perspectief Dilara: ''Souhail jij bent ook een dokter , je overdrijft. Fikria zal komen als het kon'' lachend kijkt hij me aan ''weet je wat ik allemaal doe om bij Fikria te kunnen zijn'' ''dat is waarom ik beslis of ik overdrijf of niet'' zuchtend loop ik weg , ik mag hem echt niet ik zeg altijd tegen fikria dat ze het uit moet maken maar liefde maakt blind...

''Dilara'' ''Tarik , welkom'' ''wats aan de hand , is het feest al afgelopen'' zegt hij terwijl hij rond kijkt ''het is nooit gestart'' ''Fikria heeft een operatie , ze zal vannacht daar overnachten'' ''echt , ik kwam hier nog met haast om de einde te overkomen'' ''zoals je kan zien is hier niks'' ''het komt allemaal door jou zus de liefde voor haar werk'' ''kijk Souhail is ook hier'' zeg ik wijzend naar souhail ''hij probeert al uren omtegaan met dit'' ''zal ik je voorstellen'' zeg ik lachend ''wat , nee nee beter niet'' ''ik wil alleen maar de man die naar me zusje kijkt slaan'' ''het is beter als hij niet bij mij in de buurt komt'' ''oef Tarik alsof Fikria 18 is'' ''jij bent geen broer jij gaat dit nooit begrijpen dus duw er niet op , ik ga'' die is ookal boos.

Perspectief Fikria Benaisia: ''Je kunt het daar neer leggen dankjewel'' zeg ik tegen de dier arts die met de stoel binnenkwam ''je kan hier zitten'' zeg ik dan tegen adnane die net binnenkomt hij gooit zijn vestje uit en gaat dan zonder wat te zeggen zitten. Als hij zit buk ik een beetje en behandel ik zijn wond ''Younes blijft met jou tot de ochtend , ja'' zeg ik dan terwijl ik naar Younes kijk , Younes is de dierenarts 'Ik blij zelf wel'' ''luister , doe wat ik zei ga morgen ochtend naar het ziekenhuis het is gevaarlijk , er is een risico op infectie , er kan een complicatie zijn'' zeg ik terwijl ik een pleister op zijn buik plak. ''We kunnen niet gaan, zoals ik al zei me neefje is ook belangrijk voor mij'' ''oké kijk , mij broer is een politie agent , hij kan je helpen'' als ik merk dat hij me alleen aankijkt geef ik het op ''wat jij wilt , Yusuf kan je ons even een momentje geven'' zeg ik dan terwijl ik naar de patiënt loop waarna ik bezig ben met het draadje waar bloed doorheen stroomt ''Je bent 0 rh+ toch'' zeg ik dan terwijl ik zijn kant op kijk gelijk kijkt hij me aan ''ik ben ab+'' gelijk kijk ik zijn kan op ''weet je het zeker'' ''tuurlijk'' de angst overspoeld door me lichaam heen , fikria je moet hier zo snel mogelijk weg! ''is goed'' zeg ik alsof er niks aan de hand is. Hevig slik ik ''Younes houd dit voor een half uurtje zo vast , dat lukt wel toch'' ''jawel'' zegt hij dan ''kan iemand een taxi voor mij bellen'' ''het is er al'' zegt Adnane dan emotieloos ''het is aan jou nu , fijne avond'' zeg ik nog tegen Younes snel pak ik nog mijn jasje en loop dan zo snel mogelijk weg. Angstig loop ik naar de tafel waar we aten waar ik  mij tas pak en zo normaal mogelijk weg loop.

Perspectief Adnane Mazroui: ''Zeg dat ze me wat thee moeten brengen'' zeg ik tegen Younes zonder hem aan te kijken algauw gaat hij. Als ik druppels hoor kijk onder het bed waar ik het
draadje met bloed zie druppelen in de emmer. Woedend sta ik op.

Perspectief Fikria Benaisia: Rennend ren ik het huisje uit naar de taxi even kijk ik nog achter me om maar gelukkig niemand achter me , hijgend stap ik de taxi in ''Laten we gaan , allah , shoukran'' zeg ik het laatste fluisterend, als de bewakers de poort openen rijd de taxi eindelijk maar algauw houden ze ons tegen waardoor de chauffeur stopt , geïrriteerd kijk ik uit de raam ''wat doen jullie , laat ons gaan'' schreeuw ik oh my allah wat is hier aan de hand  waar ben ik in beland jank ik bijna. Als ik Adnane zie aanlopen doe ik weer alsof er niks aan de hand is ondanks dat dat niet echt lukt ''Adnane kan je ze vertellen om de deur te openen , we kunnen zo niet gaan'' ''kom eruit'' zegt hij ''luister ik kan nu echt niks meer doen ik heb al alles gedaan wat ik kon , sorry ik moet gaan ze wachten op me'' ''kunnen we nu gaan'' zeg ik tegen de chauffeur ruw trekt hij mij de taxi uit ''meekomen'' is het enigste wat hij zij ''ik wil naar huis'' zeg ik ongeduldig waarna ik me van hem los ruk ''waarom heb je dat bloed in die emmer gedaan'' sist hij waarna hij steeds dichterbij komt , bang zet ik stappen naar achter ''wat is je doel'' zegt hij dan ''omdat je tegen me loog'' sis ik ''die man kan jou vader niet zijn het is gewoon onmogelijk'' schreeuw ik ''de man is bloedgroep 0 rh+'' ''hij kan geen zoon hebben van een bloedgroep ab+'' ruw pakt hij me bij me arm waarna hij me mee sleurt ''waarom de fuck loog je tegen mij , vertel gwn de waarheid ik zal je toch helpen'' '' ik hoop dat je neefje de verhaal wel echt is wie is hij?'' ''iemand die je heeft opgevoed? iemand die je kent? iemand waar van je houd als je vader? wie?'' schreeuw ik waarna ik me woedend los ruk en stop met lopen. Even lijkt het aslof hij is bevroren.

1777 woorden.