Black and white love

Deel 85

"oké" zeg ik waarna ik naar buiten toe loop.
_______________________________________

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:

Zuchtend ga ik naast Adnane staan die naar de sterren kijkt "hoe gaat het met hem?" vraagt hij na een tijdje "goed" "wat doet mij broer met jou Adnane!" Sis ik in zijn gezicht "vraag het maar aan hem" zegt hij met zijn blik op de grond gericht "dat is dus precies waar ik het nu over heb!" "wat is er dokter" zegt hij dit keer met zijn blik op mij gericht "dit is dus precies wat ik bedoel zo black ben jij, jij neemt iedereen die jou aanraakt in de darkness mee!" "iwha dan moest je maar niet komen!" "ik heb er niet voor gekozen om hiernaartoe te komen!" Sis ik "ik moest! ik ben hier voor mij broer, ik ben hier voor de man die daar binnen ligt!" en luide zucht verlaat zijn mond "en ik ben hier voor mij broertje waarvan ik niet eens weet waar hij is!" zegt hij met ingehouden woeden "heb je me gehoord?! ik ben hier voor mij broertje waarvan ik niet eens weet waar hij is of hoe het met hem gaat!"  sist hij "ik weet het maar er zit hier een hele grote verschil tussen, deze man die daar binnen ligt zal zijn leven voor mij geven, jou broertje die zit het beste moment te zoeken om jou de gevangenis in te krijgen" algauw draait hij zich om waardoor hij nu met zijn rug naar mij toe staat "maar jij bent zo anders-" algauw kapt hij me af, woedend draait hij zich om "ik zal ook mijn leven voor mij broertje geven!" Schreeuwt hij, geschrokken kijk ik hem aan "dit is dus hoe slecht en hoe black jij bent" zeg ik voorzichtig waarna ik me ogen sluit "oké ik ben slecht, ik ben black , oké geen probleem ja geen probleem" zegt hij dit keer veel kalmer "ben je gelukkig nu? ik ben slecht, ik ben de duivel, ben je gelukkig nu?" Sist hij waarna hij op me afkomt lopen "ben je blij nu? Ben je gekalmeerd?" Sist hij "jij en alle andere mensen zijn zulke liefe white mensen, maar wist je dat lief en white zijn makkelijk is dokter, heel makkelijk zelfs, maar de vraag is ben jij een white one dokter? Ben jij zou zachtaardig als je denkt dat je bent?" stilletjes kijk ik hem aan "hoe white was jij toen je mij had gestoken dokter?" Zegt hij met rode, glazige ogen "hoe white was jij toen jij die scalpel van het ziekenhuis steelde?" "denk eens na, een 5jarige jongetje moet nu een operatie in, er is maar één scalpel, aan de ene kant jou broer en aan de ene kant het 5jarige jongetje, zal je het stelen?" "zal jij je broer offeren voor dat jongetje? Keuzes maken maakt je toch een goed persoon dokter? Maar wanneer ik het doe word ik een slecht persoon?" met ingehouden tranen kijk ik hem aan "je gaat het verschil nooit begrijp of niet?mensen leven met hun eigen keuzes in het leven" "dat is precies waar ik het over heb, ik heb mijn keuzes gemaakt, dat kon jij ook doen, je kon mij daar laten doodgaan, jou nachtmerie zal voorbij zijn, waarom heb jij je nachtmerrie niet beëindigd?" met grote ogen kijk ik hem aan "waarom heb jij mij op je rug gedragen? waarom heb jij mij geopereerd? waarom dokter? Ohww sorry omdat jij white bent toch? Als jij mij daar had achter gelaten en ik dood was had jij een geweten op je naam die jou jaren lang zal achtervolgen" "je hebt het niet gedaan om mij te redden" met een niet begrijpelijke blik kijk ik hem aan "je hebt gedaan om jou geweten te redden" lachend kijk ik hem aan "zie je hoe egoïstisch white acties zijn dokter?" voor een lange tijd staar ik naar zijn hazelnote bruin/groene ogen die zich gevuld hebben met tranen, met ingehouden tranen loop ik weg, terwijl de tranen over mij wang rollen ren ik van het huisje weg en loop ik door het bos heen na een kleine rondje loop ik weer terug naar het huisje waar ik Adnane nog precies op de zelfde plek zie staan waar ik hem had gelaten, met me handen in me zakken ga ik naast hem staan.

Perspectief Adnane Mazroui:

Met ingehouden tranen kijk ik naar het bos naast het huisje.

Flasback paar dagen geleden:

"je hebt gelijk, de dingen die ons vandaag zijn overkomen gingen niet over jou woeden jegens mij want dit is hoe jij bent, dit is jou leven! Zo black ben jij"

Einde Flashback.

Na een tijdje komt Fikria weer terug en komt ze stilletjes naast mij staan waarna we elkaar stilletjes in elkaar de ogen aankijken.

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:

Flasback paar weken geleden:

met mijn ene hand op zijn borst en een hand op zijn hart luister ik naar zijn hart, voor even sluit ik mijn ogen en blijf ik verlamd staan waarna ik naar de mijne luister die veel te snel gaat.

Einde Flasback.

Zonder wat te zeggen kijk ik naar Adnane die er maar stilletjes bij staat, er heerst een dodelijke stilte het enigste wat je hoort is het vuur dat zich brand met het hout in het openhaardje dat tussen ons staat.

Korte deeltje maar straks (misschien) nog een extra deeltje. Nou wat vinden jullie van Adnane's lesje, beetje een Adnane&Fikria deeltje vandaag.

910 woorden