Black and white love

Deel 114

'waar was jij?!'' ''ik was naar de wc'' zeg ik zo rustig mogelijk ''en toen zag ik je moeder, ze voelde haar slecht dus hielp ik haar even'' zeg ik zo onschuldig mogelijk. Oh my allah laat hem alsjeblieft niks door hebben want dan mag ik ook echt mijn graf graven..

——————————————————————

Perspectief Fikria Benaisia/Mazraoui

Bij het ziekenhuis aangekomen

''Wat is de toestand?'' Vraagt Adnane aan Nisrine ''De toestand is niet wat jij je moet afvragen nu, maar wie hem heeft neergeschoten, ik heb het okaal tegen Haitam gezegd'' ''Ik begrijp niet wat je bedoeld?" Zegt Adnane met een geiriteerde blik ''ik heb tegen Haitam gezegd dat Rania Mazraoui hem heeft geschoten'' sist nisrine, algauw voelde ik de gespannen sfeer. Adnane spande zijn kaken en zijn ogen worden weer donker ''wat voor bullshit praat jij? Waarom zou Rania dat doen? Waarom zou zij mij oom schieten?''

''Daar zul jij zelf moeten achterkomen'' alsof het niet erger kon kwam Rania mazraoui tevoorschijn ''daar is de moordenaar'' sist Nisrine ''hoe durf jij hier naartoe te komen! Hoe durf jij!'' Schreeuwde ze , terwijl ze dreigend op Rania afliep. Snel probeerde ik Nisrine tegen te houden ''Nisrine wat doe jij!" siste ik "jij moet je er niet mee bemoeien, Fikria ! Niet er mee bemoeien!'' Schreeuwde ze "Nisrine we zitten in een ziekenhuis! Je kunt hier niet schreeuwen en dreigen, waar ben je mee bezig?''

Adnane liep met gespannen kaken en met zijn handen op zijn rug naar zijn moeder, die nog geen word heeft gezegd ''wat zegt deze vrouw?'' ''vraag wat je wilt vragen ,mijn zoon'' gespannen ga ik met mijn hand over mijn nek heen, oh my allah waar ben ik in beland? ''zeg dan mij zoon vraag maar of ik Mohammed heb geschoten, vraag of jouw moeder Mohammed heeft geschoten'' zegt Rania ''Natuurlijk heb jij hem geschoten! Vertel ook eens waarom!'' Meteen draaide ik me om naar Nisrine om, zal zij het weten? Zal ze het weten? Zal ze weten dat Mohammed de vader is van Adnane?

''Mond dicht!'' Schreeuwt Adnane ''Nisrine stoppen nu!'' Woedend loopt ze op me af ''ik zei dat jij je er niet mee moest bemoeien!'' Dreigt ze, geïrriteerd duw ik haar tegen de muur aan ''wanneer meneer Mohamaddi hoort wat jij allemaal zegt ,zal die dit niet bepaald leuk vinden, dat weet je toch?'' Fluister ik in haar oor ''wauw ,mvr de bruid, ik zie dat je aardig ben veranderd'' lacht ze ''denk je echt dat dat is wat mij boeit nu? Mohammed is daar binnen met zijn leven aan het vechten!'' ''Meneer El Mohammadi zal niet sterven, maar als jij doorgaat met praten weet jij ook heel goed wat er gaat gebeuren''

Perspectief Adnane mazraoui:

Met gespannen kaken kijk ik Rania Mazraoui aan ''antwoord mij vraag! Heb jij Gerri geschoten?'' ''Vraag het op mij manier! Ik wil dat je zegt 'heb jij Gerri geschoten mama'' zegt zegt op de nadruk mama, met vurige ogen kijk ik haar aan.

Rania Mazraoui weet donder's goed dat ik haar nooit moeder zal noemen, Rania Mazraoui verdiend de titel 'moeder' namelijk niet.

Voor ik het wist ,kwamen Hassan, Ghizlan en Haitam en Tarik binnen. ''Mevrouw mazraoui, ik moet u meenemen voor een verklaring'' 'kan op het minst een van jullie 'mama' zeggen?'' ''Tarik neem mevrouw mazraoui mee''

Perspectief Fikria Benaisia/ Mazraoui:

Net nadat Rania meegenomen is komt de dokter uit de operatie kamer. 'Hoe is de toestand?'' ''We hebben de kogel eruit gehaald. Er zijn geen enkele problemen of gevaren. Meneer zal snel herstellen'' opgelucht gaat nisrine zitten, Adnane  kijkt de dokter nog even aan en loopt vervolgens weg.

-

Terwijl ik met mijn broer Tarik op de bank zit, wachtend totdat Rania een verklaring heeft afgegeven zit Adnane de hele dag heen en weer te lopen, nog nooit heb ik hem zo gespannen gezien. Ik zie dat ergens diep in zijn hart, hij oprecht hoopt dat zijn moeder hier niks mee te maken heeft maar helaas..

''Comissaires, waarom duurt het zo lang, duren alle verklaringen zo lang?'' Vraagt Adnane geïrriteerd ''Dat zou jij beter moeten weten, aangezien jij daar ook vaak zit, de aanklager zal je informatie geven'' ''weet jij iets Fikria?'' vraagt Adnane, terwijl hij voor me komt staan, zo ongespannen mogelijk zet ik mijn hand van mijn voorhoofd ''nee'' ''vreemd genoeg denk ik daar niet het zelfde over'' zegt hij waarna hij weg loopt.

Perspectief Adnane Mazraoui;

Met me handen tegen me rug aan leun ik tegen een muurtje aan, om de hoek waar Tarik en Fikria zitten.

''Fikria nou is het wel genoeg, het is over!'' sist Tarik , Vanuit Fikria de stemtoon was het duidelijk dat ze haar broer niet begreep ''wat bedoel je Tarik'' ''Er vliegen altijd kogels om je heen, mensen die sterven, zo is het wel genoeg toch, dit is toch niet waar in je wilt leven zusjelief?"

een luide zucht verliet uit fikria haar mond ''broerlief, dit is echt niet het juiste moment'' ''er zal ook nooit een juiste moment zijn zusjelief, in hun leventje is altijd wel wat, er gebeurd elke dag iets met iemand, ik leef met mijn hart in mijn mond, moet ik zitten wachten tot er iets met jou gebeurd Fikria?''

zonder wat te zeggen staarde ik voor me uit, hij heeft gelijk zij is ook in gevaar en die gedachte doet wat met mij, de gedachte dat ik haar in gevaar breng, dat ik haar niet kan beschermen..

'Ik begrijp je broerlief, ik begrijp je, maar dit heeft niks met hun leventje te maken dit is het leven we weten nooit wat er met een persoon kan gebeuren, wanneer we dood gaan en wanneer niet, niet zo doen broerlief, ik begrijp je zorgen maar laten we het en andere keer hierover hebben'' ''nee Fikria, we gaan nu praten! Jullie leven in het zelfde huis, die man is geschoten en  ligt niet zomaar in het ziekenhuis , luister Fikria het feit dat je van hem houd boeit mij niet meer oké, ik wil dat je hier een eind aan maakt!''

'wat zeg je Tarik? Wat zeg je?'' ''Luister zusjelief, zelfs hij had geen medelijden met je en zette je af bij het vliegveld, hij zij dat je weg moest rennen om jezelf te redden en nu is het jou beurt! Maak hier een eind aan!''

Met een kleine lach keek ik voor me uit, de dag dat ik haar bij de airport dropte zag ik weer voor mij de ogen. Die dag bij de airpot heb ik niet haar laten gaan maar heb ik mijzelf uit haar leven laten gaan, ik heb mijzelf laten gaan, want ik ben niet goed voor haar.

Tarik heeft gelijk, Tarik heeft gelijk misschien is het beter als er een eind aan komt, want zij is white en ik ben black en black en white is impsobbile.

Welll here I Am, 1125 woorden, ik hoop dat jullie nog een beetje weten waar het verhaal over gaat en dat jullie er nog een beetje zin in hebben!

Ik wil oprecht mijn excuses aanbieden dat ik telkens weg ging en dan weer terug kwam met hoop en dan weer weg ging, maar ik beloof jullie dat ik dit verhaal af zal maken! Dit kan wel even duren, omdat ik het super druk heb met school maar goed :))

Back to the story, nogal een saaie deeltje, maar wat denken jullie Zal Adnane een einde maken aan dit allemaal? Wat zal Fikria haar reactie zijn tegenover haar broer?

Is Black and White echt impossible? Misschien moet Adnane white worden of Fikria Black maar is that possible?......