Black and white love

Deel 54

"doe dit voor mij asjeblieft"
_______________________________________

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:

Met een gespanende blik kijk ik voor me uit, Ebru is ondertussen al weg ze had me beloofd niks te zeggen en ik vertrouw haar, Zuchtend loop ik naar beneden als ik Fatma tegen kom vraag ik waar Rania de kamer zit "deze kant op mevrouw, de eerste deur" algauw volg ik haar aanwijzing waarna ik op de deur klop en de deur open "Mevrouw Al Mohamadi, Ghizlan" algauw stop ik met praten als ik zie dat niemand in de kamer is, als een foto mij aandacht trekt loop ik erop af waarna ik er naartoe loop en naar kijk, met open mond kijk ik naar de foto, het is een foto van Rania, Adnane, Ghizlan en de Aanklager Haitam, Adnane was iets rond zijn 20e en de Aanklager rond zijn 16e als ik het goed heb, Ghizlan was nog best klein. Geschrokken houd ik mijn hoofd vast, ik kan het even niet meer bijhouden

"Ik weet heel goed wie die famillie daar binnen is, ik weet heel goed wat zij allemaal kunnen doen en wat zij allemaal in staat zijn om te doen, je kan mij vertrouwen" spoken de Aanklager zijn woorden door mijn hoofd heen, geschrokken zet ik mijn hand op me mond, hoe is dit mogelijk? "Wat doe jij in deze kamer?" Zegt Adnane die binnen komt lopen ''is deze man jou broer?!" Zeg ik waarna ik hem het foto lijstje geef "hé?" "Antwoord! Is deze man jou broer?!" "Je moeder zei dat ze 3 kinderen heeft jij bent een daarvan en Ghizlan, is hij de 3e?!" "Is Aanklager Haitam jou broer Adnane, Antwoord mij verdomme vraag!" Sis ik "wat proberen jullie mij broer allemaal aan te doen?!" "antwoord Adnane! Is dit jou broer!" Schreeuw ik woedend dit keer, verdomme slak! T lijkt wel alsof hij een spook heeft gezien hij veroerd zich geen vin! "het is al laat ik ga slapen" zegt hij waarna hij de kamer uitloop, algauw realiseer ik me dat zijn reactie al genoeg zegt dit is duidelijk zijn broer(tje) hevig begin ik te trillen "B-roerlief"

Perspectief Adnane Mazroui:

Zuchtend gooi ik mijn bodywarmer op stoel waarna ik mijn wapen op mij nacht kastje gooi, me schoenen uittrek en op me rechte zei op bed ga liggen met me hand onder mijn hoofd als extra ondersteuning, woedend komt Fikria binnen "Adnane antwoord!"

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:

Als ik binnen kom zie ik hem op bed liggen met zijn kleren en al en met zijn rug naar mij toe "Adnane ik praat tegen jou antwoord!" Sis ik, ik wil zekerheid of dat echt zijn broer(tje) is, zuchtend ga ik op de bank zitten als ik merk dat ik toch geen antwoord krijg "je word morgen ochtend toch weer wakker dan zien we wel" fluister ik waarna ik woedend voor me uit kijk, wat een flikker! Ik haat hem echt diep uit mijn hart!

Volgende ochtend:

Nadat ik me heb omgekleed (zie omslag) kam ik me haren nog voor de spiegel die tegenover het bed hangt, als Adnane uit de badkamer komt draai ik me geschrokken om, hij had alleen een handoek om zijn middel en zijn haren waren nog nat waardoor het helemaal bij zijn ogen kwam "sorry ik ben laat ik vertrek zo" verontschuldig ik me "geen probleem t is niet dat je me op eet" "uhu, heel ironic" moppel ik "zei je iets? Ik hoor namelijk alleen gezoem" "mohim ik wou alleen wat vragen dan ga ik weer weg" "kijk mij is aan" zegt hij waarna ik zijn adem in mij nek voel, ik veroerde me geen vin ik wou hem niet aankijken "als je iets wilt vragen moet je mij in de ogen aankijken anders kan je gaan" geïrriteerd draai ik me naar hem om waardoor ik nu tegenover hem sta, Als ik merk dat hij nog niet is aan gekleed en nog steeds alleen een handoek om zijn middel heeft begin ik het een beetje ongemakkelijk te vinden, algauw herstel ik me "Yallah nu kan je vragen wat je wou, ik weet al wat je gaat vragen eigenlijk maar mohim" zegt hij waarna hij tegen de muur aanleunt "oh ja?" Zeg ik met me armen over elkaar "wat dan? Ik ga niet om jou broer vragen, ik ga me daar niet meer bezig houden kan het even niet meer aan" grijnzend kijkt hij me aan "dat telefoontje?" Grijnst hij, "Nee dat boeit me niet" zeg ik schouder op halend "er is maar een ding dat me boeit en dat is Wassila, ze heeft mij nodig, na de operaties hebben kinderen steun nodig" "je praat te veel!" kapt hij me af waarna hij weer naar de douche toe gaat "je mag gaan" zegt hij als hij de badkamer uitkomt, opgelucht kijk ik hem aan "je mag gaan hoor" zegt hij, algauw loop ik de kamer uit.

845 woorden, sorry dat ik gister geen extra deeltje heb geplaatst, helaas komt die vandaag ook niet maar vanaf morgen weer altijd 2 deeltjes In Sha Allah❤