Black and white love

Deel 17

wat bedoel je vanavond!
_______________________________________

Perspectief Fikria Benaisia: ''Wat bedoel je vanavond!" schreeuw ik ''zijn jullie gek!" schreeuw ik ''roep Adnane" "Ik ga niet vanavond trouwen!ben je gek!" schreeuw ik ''indetiteitskaart'' zegt hij wijzend naar me kaart ''ik heb een familie ,ze willen graag bij me zijn!" schreeuw ik ''zoals Adnane zei ,vanavond wen er maar aan'' ''ik ga niet vanavond trouwen!" sis ik als Hassan binnenkomt kijkt hij ons raar aan ''wat is er aan de hand sis'' zegt hij ''is er een probleem?" zegt hij waarna hij van mij naar Damir kijkt ''roep Adnane'' sis ik ''ik ga vanavond niet trouwen!" ''Adnane is weg'' zegt hij ''maar als je iets nodig hebt zijn wij hier'' ''bel hem dan als hij weg is bel hem dan!" schreeuw ik.

huilend loop ik door de kamer heen. ''wat is hier aan de hand'' zegt die psychopaat die net binnenkomt gelijk loop ik naar hem toe ''waarom schreeuw je'' zegt hij ''ik ga niet vanavond trouwen!" schreeuw ik ''we hebben en besluit genomen ,we hebben het afgesproken!" zegt hij de tranen rollen over mijn wangen heen ''Oké!Waarom hebben we haast?" schreeuw ik ''laat me als laatst wennen aan het idee, geef me een moment zodat ik me kan voorbereiden'' schreeuw ik terwijl de tranen over mijn wang rollen ''heb ik je droom gebroken?'' zegt hij terwijl hij me recht in de ogen aankijkt ''ging je in de nacht aan de kust trouwen?" ''of ging je de design van je trouwjurk kiezen?'' ''wow! de dokter had dromen om een prinses te worden'' ''Mogen allah mannen verbieden als jou!" schreeuw ik terwijl ik hem een klap wil geven ,ruw pakt hij me bij me pols ''jou vrouw zijn is de grooste schande voor mij!" schreeuw ik terwijl ik me hand van hem los ruk huilend sluit ik mijn ogen ,ik wil hem niet meer zien! ik wil hem niet meer zien! laat dit een nachtmerrie zijn! ''wij worden nooit man en vrouw dokter'' gelijk doe ik me ogen open en kijk ik hem aan ''alleen onze namen staan naast elkaar'' ''Nooit!wees slim!" sist hij de tranen rollen over mijn wang heen wat kan een mens zo harteloos maken?! ''doe wat je verteld word'' zegt hij waarna hij me naar achter duwt ''we hebben deze pad genomen om jou geen pijn te doen laat me er geen spijt van krijgen'' zegt hij met gespande kaken.

Perspectief Mohammed Al Mohammadi: ''Vertel me nu wie dat meisje is wat gebeurt hier?" zeurt Rania ''Eerst jij nu je zoon overal waar je naartoe gaat neem je problemen mee'' zegt Fatima die net binnen komt ''Mohammed leg uit wat is hier aan de hand'' zegt ze, zuchtend ga ik aan mij bureau zitten ''kom ik vertel het jullie'' ''Fikria is een jonge succesvolle chirurg\dokter.Ik mag haar eigenlijk wel maar ze heeft dingen gezien die ze niet moest zien op de plaats waar ze niet hoorde te zijn.Je hebt medelijden met haar maar haar moord is verplicht, anders zal het ons pijn doen'' ''eh, doe het dan'' zegt Fatima ''zullen we haar niet vermoorden en haar in ons huis laten?" zegt ze dan ''nou dat is wat Adnane aan het doen is, hij zegt dat hij met haar gaat trouwen en haar een van ons zal maken maar ik wil die risico niet nemen'' ''dan doe je het toch niet'' zegt Fatima ''Je hebt alles in zijn handen overgelaten, zeg wat tegen hem zodat hij weggaat!" zegt ze ''het is over zowel jou grenzen als mijn grenzen Fatima! we delen dit brood en boter allemaal!" zeg ik ''dokter fikria is een bedreiging, als haar broer achter het spel komt is er geen bedrijf meer '' zeg ik terwijl ik ze allebei aankijk ''ze zullen me arresteren'' ''ik begrijp het, je wilt dit niet'' zegt Rania die tegenover mij komt zitten ''maar Adnane vind haar duidelijk leuk'' ''of iemand anders weet ik veel hij kan ook zeggen trouw met Hassan ofzo" zegt Rania ''tuurlijk niet!" zegt fatima ''wie is hij om een beslissing te nemen over mijn zoon'' zegt Fatima ''bekijk het positief Adnane wilt voor het eerst trouwen'' zegt Rania ''Ze is een dokter en je zei dat ze een goeie familie heeft '' ''ze is een prachtige meid met prachtige ogen'' zegt ze dan lijlek is ze zeker niet maar ze weet gewoon teveel ''wat willen we nog meer'' ''je snapt het niet Rania!" zeg ik waarna ik opsta ''je snapt het niet'' zeg ik waarna ik rondjes loop ik de kamer ''jij begrijpt het ook niet mohammed!" zegt ze waarna ze voor me komt staan ''Adnane wil een gezin opbouwen hij heeft haar meegenomen en hierheen gebracht, hij wil duidelijk dat we er zijn. Je zegt dat ze een goed hartige meid is.Het zal ook goed voor je zijn in je verkiezingswerk en Adnane zal van deze wilde leefstijl afkomen. Is toch mooi?" met gespande kijk ik haar aan waarna ik mijn kantoor uitloop.

Perspectief Rania Al Mohamadi: ''de tijden dat je altijd zong en meespeelde zijn over Mevrouw Al Mohamadi'' zegt Fatima, geïrriteerd draai ik me naar haar om ''heb een beetje respect ga terug naar je hoek. Als Adnane gaat trouwen is het aan zijn oom en tante om toestemming te geven'' zegt ze ''hij groeide al die jaren aan mijn tafel, hij werd een man'' lachend kijk ik haar aan ''niemand kan mij zoons hersenen testen'' lach ik ''hij zal jullie allemaal te slim afzijn'' schreeuw ik ''en nu zet hij zichzelf in gevaar voor jullie'' schreeuw ik ''Ma Sha Allah je bent zo trouw dat je geïrriteerd bent inplaats van te applaudisseren'' sis ik ''Je denkt dat hij het land heeft gered Rania'' lacht ze ''kom op Fatima, door mij zoon heb je al deze jaren brood op je tafel onthoud dat!'' sis ik ''als we op Hassan vertrouwde waren we allemaal fucked up!" schreeuw ik ''net als altijd is jou probleem niet met ons, het gaat over jezelf!" schreeuwt ze ''je denkt dat als Adnane zijn bruidje hier brengt dat je dan door haar een moeder zal worden hé, hij zal je omhelzen als zijn moeder'' zegt ze sercasties  ''Adnane heeft jou uit zijn leven verwijderd!" schreeuwt ze ''Adnane zal je misschien alleen op je begrafenis een moeder noemen! het spijt me"  sist ze waarna ze weggaat.

1060 woorden