Black and white love

Deel 27

iemand genaamd Adnane Mazroui

_______________________________________

Perspectief Tarik Benaisia: ''wat zij je?!'' ''Adnane Mazroui, Zoon van Nassim en Rania Mazroui'' met gespande kaken kijk ik voor me uit. 

Perspectief Fikria Benaisia: ''We zijn er'' zegt de chauffeur als we voor de poort staan, woedend stap ik uit, als ik naar de port toe loop worden de poorten algauw geopend door een van de mannen die hier werken, als ik die psychopaat tegen zijn auto zie leunen ren ik woedend op hem af ''Wie ben jij! raak mij familie niet aan! raak mij geliefde's niet aan!" schreeuw ik ''Als je hun aanraakt'' ''wat ga je dan doen?" haakt hij mij af ''wat ga je dan doen?" herhaalt hij weer ''Raak mij familie niet aan!" huil ik ''we hebben een deal gemaakt, er is geen weg terug'' zegt hij terwijl hij me ruw bij me pols pakt ''als je weer wegrent en niet naar me luistert kan je jezelf binnenkort op de begrafenis van je broer bevinden meid'' de tranen rollen over mijn wang heen ''ik zeg dit zodat je kan leren van jou fouten'' zegt hij waarna hij ruw zijn zonnebril afdoet ''kijk in me ogen'' sist hij met betraande ogen kijk ik hem in de ogen aan waardoor we nu gevaarlijk dichtbij elkaar zitten met ons gezicht, zijn mooie grijs/bruine ogen worden opeens donker bruin ''wist je dat deze pijn pijnlijker is dan de dood'' ''jij, jij bent geen mens!" sis ik ''jou hart is droog, ik haat jou!" schreeuw ik waarna ik me van hem los ruk, ruw pakt hij me bij me middel waarna ik me net kan vasthouden aan zijn enorm gespierde bovenarm ''ik aanbid jou'' zegt hij waarna hij dichterbij komt, met al mij kracht probeer ik me van hem los te rukken, na een paar keer duwen lukt het me eindelijk ''ga nu naar binnen, en doe je ding!" sist hij ''verander je kleren yallah'' zegt hij walgend kijk ik hem aan waarna ik naar binnen loop 

Perspectief Rania Al Mohamadi: ''kom binnen'' zeg ik als ik geklop op de deur hoor ''Mevrouw, Fikria is er'' gelijk stop ik met waarmee ik bezig was ''echt?" zeg ik ongelofelijk ''ja, ze zitten nu in de voortuin aan het praten'' ''Adnane had het al gezegd'' glimlach ik.

Perspectief Fikria Benaisia: Gebroken, uitgeput, woedend loop ik het huis in, met moeite loop ik de trap op naar boven als ik op de 2e verdieping ben kom ik die heks tegen ''ben jij ooit een goede meid geweest hé?" zegt ze terwijl ze me walgend aankijkt ''je hebt ons daar gwn gelaten met die medewerkster'' zonder wat te zeggen loop ik naar boven, als ik de kamer binnenkom zie ik een enorme bruidsjurk met een sluier op een paspop staan ''heb je hulp nodig benthi'' zegt ze dan lief waarna ze naar de bruidsjurk toeloopt ''ik ga dat niet aandoen'' zucht ik. Met haar handen in haar zei loopt ze naar me toe ''Habiba, omdat jij weg was, moest ik kiezen, was je maar niet weggegaan dan zal alles zijn zoals je wilde'' ''deze is bevlekt, Hanane help mij schoondochter even met het klaarmaken'' zegt ze dan ''ik kan het zelf wel doen'' zeg ik als de medewerkster naar me toe komt lopen ''laat haar je helpen'' zegt die heks dan ''ik zei toch dat ik het zelf zal doen!" ''ga jij maar naar beneden'' zegt ze dan waarna de medewerkster naar beneden gaat ''luister fikria, doe nooit iets wat mij zoon in verlegenheid brengt'' sist ze ''ik heb hem opgevoed, hij is anders dan al mij andere kinderen, hij is de mijne en de enigste'' zegt ze waarna ze wegloopt ''is dat waarom hij jou geen 'moeder' noemt?" zeg ik terwijl ik verveeld aan me nek zit, algauw stopt ze met lopen en komt ze voor me staan ''wat'' zeg ik als ik merk dat ze me alleen aanstaart als ze wegloopt kijk ik gebroken naar de bruidsjurk, de tranen rollen al over mijn wang heen, woedend loop ik erop af en gooi ik het op de grond huilend open ik een van de kastjes en zoek ik een schaar als ik er een  gevonden heb loop ik naar de jurk waarna ik op de grond ga zitten en alles knip ''ik haat jullie allemaal!" huil ik terwijl ik maar blijf knippen ''mogen allah (swt) jullie allemaal straffen'' ''jullie allemaal!'' 

Perspectief Tarik Benaisia: ''Wat heeft mijn zusje hier mee te maken!" schreeuw ik terwijl ik Haitam de kantoor inloop ''wat is er aan de hand Tarik?" ''wat heeft mij zusje met die familie te maken! je gaat mij nu alles vertellen aanklager!'' zeg ik terwijl ik op zijn bureau sla ''wees eerst kalm, ik begrijp het niet'' zeg hij ''je gaf mij gister een geheime missie, dan is mij zusje verdwenen, niemand weet waar ze is! en wat leer ik vandaag? dat mijn zusje gaat trouwen met de man die ik achtervolg!" schreeuw ik ''Adnane Mazroui! sorry aanklager maar ik kan nu niet kalm blijven, en nu ga je me alles stap voor stap vertellen'' sis ik ''wat heeft mij zusje met deze familie  te maken! waarom koos je mij?" als ik merk dat hij niks zegt heb ik hem algauw door ''dat is waarom je mij koos of niet, dat is precies waarom!'' '''ik heb jou gekozen omdat je een goeie, eerlijke agent bent, niks anders'' ''en ik weet niet eens wat jou zusje hiermee te maken heeft!" schreeuwt hij, als mijn telefoon afgaat neem ik gelijk op 

T= Tarik C=Collega

T: en weten jullie waar de bruiloft plaats vind?

C: Nog niet meneer

T: waarom bel je mij dan! vind mij die adres! schreeuw ik waarna ik ophang ''ik weet waar'' zegt Haitam ''wat   bedoel je?" zeg ik ''we gaan samen'' zegt hij waarna hij zijn kantoor uitloopt, onbegrijpelijk loop  ik achter hem aan.

''geen zorgen het is maar 20minuten hier vandaan, we halen het wel'' zegt hij waarna we zijn auto instappen.

Perspectief Mohammed Al Mohamadi:

als ik de trap naar beneden op loop zie ik Fatima, Souhaila en Yassin al in de woonkamer zitten ''Selam a3laikom geri'' groeten Yassin en Souhaila me ''wa3laikom salam'' ''salam a3laikom Mohammed'' zegt Fatima ''Wa3laikom selam'' ''laten we maar zien hoe dit allemaal afloopt'' fluister ik ''hij heeft het in zijn hoofd gestopt, hij gaat trouwen..'' fluister ik terwijl ik naar de tafel kijk ''kijk, kijk, alles is klaar'' ''dank aan Rania, zij heeft alles gedaan alsof haar bruid met een staf komt en alles goed maakt'' zegt Fatima ''Waar is Adnane?" vraag ik aan Yassin ''hij komt zo gerri'' ''de bruidegom is zich aan het klaarmaken'' zegt Souhaila, zonder wat te zeggen loop ik de trap op naar boven.

1130 woorden, beetje saaie deeltje maar volgende word wat leuker..

Excuses voor mij lange afwezigheid! Maar ik ben er weer❤