Black and white love

Deel 22

blij kijken ze elkaar aan waarna ik wegloop.

_______________________________________

Perspectief Ghizlan Mazroui: ''Mama luister even voor en minuut mama'' ''hoelang ben je'' schreeuwt ze, tranen rollen over me wang heen ''30weken'' huil ik ''30 weken?! Maak me niet gek ik vraag  hoeveel maanden!" schreeuwt ze ''zeven en half mama'' geschrokken doet ze haar hand voor haar mond waarna ze naar me buik kijkt ''mama'' ''luister naar me mama'' huil ik, hard geef ze me een klap waardoor ik op het bed val ''wie is de vader hé?!" ''antwoord! wie is de vader!" schreeuwt ze waarna ze me ruw van bed pakt en me bij me haar pakt ''antwoord wie is hij!" sist ze ''wie is de zaad vertel!" schreeuwt ze waarna ze me op bed duwt en naast me komt zitten. Huilend kijk ik haar aan ''ik kan het niet zeggen'' huil ik ''hersenloos kind! wat verberg je!" schreeuwt ze waarna ze me een klap geeft, pijnlijk zit ik aan me wang ''je buik steekt helemaal uit hoelang was je van plan het  te verbergen?!"  sist ze ''als Adnane er achter komt vermoord hij jou en de baby!" schreeuwt ze. Huilend pak ik haar hand ''mama alsjeblieft stil zometeen hoort iemand je" ''dus wat! je gaat bijna bevallen!" zegt ze waarna ze haar hand ruw los rukt en me een klap geeft ''oh my allah help geef mij sabr'' zegt ze waarna ze opstaat ''Als Adnane dit hoort ga jij dood'' schreeuwt ze ''we moeten het weghalen'' gelijk kijk ik haar aan ''we moeten het weghalen voordat Adnane hier achterkomt'' zegt ze paniekerig ''wat zeg jij mama?" zeg ik waarna ik opsta ''wat zeg jij?" ''kijk mama hij is al zo groot ik ga hem naar beba(papa) vernoemen'' zeg ik terwijl ik haar hand op mijn buik neer leg ''alsjeblieft mama ik ga hem Nassim noemen'' huil ik, woedend haalt ze haar hand van mijn buik af en duwt ze me omver ''n3al arasa nam d bebam, laat me niet starten!" schreeuwt ze huilend ga ik op me bed zitten ''je kan niet bevallen begrepen?!" ''ik vermoord jou met mij eigen handen! je kan niet bevallen!" schreeuwt ze terwijl ze hevig met haar handen schud ''ik laat niemand mijn zoon vermoorden! hij heeft handen, voeten alles!" schreeuw ik terwijl ik voor haar ga staan ''zijn hart klopt mama!" ''bel zijn vader dan! laat hem voor jou en jullie zoon zorgen!" schreeuwt ze ''wanneer ben je zwanger geworden?" gelijk kijk ik haar aan ''wie is de vader! oef ghizlan jij zal de reden van mijn dood zijn!'' sist ze waarna ze me bij me schouders pakt ''jij en je vader ghizlan!" huilend kijk ik haar aan ''je kan hem niet vermoorden! Ik geef niet op!" sis ik ''denk je dat ik een achterlijke persoon ben als jou?!" schreeuwt ze terwijl ze naar me buik wijst ''dit kind moet geboren word, we gaan weg, weg uit dit land" gelijk kijk ik haar aan ''jij gaat daar bevallen en dan komen we terug alsof er niks aan de hand is'' ''en wat gaat er met mij zoon gebeuren?" zeg ik terwijl ik haar in de ogen aankijk '' ''ik laat je niet jou leven verpesten ghizlan!" zegt ze terwijl ze naast me komt zitten ''heb je dat begrepen?" ''kijk me aan! je gaat dat kind niet opvoeden!jij gaat niet op dat kind letten! je naam word niet op zijn indetiteitskaart geschreven ghizlan!'' ''ik heb die film al gezien ghizlan! weet je wat er dan gaat gebeuren?! jou oom Mohammed huwelijkt je uit aan iemand waar je niet van houd!" ''is dat wat je wilt ghizlan?!" huilend knik ik ''nee'' ''oef ghizlan oef, je hebt je leven verpest!" zegt ze waarna ze wegloopt, als ze me kamer uit is barst ik uit tranen terwijl ik me handen beschermend om me buik doe.

Perspectief Fikria Benaisia : Als ik me in een rosé losse hempje met een blauwe spijkerbroek heb omgekleed doe ik nog een witte blazer erbij en ga ik uitgeput aan de tafel zitten mochten jullie het afvragen ik zit nog steeds opgesloten in deze rot kamer maar het is een enorme kamer met een tafel erin een badkamer en een enorme 2 persoonsbed en een kast van misschien 3meter breed. Terwijl de tranen over mijn wang rollen kijk ik ik dodelijk voor me uit.

Perspectief Rania Al Mohamadi: 

grijnzend bel ik Mohammed op als ik het goede nieuws heb gehoord mijn zoon gaat namelijk trouwen vandaag.

M: Vertel Rania.

R: Ik weet niet of het een beloning of straf voor je is maar vanavond om 8uur hebben we een bruiloft van onze zoon. Ik zal er voor hem zijn als zijn moeder jij zal ook moeten komen, hij noemt je geen vader maar tenminste wel oom. Maak Adnane niet verdrietig op zo een gelukkige dag.

M: gelukkige dag? is dit een sprookje?

R: Er is een wonder in dit huwelijk Mohammed, dat wisten wij niet, ik hoop dat onze zoon er wel snel achter komt zeg ik waarna ik ophang

855 woorden , Zijn jullie al een beetje in schok?.. Adnane Mazroui is de zoon van Mohammed Al Mohamadi.......