Black and white love

Deel 30

 did he really say that?....

_______________________________________

Perspectief Fikria Benaisia: ''NIEMAND BEWEGEN'' schreeuwen de politie agenten terwijl ze met hun pistool binnenstormen geschrokken staat iedereen op, met open mond kijk ik voor me uit ''niemand van zijn plaats af!'' schreeuwt mijn broer, geschrokken sta ik op ''T-Tarik'' ''Fikria!" zegt hij waarna hij naar me toe loopt ''ik ben hier om jou te redden zusje'' zegt hij terwijl hij met zijn handen me gezicht vast pakt ''het is over zusje het is over'' zegt hij terwijl hij met zijn vinger me wang streelt.

~wanneer je een bodemloze put raakt, verwacht je een redder. maar het leven is een test voor jou, de keuzes zijn zo moeilijk, je vrijheid wordt de hel van iemand anders, je geeft jezelf op vanwege je geliefde tot de dood.

''Fikria'' haalt mijn broer uit mijn gedachtes ''yallah zusje we gaan naar huis'' zegt hij terwijl hij mijn handen vast pakt. ''comissaires'' zegt mohammed dan ''ik denk dat je het nog niet door hebt, we hebben een bruiloft of niet mijn prachtige dochter?" zegt hij terwijl hij mij aankijkt ''leg het eens uit aan je broer'' zegt hij dan ''er is geen bruiloft of ene shit!" roept mij broer woedend waarna hij woedend op de tafel slaat ''ik ben haar broer! ik heb geen toesteming gegeven!'' schreeuwt hij waarna hij me aankijkt, geschrokken kijk ik hem aan ''wat is hier aan de hand?'' zegt de trouwofficier ''waarom praat je niet? waarom ben je stil?" sist mijn broer ''wats hier aan de hand? waarom praat je niet, zusjelief'' herhaalt hij dit keer wat kalmer ''broerlief'' zeg ik terwijl ik weg kijk ''Fikria'' zegt Adnane waarna ik me gelijk naar hem omdraai ''antwoord op jou broer'' zegt hij dan, ongelofelijk kijk ik hem aan ''broerlief, ik ga trouwen'' krijg ik er maar net uit  ''niet gek doen Fikria!" zegt hij ''niet gek doen!'' schreeuwt hij ''je liegt Fikria er is zowiezo iets anders yallah we gaan naar huis'' zegt hij waarna hij me arm pakt ''Tarik alsjeblieft stop, ik kan niet meekomen'' ''hoebedoel je je kan niet meekomen Fikria?" ''Tarik, ik en Adnane gaan trouwen, met mijn eigen wil'' zeg ik waarna ik me gelijk omdraai naar Adnane. ''Fikria, niet tegen mij liegen! niet tegen mij liegen!'' sist hij dreigend, hevig slik ik ''ik lieg niet'' ''had jij mij niet verteld dat er een andere man was waar je van hield? heh?!" schreeuwt hij ''Souhail ofs hé?" ''je wou hem 2dagen geleden nog voorstellen aan mij?" sist hij ''oha'' ''hoe dan?  fluistert iedereen ''nou wat een prachtige bruid, schande! ma sha allah ma sha allah" zegt een oude vrouw die ik eerder al had gezien sercasties ''ik ben eigenlijk stil omdat je Fikria de broer bent maar zet haar niet onderdruk'' zegt Adnane na een lange stilte, geschrokken draai ik me om ''en wat als ik dat wel doe Mr.Adnane? hé? wat dan?" sist mij broer ''Tarik asjeblieft doe dit niet, stop''  ''als je het toelaat, zou ik even met mijn broer mogen praten?" zeg ik dan tegen Adnane ''waarom vraag jij om zijn toesteming? voor wat ben jij bang Fikria?" schreeuwt mijn broer ''oke broerlief, asjeblieft luister even naar mij'' ''heeft geen een van jullie de menselijk om toe te geven dat mijn zusje hier met dwang zit?" schreeuwt hij. Walgend kijk ik Adnane aan waarna ik me weer herstel en me naar me broer omdraai ''Tarik, Tarik'' zeg ik waarna ik zijn handen vast pak ''kom mee'' zeg ik waarna ik naar de keuken toe loop ''je gaat mij nu alles vertellen Fikria, nu!" schreeuwt hij ''broerlief, ik weet het is zo raar, heel raar maar het was allemaal zo onverwachts dat ik je niet eens kon bellen'' probeer ik zo geloofwaardig over te komen ''ik bedoel alles wat je hier ziet is echt, niemand heeft mij ontvoerd, ik ga trouwen omdat ik verliefd ben'' ''waarom Fikria waarom!" schreeuwt hij woedend terwijl hij op de keuken eiland slaat ''doe dit niet Tarik doe dit niet'' ''ik ben verliefd Tarik'' zeg ik met ingehouden tranen ''Allah yarebi! ze verteld mij dat ze verliefd is, ik ga gek worden, ik ga gek worden!" sist hij ''meid? weet jij wel wie deze mensen zijn? wat ze allemaal doen? weet jij wel wat die Adnane allemaal doet?" met glazige ogen kijk ik hem aan, je moest eens weten broerlief, je moest eens weten...

vergeef mij mij lieve broer, vergeef mij voor de pijn die ik jou aan heb gedaan, vergeef mij voor de slapeloze nachten die jij hebt gehad om mij te vinden, maar ik heb geen keus, i love you and i always will, you were the man of my life after my dad and you will always be dont forget that.

Perspectief Adnane Mazroui: ''de broer van de bruid is erg zeker over zijn zaak, mocht er echt bedwang zijn dan kan deze bruiloft geen plaats nemen'' zegt de trouwofficier waarna die opstaat ''officier ik denk dat je het verkeerd heb begrepen, , Mvr.Fikria is een dokter en respecterende vrouw, wie zou haar nou hier onder bedwang kunnen houden?" probeert Nisirne uit te leggen ''als u wilt leg ik het u even buiten uit, wilt u wat drinken?'' zegt ze waarna ze samen weglopen. 

Perspectief Rania Al Mohamadi: Geschrokken draai ik me om ''H-haitam'' ''broer...'' hoor ik ghizlan ''fijne avond'' zegt hij dan, gelijk staat iedereen op en ''sorry dat ik stoor'' zegt hij dan ''gaan jullie maar weg'' zegt hij tegen de agenten waarna ze al gauw vertrekken ''ik ben aanklagen Haitam Mazroui'' zegt hij na een lange stilte ''hoe durf jij?" sist mohammed ''wat doe jij in dit huis!" schreeuwt hij ''er is geen kind meer voor jou, gerri'' zegt hij terwijl hij naar hem toe wankelt. ''als je niet wilt dat ik je arresteer wegens het beledigen van een aanklager, zou ik heel gauw je houding aanpassen'' ''wie the fuck ben jij? gisteren was je nog izan! je praat hier tegen Mohammed Al Mohamadi!" schreeuwt hij ''Mohamed Al Mohamadi!" schreeuwt hij woedend

Perspectief Adnane Mazroui: ''gerri, rustig'' sis ik ''haal hem hier weg Adnane! of ik weet wat ik moet doen" sist mij oom ''als antwoord op je vraag, tegenover de rechtvaardigheid ben je gewoon een burger'' schreeuwt haitam ''Ik vernietig al die kastelen van jou waarvan je denkt dat ze onverwoestbaar zijn'' sist hij ''Haitam, mijn zoon , stil! disrespect jou oom niet mijn weldi" begint mij moeder. ''ik respecteer alleen de mensen die het verdienen, mama'' zegt hij met nadruk op ''mama'' net wanneer gerri zijn hand omhoog houd om hem te slaan houd ik zijn hand tegen ''Adnane, weldhi, zeg iets tegen je broertje'' zegt mijn moeder, met gespande kaken duw ik mijn oom van me broertje af ''ondankbaar!" sist hij naar Haitam toe ''wat doe jij hier na jaren Aanklager? was jij niet van onze famillie afgestapt?" zegt mijn tante Fatima ''ik ben hier om jou kapot te maken Mohammed Al Mohamadi'' sist Haitam ''jij gaat een voor een betalen voor wat je van ons hebt gestolen'' sist hij waarna ik hem bij zijn arm pak ''lopen'' sis ik ''we zien elkaar in de rechtbank!" schreeuwt hij nog. 

''laat me arm los!" schreeuwt hij als we buiten zijn ''Stop! is dit hoe je na jaren terug komt naar je huis?" schreeuw ik ''dit is nooit mijn huis geweest broer'' ''mijn huis is nu in mijn vaders graf!" schreeuwt hij ''wij konden nu heel anders zijn, onze vader trots maken, ik zal er voor jou  zijn, we zouden samen de ringen en bloemen voor mijn schoonzus kopen, ik zal er altijd voor je zijn!'' schreeuwt hij ''Senna? mijn vrouw? erg hé, je kent haar niet eens. Ze zal haar nooit alleen laten ze zal haar altijd helpen, ze zal zo blij zijn met een schoonzus, maar ze laten ons dit allemaal niet toe broer, de dag dat die Mohammed Al Mohamadi naar ons huis is gekomen is ons familie kapot gemaakt!" schreeuwt hij, woedend pak ik hem vast, niet boos op hem, maar op mezelf, hij heeft gelijk, ik neem het niemand kwalijk, het was mijn eigen schuld ik had nooit naar mijn moeder moeten luisteren.

''hij heeft alles van ons afgepakt broer, hij heeft jou van mij afgepakt!'' schreeuwt hij ''luister Haitam, luister mijn Lion, luister heel goed naar mij, ja, wij konden een compleet andere leven hadden, het kon nu ook zijn dat ik huilend boven jou graf zat te huilen, het kon nu ook zijn dat jij nu huilend zat te huilen op mijn begrafenis'' lachend kijkt hij mij aan ''maar dat heb ik niet laten gebeuren'' sis ik waarna ik hem los laat ''weet jij wat ik allemaal heb meegemaakt zodat jij niet het zelfde leven als de mijne had?" sis ik ''weet jij hoeveel kogels ik afgevuurd heb zodat jij de hoop niet zal verliezen?'' sis ik ''mijn jeugd zegt al genoeg'' sis ik ''waarom zou je zoiets doen?" zegt hij ''waarom zo je zoiets accepteren?" ''jij weet niet wat wanhopig zijn is broertje want jij had een broer als mij!" ''als jij nu schoon bent is het omdat jou broer in de duisternis rent'' zeg ik kalm

''ga hier geen onschuldige spelen'' zegt hij lachend ''Stil!" schreeuw ik woedend waarna ik met gespande kaken op hem afloop ''ik heb jou gewaarschuwd Haitam, laat me het niet nog een keer doen, jij gaat afstand houden van mij en gerri'' sis ik ''niemand kan een aanklager waarschuwen  Adnane Mazroui, Niemand'' ''Wat je ook doet Rechtvaardigheid wint altijd! als eerste begin ik met die dokter! ik ga haar naar haar broer brengen, waar ze hoort te zijn!" sist hij ''die Tarik ofs? weet hij dat je mijn broertje bent?" sis ik ''weet hij dat?" schreeuw ik als hij stil is ''yallah neem hem mee en wegwezen!" sis ik als ik merk dat hij geen antwoord gaat geven.

Echt saaie deeltje i know maar vanaf volgende deeltje word het leuk.

1645 woorden, kortere of langere deeltjes?

Mijn boek staat btw in #1 geweld en het heeft alweer bijna de 10K lezers! Super erg bedankt allemaal, love❤