Black and white love

Deel 74

"Ik begrijp het als je het niet wit zeggen"
_______________________________________

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:

"Ze wilt het niet zeggen, ik heb alles geprobeerd maar ze wilt het niet zeggen en dat maakt me bang, haar antwoord, haar antwoord zal mij een hartaanval doen verzorgen dat weet ik zéker, benthi, de manier hoe jij naar dit huis bent gekomen, wat je allemaal meemaakt.. ik merk nu pas dat als jij er niet was ik een moeder was die haar kind is verloren, beide, Adnane&Ghizlan, als jij er niet was had ik beide verloren, ik weet niet hoe ik jou moet bedanken maar hierbij bedank ik jou benthi" "ik ga even Adnane checken" zeg ik waarna ik de keuken verlaat.

13:30 :

Als ik zie dat Adnane slaapt neem ik een slokje van me thee waarna ik verder ga met het lezen van mijn boek "Fikria" "ja Souhaila" "je zit al lang thuis ik ga shoppen als je wilt mag je mee" glimlachend kijk ik haar aan "nee dankjewel lieverd ga jij maar lekker shoppen" "isgoed lieverd dan ga ik" fluistert ze zachtjes waarna ze de trap op loopt waarna ik weer een slokje van me thee neem en verder ga met het lezen van mij boek

Perspectief Hiba *schoonmaakster/serveerster in huis*:

vermoeidend verschoon ik het beddengoed van meneer al Mohamadi's kamer "oefff eindelijk klaar met strijken, als er iets is wat ik haat is het strijken maar toch ik het altijd doen" zucht mijn moeder "de vorige keer heb ik het gedaan hoor" "Uhu" "Oké mama laat liggen ik doe de rest wel" "mohim benthi, Fikria hé" "wat is er met Fikria?" "ze heeft me eerlijk gezegd beetje verrast het blijkt te zijn dat ze een moedige meid is" "hmm" "ze passen goed bij elkaar, niet kijken naar hun gevechten, ze zijn beide verliefd" "tuurlijk niet mama, ze vechten 24/7 de enige zegt white de enige zegt black" "dat noem je niet vechten maar flirten, Benthi wij zijn niet pas naar deze wereld gekomen wij weten ook wel wat liefde is, ik weet heust wel wie verliefd is en wie niet" lachend kijk ik haar aan, ik hoop het ik gun het ze.

Perspectief Adnane Mazroui:

Zuchtend word ik wakker waarna ik mij schoenen aan doe en snel me veters strik als mijn telefoon afgaat en een onbekende nummer zie neem ik snel op "ja?" "beterschap Adnane, loyaliteit heb je wel" "wie ben jij?" "heeft je geliefde oompje het je nog niet verteld ik ben Sharaf" "leuk je te ontmoeten, ik heb een kogel dat bij jou hoort, laten we elkaar ontmoeten zodat ik het je terug kan geven, wat denk je ervan?" sis ik "oh geen probleem mijn zoon, ik heb er nog genoeg van hou jij hem maar, wacht laat mij je even laten zien tegen wie ik het ga gebruiken" zegt hij algauw krijg ik een foto gestuurd van Ghizlan die vastgebonden op de bank ligt, hevig begin ik te trillen van de woede "je wilt mij! je wilt mij a hoerenzoon! Waar ben jij, stuur mij jou locatie nu!" Sis ik waarna ik de trap op loop"kom, kom ik stuur jou de locatie" "wat is er aan de hand?!" hoor ik Fikria nog

Perspectief Firkia Benaisia/Mazorui:

woedend loopt hij het huis uit "Adnane wat is er aan de hand waar ga je naartoe?!" vraag ik waarna ik hem achterna ga, snel pakt hij zijn jas en loopt hij naar zijn auto "Adnane wat is er aan de hand!" "niets dat jou aangaat, ga naar binnen" zegt hij waarna hij in zijn Grijze range rover instapt "hoe bedoel je 'niets dat jou aangaat' wie was dat?!" zeg ik waarna ik ook de auto instap "Adnane wie was dat" zeg ik terwijl ik de portier dicht klap "ga eruit snel!" "nee" "ik zei eruit!" "en ik zei nee!" Schreeuw ik, zonder wat te zeggen scheurt hij weg.

35 minuten later:

"is Ghizlan hier? yallah Adnane laten we de politie bellen" zeg ik als we in een bos achtig iets aankomen met aan de rechterkant een klein oud huisje met ramen die zijn gedekt door hekken net als in de gevangenis, tijdens de autorit heeft Adnane na veel zeuren alles uitgelegd "geen politie!" woedend kijkt hij voor zich uit, zijn groen/bruine ogen zijn nu donker bruin/zwart geworden maar dat ben ik inmiddels al gewend "wat ga je doen Adnane, je kunt het niet alleen aan!" "Fikria, als er iets is, denk niet na en rijd terug naar huis yallah waag het om te komen! kom nu naar de bestuurders kant" zegt hij waarna hij de auto uitstapt, geschrokken kijk ik hem aan ik heb hier geen goed gevoel bij hij praat precies het zelfde als die dag toen hij werd geschoten.. "Adnane je kunt niet alleen gaan!" Schreeuw ik nog, als hij het huisje inloopt loopt stap ik ook uit en volg ik hem stilletjes het huis in.

Perspectief Adnane Mazroui:

Als ik luide gekrijs van Ghizlan hoor loop ik naar de kamer toe waar dat vandaan komt, met grote ogen kijk ik naar de spraakrecorder op tafel, woedend loop ik erop af.

Perspectief Mohammed Al Mohamadi:

geïrriteerd neem ik op als ik door Sharaf word videogebeld verward kijk ik naar allemaal mannen die bezinen gooien op een oud huisje waarna een man een aansteker gooit en, de grote flamme vuur rond om het huis bezorgt mij rillingen, voordat ik wou vragen wat dit te betekenen heeft zie ik Adnane en Fikria voor het raam staan, met grote ogen kijk ik naar het plaatje.

Oepsie, Adnane is in de val gelokt en het huisje staat in brand, wanneer zal hij het door hebben en wat gaat er gebeuren?

Om 00:00 weer een deeltje want dan ben ik jarig🎉🥳 een kadotje van mij🥰

975 woorden