Black and white love

Deel 15

zuchtend leuk ik met me elleboog tegen de raam aan.

_______________________________________

Perspectief Adnane Mazroui: Als we bij mij oom zijn villa aankomen worden de poorten al geopend. Als ik de auto heb geparkeerd open ik de deur.

Perspectief Fikria Benaisia: ''yallah ,we zijn er'' zegt hij waarna hij uitstapt walgend kijk ik naar de enorme villa ,het is prachtig maar het feit dat ik hier moet leven? ik wil hier niet leven! ik wil niet met hem trouwen! ik wil met Souhail trouwen!

ach arme Fikria ,ken je Souhail wel goed genoeg?..

''kijk me is aan'' zegt hij als hij weer instapt ''kijk me aan meid!" schreeuwt hij ,zuchtend kijk ik hem aan ''kijk ,dit is mijn families huis ,er zijn zoveel mensen daar binnen ,sommige kennen je al sommige niet dus daarom ga je niet zomaar dingen zeggen'' verveeld kijk ik de andere kant op ''hallo!" sist hij ''pssh'' geïrriteerd kijk ik hem weer aan ''niet meer wegkijken als ik praat ,doe iets verkeerd en ik verbreek mijn belofte'' ''begrepen?" ''ik heb het begrepen'' ''mooi'' zegt hij waarna hij uitstapt waardoor ook ik uitstap ''je begrijpt het snel'' hoor ik hem nog. Woedend sla ik de portier dicht als hij me tas gooit vang ik hem snel op en volg ik hem terwijl ik achter me om kijk. Als we de trap op naar beneden lopen komt de enorme villa tevoorschijn ,alle blikken zijn op ons gericht als Mohammed ons richting loopt kijk ik hem walgend aan.

Perspectief Adnane Mazroui: ''We hadden iets afgesproken wat is er gebeurd'' fluister Gerri ''wacht Gerri wacht we praten zo'' ''Weldi ,Welkom en jij ook benthi'' zegt mijn moeder terwijl ze naar de dokter kijkt. ''Is de bovenste kamer leeg'' vraag ik aan me moeder ''ja'' ''word ze ons gast'' vraag ze dan''ze is geen gast'' ''dus , ga je haar nog voorstelen weldi'' ''wacht heel even'' zeg ik waarna ik de dokter bij haar arm pak en naar binnen breng ''welkom Adnane'' zegt mijn nichtje Souhaila ,de vrouw van yassine en dochter van gtiti Fatima.

Perspectief Rania Al Mohamadi: ''Wie is dat ,weten jullie iets?" ''Nisrine laten we naar mijn kantoor gaan'' zegt Mohammed waarna hij naar binnen gaat. ''Wees maar stil ,ik kom er toch achter'' zeg ik waarna ik ook naar binnen loop.

Perspectief Fikria Benaisia: Als we de kamer inkomen loopt hij gelijk naar de stopcontact waarna hij alles eruit trekt ''wat gaat er nu gebeuren'' ''laat me op het minst me broer appe ,hij maakt zich zorgen ,wat wil je ?" ''wil je dat de politie hier een bezoekje komt brengen?" ''isgoed'' zegt hij terwijl rondjes door de kamer heen loopt. Als hij mijn telefoon uit zijn jaszak pakt  legt hij het op tafel neer. ''zeg maar wat je wilt zeggen ,ik zeg het tegen je broer'' ''Zeg het!" schreeuwt hij woedend terwijl hij op de tafel slaat. geschrokken kom ik tegen de glazen deur aan ''vertel hem dat ik naar me tante ben gegaan'' woedend loopt hij op me af ''denk je dat je slim bent meid'' ''psst'' gelijk kijk ik hem aan ''je hebt je oude berichten op je telefoon nog niet verwijderd'' ''dus ik weet dat ze is overleden'' ''sorry ,gecondoleerd'' zegt hij als hij mijn tranen ziet ''het is niet dat we dom zijn als we geen zorg hebben gestuurd'' zegt hij terwijl hij me aankijkt ''dat moet je nooit meer doen'' zegt hij waarna hij naar de tafel loopt ''ik denk dat we het zo moeten doen'' ''je ging dringend naar het buitenland'' ''je weet wel die getinte  baby's in die tent ,je ging daar heen om ze te helpen'' gelijk kijk ik hem aan ''naar Burundi ofs'' ik voel de tranen al opkomen ''je hebt er allemaal foto's van in je huis'' ''nou, jij bent zachtaardig'' gelijk kijk ik hem aan '' je deelt jou goedheid'' ''Broerlief, ik ben aangekomen in Burundi ,er is een noodgeval operatie ,ik bel je over een paar dagen kisses Fikria'' typt hij ''is het goed zo?'' zegt hij terwijl hij naar me toe loopt ''je hebt de simkaart eruit gehaald wie wil je een bericht sturen'' ''ik weet veel meer over je nu ,dokter'' ''vergeet mij niet als je iets in je hoofd hebt'' ongelofelijk kijk ik hem aan waarna hij mijn telefoon van de tafel pakt en de kamer uit loopt. Als ik de deur dicht hoor gaan en hoor dat hij het op slot heeft  gedaan barst ik in tranen uit woedend gooi ik mijn tasje op de grond waarna ik het uit gil. huilend zak ik door me knieën 

''Oh My Allah help mij'' huil ik terwijl ik door de kamer heen loop huilend zet ik mijn hand op mijn hoofd  ''Broerlief alsjeblieft help me!" huil ik terwijl ik rondjes loop ''waar ben je broerlief ,waar ben je'' huil ik terwijl ik me hand op de tafel zet en me hoofd op me hand leg. ''Waar ben je broerlief'' huil ik terwijl ik met me andere hand op de tafel sla.

Perspectief Rania Al Mohammadi: Als ik Mohammed zijn kantoor binnen kom zie ik hem dat wijf een kus geven op haar voorhoofd zuchtend loop ik ik hun kan op ''Adnane heeft haar naar de kamer gebracht ,hij komt nu naar beneden'' hij knikt en loopt dan zijn kantoor uit als Nisrine achter hem aangaat stop ik haar door voor haar te staan ''ken jij dit meisje'' zeg ik met me handen in me zij ''tuurlijk'' ''wie is dat dan'' lachend kijkt ze me aan ''je komt er wel achter als het nodig is'' zegt ze schouderophalend als ze wilt weglopen pak ik haar ruw bij haar pols en duw ik haar terug ''kijk naar me Nisrine ,jij bent een 3cent salaris man ,vandaag ben je hier en morgen ben je weg ,ik heb zoveel mensen als jou gezien meid ,word eerst een vrouw anders vind je jezelf voor de deur begrepen?" schreeuw ik ''ik weet het  echt niet mevrouw al mohamadi ,helemaal niets'' zegt ze waarna ze wegloopt lachend wegloopt.

Perspectief Adnane Mazroui: Als ik van de trap afkom zie ik me oom al op me wachten ''waarom is dat meisje hier Adnane'' zegt hij ,zonder wat te zeggen loop ik de chilkamer in waarna ook hij de chilkamer inkomt ''waarom heb je haar niet vermoord'' ''is dat wat we hebben afgesproken Adnane?" ''ik heb je vanochtend verteld over die politie agent die kwam ,hij werkt met Haitam'' zeg ik dan ''hiwa ,wat is er gebeurd?" ''nou dat is hij ,Chef Adnane Benaisia ,het is haar broer'' ''ik heb je verteld Ebru te halen ,waarom heb je deze meid gerbracht Adnane'' ''Tering zooi , kijk wat je hebt gedaan'' schreeuwt hij ''wat gebeurd is is gebeurd ,we moeten nu vooruit kijken'' zeg ik terwijl ik tegen de voetbaltafel aanleun. 

1135 woorden. Bij de 10 stemmen komt er straks nog een deeltje x