Black and white love

Deel 3

en  loop dan naar me motor

_______________________________________

Perspectief Adnane Mazroui : ''Hij heeft die laptop verstopt'' zeg ik kalm tegen Yassin ''Ik let hier op hem jij gaat naar die boot , Hij heeft het sms ergens verstopt'' zeg ik dan. ''En maak de kamer klaar ik ga een dokter halen'' zeg ik dan en loop dan weg.

Perspectief Fikria Benaisa : ''Ik ga het nu knippen , ik ga de tumor eruit halen en dan ga jij het dicht doen ja'' zeg ik tegen me collega. Hij knikt , even kijk ik hem aan ''De hartslag gaat omlaag ,stop!'' schreeuwt hij opeens ''doe wat ik zei'' sis ik ''onmiddellijk een schaar'' zeg ik dan tegen  mij andere college ''Het gaat je niet lukken'' sist mijn college van net , die flikker mag mij echt niet. ''Dat is wat jij denkt'' zeg ik zonder hem een blik te gunnen. Ik negeer zijn woedende blik en doe mijn werk.

Grijnzend doe ik de gordijnen open en kijk ik met een glimlach naar mijn patiënt , "het is mij wel gelukt flikker" fluister ik in mezelf. Als ik me omdraai zie ik hem woedend voor me staan, met een opgetrokken wenkbrauw kijk ik hem aan ''Je mengt je gevoelens met je werk , Fikria'' zegt hij waarna hij tegen de kast aan leunt ''Je had geluk vandaag maar dat zal niet altijd zo zijn je moet de regels volgen'' zegt hij dan met me handen in mijn zij kijk ik hem aan ''Tot nu toe hebben mij gevoelens mij nog nooit bedrogen , Ferat'' ''Als het ooit mis gaat zal ik aan je worden denken geen zorgen'' zeg ik dan. Hij kijkt me nog met een strakke blik aan loopt dan weg. Lachend schud ik met me hoofd , flikker.

Perspectief Mohammed Mazroui: Gestrest loop ik rondjes in mijn kantoor ''Rustig aan Mohammed'' zegt mij verloofde ''Wat rustig als Adnane die computer niet heeft gevonden zijn wij allemaal dood'' sis ik ze zucht en gaat dan zitten als ik mijn telefoon hoor pak ik hem uit mijn zak en zie ik dat Adnane belt snel neem ik op ''Adnane heb je die latptop gevonden'' ''Als hij die wachtwoord vind zijn wij dood'' zeg ik er nog snel achteraan  ''Hij heeft de laptop verstopt hij is geschoten voor het  praten '' zegt hij ''Ik heb een goeie chirurg nodig , geef me een naam'' zegt hij er nog snel achterna ''Maar laat het wel iemand zijn die niet kan worden getraceerd'' even denk ik na ''Ebru''  ''ze heeft niemand we kunnen haar controleren'' ''We kunnen haar alles laten doen en ze zal niet door vragen'' maak ik me verhaal af. ''Mooi , Mooi'' hoor ik hem en voor ik het weet hangt hij op.

Perspectief Fikria Benaisa: Met me telefoon en tas in me handen loop ik door de gangen heen ik ben klaar met werk dus mag eindelijk naar huis. Als ik me telefoon in me tas heb gedaan zie ik Ebru mijn schatje op me afrennen ''Ebru wat is er, is er iets gebeurd'' vraag ik als ik zie dat ze helemaal in paniek is. ''We hebben nieuws gehoord Fikria , Er is een ongeluk gebeurd''de bestuurder zat vast in het voertuig, Ze vertelde dat een ambulance broeder niet genoeg was , ze hebben ook een Chirurg nodig , Ze zitten op me te wachten''  ''En , Hoe gaat het me je? voel je je al beter?'' vraag ik bezorgd ik voel aan dr hoofd en het is gloeiend heet ''Ebru je temperatuur is veel te hoog'' ''Ja ik voel me niet goed , Wil jij in mij plaats gaan alsjeblieft'' ''Tuurlijk schat''

Is dat wel een goed idee Fikria?

rennend loop ik naar buiten waar ik de ambulance al klaar zie staan ''Goedemiddag'' zeg ik als ik de chauffeur zie ''Mevrouw Ebru''  ''Ja , Ja waar is het Ongeluk is het ver'' verander ik van onderwerp ''Laten we gaan'' zegt hij als ik wil instappen doet hij de deur voor me open ''Dankjewel'' als ik instap ga ik zuchtend zitten, ik groet nog de jonge man voor me maar hij in tegen deel negeert me..

Ongemakkelijk zit ik aan me vest , Even kijk ik de jonge man aan die alleen maar met een strakke blik voor zich uit zit te kijken. Hij ziet er niet verkeerd uit , Pik zwarte haren , Mooie oprscheertje en mooie lange wimpers. De rest kan ik niet zien.  Geschrokken van mijn gedachtes kijk ik weg ''Je hebt al Souhail Fikria doe normaal'' fluister ik in mezelf. verveeld kijk ik om me heen ik kijk op me horloge 17:00. Me blik valt op de jonge man , geschrokken kijk ik hem aan ''Je bent gewond'' '' even sta ik op en loop naar hem toe waarna ik aan zijn trui zit om naar de wond kijk net wanneer ik zijn trui omhoog wil doen maakt de Auto een bocht waardoor ik op hem schoot val met mij hand op zijn schouder. Even staren we elkaar aan , Wauw deze ogen Ma Sha Allah. Bruine ogen met een groene gloed. Als ik besef waarmee ik mee bezig ben sta ik geschrokken op ''Sorry het spijt me'' zeg ik snel ''Wat voor wond is dat ik moet het verzorgen'' verander ik van onderwerp terwijl ik naar verband en alles zoek. Hij doet zijn trui omhoog en ik pak alle benodigdheden. Ik pak een doekje en doe er wat middel op zodat het niet pijn doet en buk dan voor hem om hem te helpen net wanneer ik het doekje op zijn wond wou leggen houd hij me tegen ''Geef het aan mij'' zegt hij kalm en pakt het ruw uit me hand ''Wat bedoel je'' ''Raak me niet aan'' zegt hij dan geschrokken kijk ik hem aan ''Ik hou er niet van als iemand me aanraakt'' zegt hij waarna hij me strak aankijkt. ''Is goed ik raak je niet aan''

Ik zweer je deze man is zo ingewikkeld , Hij lijkt zo gevaarlijk..

Hij lijkt zo Black...........

1000 woorden. Wat vinden jullie van dit boek tot nu toe? Laat me weten. X Schrijfster_HXL