Black and white love

Deel 5

''WAAR NAAR TOE'' schreeuw ik. Oh my allah ik word gek.
_______________________________________

Perspectief Adnane Mazroui: Woedend pak ik de chauffeur bij zijn kraag en gooi hem tegen de muur aan ''Hoe kan je de verkeerde dokter meenemen , zij is geen Ebru'' sis ik

''Broer , ik vroeg aan haar ben jij Ebru ze zei ja'' met een woedende blik kijk ik hem aan waarna ik hem los laat en woedend weg loop.

Perspectief Fikria Benaisia: Duizelig houd ik het hekje vast waar ik uitzicht krijg op de paarden. Voor even sluit ik mijn ogen en geniet ik van de stilte. Als ik mezelf weer beetje herpak sta ik weer op en zie ik die psychopaat weer ''Ik wil mijn tas'' schreeuw ik ''Niet schreeuwen ''NU'' schreeuw ik met me handen in me zei ''niet schreeuwen'' sist hij ''Ebru hoorde in de ambulance te zitten niet jij , waarom ben je erin gegaan'' zegt hij waarna hij gevaarlijk dichtbij komt ''Ze was ziek , ik wilde haar een plezier doen en kwam jou tegen'' zeg ik bijna walgend. ''Als je een plezier wou doen ga dan door'' ''Wie ben jij , Ik ga niks doen zonder te weten wie daar binnen is'' zeg ik wijzend naar het huisje. Als ik merk dat hij me alleen aanstaart raakt me geduld op ''Het blijkt te zijn dat je geen logische antwoord hebt , dus betrek me hier niet bij , Ik vertrek'' woedend loop ik weg ''Dokter'' roept hij negerend loop ik door ''Dokter als je weg gaat gaat mijn vader dood'' gelijk stop ik met lopen waarna ik me omdraai naar hem ''Sorry'' zeg ik dan waarna ik naar hem toe loop ''Is dat zo'' ''Je vader is wel jong'' ''Ze zijn jong getrouwd in een dorpje , dokter'' ''woon jij niet in deze land'' zegt hij dan. Denkt hij nou echt dat ik hem moet geloven? ''Oké maar waarom hier , waarom heb je hem niet naar het ziekenhuis gebracht'' ''Mijn 14-jarige neefje heeft hem brongeluk geschoten dat is waarom , als we naar het ziekenhuis gaan word politie erbij betrokken'' ''Het kind kan de cel in , ik laat dat niet gebeuren'' met een strakke blik kijk ik hem aan ''Laat je mijn vader dood gaan'' niet wetend wat ik hier van moet vinden zit ik aan me nek. ''Heb jij de ambulance gestolen , waar heb jij Ebru gevonden'' ''Ik ken mensen uit de ziekenhuis'' ''Wie'' ''Doet er niet aan toe , mij vader licht op sterven en jij zit mij hier vragen aan het stellen. Ga je hem opereren of niet" ''Of is de hippocratische eed alleen geldig in het ziekenhuis'' met een geïrriteerde blik kijk ik hem aan waarna ik weer aan me nek zit , ik moet echt van hem af zien te komen want ik kan dit niet meer aan hij kent echt geen manieren. ''luister mij vader is overleden omdat er geen dokters waren die hem konden helpen , begrepen. Als ik de pijn niet kende kon niemand me hier houden , heb je dat begrepen. zelf jij niet" sis ik woedend waarna ik hem op zijn borstkast sla en woedend het huisje in loop ''Schuif'' sis ik tegen de mannen voor de deur

Perspectief Adnane Mazroui: zuchtend leun ik tegen de hek aan waarna mijn neef Hassan naast me komt staan. ''Waarom spelen we met de dokter wat is er aan de hand'' zegt hij dan ''Wat als ze iets verkeerds doet , Ik heb dat gezegd zodat ze haar werk kan doen en weg kan gaan'' zeg ik dan waarna ik wegloop

Perspectief Fikria Benaisia: ''Ben je een dokter'' zeg ik dan tegen de leeftijdgenoot van de patiënt ''Ik ben een dierenarts'' even kijk ik hem aan ''Oké , kan je me helpen. Waar heb je dit allemaal gevonden'' zeg ik doelend op de naalden e.t.c ''We zijn altijd voorbereid'' ''Heb je hem vastgebonden'' zeg ik dan wijzend naar de patiënt hij knikt ''Anyways , Zijn pols is zwak we moeten snel wat doen'' ''Kunt u de apparatuur steriliseren'' zeg ik haastig waarna ik wat handschoenen pak uit de kast en ze op doe ''Ik ga je vader redden , Oké'' ''Het zal moeilijk zijn maar ik zal het doen'' zeg ik dan als ik de psychopaat van net in de deur opening zie ''We zullen zien'' zegt die dan onbegrijpelijk kijk ik hem aan ''Je kan niemand's geloof veranderen , ze gaan zoals ze komen'' zegt die dan waarna hij me aankijkt ''Je praat over pijn die jij niet kent nu'' ''Je kunt niet weten hoe het voelt om een vader te verliezen en ik hoop dat je het niet zal moeten meemaken'' zeg ik dan.

Perspectief Adnane Mazroui:

Je praat nu over pijn die jij niet kent , je kunt niet weten hoe het voelt om een vader te verliezen en ik hoop dat je het niet zal moeten meemaken''

Flashback 2006 : Samen loop ik met mijn vader door de straten ''Selam Mohammed'' begroet me vader een vriend van hem als we die tegen komen ''Selam Hamid'' begroet hij hem terug samen lopen we door totdat we een ijs kraampje tegen komen het is een goede vriend van vader hij is al best oud maar toch fit. ''Nog een prettige dag Gerri Ali'' zeg ik ''Shoukran weldi'' ''Hoe gaat het met je'' vraagt hij dan aan me vader ''Goed hmdl met jou'' ''Al hamdullilah'' ''Weldi wil je een ijsje'' vraagt mij vader ik knik ''net als altijd'' vraagt Gerri Ali ik knik ''3bolletjes is dat genoeg'' ''Meer dan genoeg'' lacht me vader waarna hij me haren schud ik lach ''Ali ik leg het geld hier neer'' zegt mij vader dan ''Dankjewel'' ''wees voorzichtig , nog een fijne dag'' Gerri Ali knikt. ''Weldi kom jij maar wanneer je klaar bent met het eten ik ga alvast naar de winkel'' zegt hij waarna hij me een schouderklopje geeft ''Niet te laat komen he'' zegt hij nog , hij geeft me een kus op me haren en loopt dan weg ''Hier is je ijsje dan'' zegt Gerri Ali dan ik bedank hem en neem dan mij ijsje aan , Vanillie mijn lievelingssmaak heerlijk. Genietend van mij ijsje loop ik naar de winkel waar mijn vader naartoe is gegaan. ''Pssht kleintje'' hoor ik iemand achter me gelijk draai ik me om waar ik een lange brede man zie in een strakke zwarte pak en een baardje ''Er is hier een kapper in de buurt , Hamid Mazroui ken je hem'' '' Ja , dat is mijn vader hij is daar'' zeg ik trots wijzend naar het winkeltje. De man knikt en loopt dan naar het winkeltje. genietend van mij ijsje loop ik door de straten. Als ik aankom bij de winkel zie ik de jonge man van net met een pistol gericht op mijn vader ''Bam'' de eerste kogel door zijn maag ''Bam'' de 2de kogel door zijn buik ''Bam'' de 3de door zijn hart. Geschrokken kijk ik naar het plaatje voor me waar ik me vader bloedend op de grond zie vallen , mannen allemaal zie wegrennen vrouwen schreeuwen door de luide geluid van de wapen. Gechoqueerd laat ik mij ijsje vallen en ren ik naar me vader toe ''PAPAAAA'' ''PAPAAAAAA'' huilend kniel ik naast mij vader die bloedend op de grond is gevallen ''PAPAA ALSJEBLIEFT NIET DOOD GAAN'' huil ik. ''HELP , HELPP'' schreeuw ik.

einde flash back.

Perspectief Fikria Benaisia: Zo die is diep in gedachten , als hij zich realiseert dat hij in een diepe gedachten was loopt hij weg waarna ik hem verward aan kijk ''Oké firkia focus je op de operatie'' fluister ik in mezelf en begin met de operatie.

1295 woorden. Vinden jullie zulke lange deeltjes leuker of mag het toch wat korter? laat me weten.