Black and white love

Deel 91

met een opgetrokken wenkbrauw kijk ik hem aan.
_______________________________________

Perspectief Fikria Benaisia/Mazroui:

"Iwha je broer heeft gelijk, altijd gevaar, altijd geweers, is gevaarlijk toch" zegt Adnane. Lachend kijk ik hem aan, hoor wie het zegt.

"Iwha waarom eten jullie niet? hebben jullie geen honger ofs, wats aan de hand?" Zegt Adnane opeens als er een een lange stilte heerst. Net wanneer ik wat wil zeggen gaat Haitam zijn telefoon af, nieuwsgierig kijk ik hem aan als hij opeens naar Adnane kijkt "en?" zegt hij dan "we komen eraan" zegt hij waarna hij opstaat, verward kijk ik hem aan "wat is er gebeurd?" vraagt Tarik "er was een schietpartij in Sharaf al Hamdaoui zijn huis" algauw staat mij broer ook op "wij gaan nog praten" zegt Tarik dreigend waarna hij wegloopt. Zuchtend kijk ik voor me uit, waarom moest ik daarover beginnen?

"Ik loop even met jullie mee" zegt Adnane waarna hij ook opstaat.

Perspectief Adnane Mazroui:

"Heb jij haar gebracht?" vraag ik aan Younes "broer wat moest ik dan doen, ze was helemaal gespannen, is er iets gebeurd dan?" "we zijn van de grootste problemen afgekomen maar auto en wapens liggen daar nog" "toen ik terug ging waren er geen wapens en auto meer" zeg ik er nog snel achteraan "wat gaan we doen dan?" "niks, we zullen zien. kijk goed om je heen" zeg ik waarna ik weer terug loop naar de tafel.

"hoe gaat het?" vraag ik aan de dokter als ik naast haar plaats neem "goed, de vraag is hoe gaat het met jou?" met een kleine lach kijk ik haar aan "zit je vol? je hebt niks gegeten" "ik zit vol, ik zit vol van jou vieze spelletjes" "je bent mij een verklaring schuldig" lachend kijk ik haar aan "over wat?" "hoevaak zat ik wel niet in een leven of dood situatie door jou?"  "ik heb jou toch telkens gezegd niet mee tekomen, of niet?" lachend kijkt ze me aan "oké" zegt ze dan waarna ze me algauw met een serieuze blik aankijkt "Haitam heeft mij over je vader verteld" "Nassim Mazroui" zegt ze er nog achterna "waarom praten wij nu over mij vader?" Zeg ik terwijl ik naar een boom kijk die nu opeens veel interessanter is "het was een goede man, en eerlijke man" met ingehouden tranen kijk ik voor me uit "dat was hij zeker, allah y rahmoe" "Ameen" "had jij zijn moordernaar op je 12e vermoord?" hoor ik haar voorzichtig zeggen.

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:

"Ik zal het weer doen als het nodig is" zegt hij, "weer" herhaalt hij waarna hij me in de ogen aankijkt, medelijdend kijk ik hem aan, je moest een weten....

Je moest een weten dat jij niet de moordenaar van jou vader hebt geschoten maar de moordenaar van jou jeugd en toekomst Adnane Al Mohamadi...

"Daarna ben je jou oom als vader gaan inzien?" Vraag ik voorzichtig "nee tuurlijk niet!" "je doet alles wat hij van je vraagt Adnane!" "of niet?" Zeg ik als ik merk dat hij geen antwoord gaat geven "luister dokter, niet over dingen praten als je die dingen niet begrijpt, want anders ga je spijt krijgen" "waarom begrijp ik het niet? Omdat ik levens red en jij ze afneemt, of niet?" Zucht ik geïrriteerd.

"Luister dokter, wij zijn mensen. We zijn allemaal onschuldig geboren, sommige mensen vermoorden om te leven, sommige om hun geliefde te beschermen, sommige doen het als hobby, die mensen die het als hobby doen mag ik eigenlijk niet. Als ik hun zie vermoord ik hun, en soms vermoord je die leugenaars, je vermoord diegene die jou bedriegd, en dat is terecht" ongelofelijk kijk ik hem aan "mohim ik weet niet waarom Haitam jou over het verleden heeft verteld maar het is niet echt interessant. Aangezien je niet gaat eten, Yallah opstaan" zegt hij waarna hij opstaat. Zuchtend sta ik ook op en loop ik achter hem aan.

Het is alles behalve niet interessant Adnane, wie weet kan ik jou medicijn vinden namelijk....

Met me handen in me zakken loop ik naast Adnane, "je hebt hem vermoord hé" zeg ik na een lange stilte "wie?" "Sharaf Al Hamdaoui" "kijk dokter, is die vraag 'heb je hem vermoord' niet een beetje genoeg?" Zegt hij terwijl hij stopt met lopen, automatisch stop ik ook met lopen "niet doen, oké je zit met dwang in onze famillie, maar er is ook iets dat famillie privacy heet" zegt hij "kijk het gaat nu geen kogels meer regenen, je kan nu wanneer je maar wilt naar het ziekenhuis geen probleem, maar geen dingen doen die mij irriteren of boos maken, oké?" Zegt hij waarna hij weer begint met lopen, lachend kijk ik hem aan "weet je wat, geef jij mij maar een lijst met wat ik wel en niet kan doen, dan leef ik wel met dat lijstje" "lijst is niet nodig, je kan het zonder lijst" zegt hij "maar dokter, vertel mij is" zegt hij waarna hij weer stopt met lopen, afwachtend kijk ik hem aan "je zij toch altijd tegen mij 'vermoord of woord vermoord' wat is er gebeurd? Waarom ben je achter mij aangegaan?"

Perspectief Adnane Mazroui:

"Nee, nee zo gaan we dat niet doen" zegt ze waarna ze naar de auto toe loopt, lachend kijk ik voor me uit

"Broer kon je haar niet tegenhouden ofs? Kon je niet zeggen 'nee Adnane heeft mij een order gegeven' ofs" zeg ik met een grijns op me gezicht tegen Younes "laat hem met rust, ik zette hem onder de druk" hoor ik Fikria van achter zeggen " ik heb nog nooit een persoon als jou gezien die mensen zo erg onderdruk zet dokter" zeg ik gemeend "ik ga je vertellen dat mensen teveel onderdruk zetten jou misschien verdrietig kan maken" "wat doe je nu? Mij bedreigen?" grijnzend kijk ik voor me uit "mooi, je hebt het begrepen" algauw hoor ik haar wat zeggen "zei je iets?" "Nee ik zei niks, ik begrijp gewoon niet hoe jij telkens in de problemen komt "daar hoef jij je geen zorgen om te maken" "het is niet dat ik het met plezier doe hoor" "dan doe je het toch gewoon niet, blijf gewoon lekker thuis joh, waarom speel jij detective?" Algauw barst Younes uit lachen "wat is er, waarom lach jij?" Zegt ze dan opeens "wats gebeurd, je stem hoorde je net nog tot aan afrika en nu?" Zegt ze er achterna als hij stopt met lachen, met een enorme grijns kijk ik voor me uit "waar gaan we naartoe broer" zegt Younes serieus "naar het ziekenhuis"

Perspectief Firkia Benaisia /Mazroui:

"Waarom wats gebeurd? Zijn je hechtingen open?" "Met mij hechtingen gaat het prima, ze doen je de groetjes" geïrriteerd rol ik met mijn ogen "mooi, doe ze maar de groetjes terug"

Bij het ziekenhuis aangekomen:

"waarom zijn we hier naartoe gekomen" vraag ik aan Adnane "ik dacht dat dit je werk was" zegt hij serieus "nou nadat ik hier heb ingebroken is dat moeilijk te zeggen" "het was wel een leuke avontuurtje hé" "je hebt het gedaan om je broer de leven te redden, niet overdrijven" zegt hij er achterna "Adnane ik ga je iets vertellen" "je hebt altijd wel iets te zeggen dokter, vertel"

Moet ik het hem vertellen of niet?.....
Moet ik hem vertellen dat hij geen Mazroui? Moet ik hem vertellen dat zijn oom zijn vader is? Moet ik hem vertellen dat hij niet zijn vader de moordenaar heeft vermoord maar hij zijn jeugd alleen maar heeft verpest?

"Zeg dan"

Gaat zij het vertellen? Waarom heeft Adnane Fikria naar het ziekenhuis gebracht? Waarom mag ze nu opeens wel werken?....

1270 woorden