Black and white love

Deel 45

zonder iets te zeggen stap ik mijn auto in.
_______________________________________

Perspectief Firkia Benaisia:

Verward kijk ik naar mijn koffers vol kleding, hoe vraag staat deze man wel niet op? Gelijk pak ik een simpele outfit uit me koffer waarna ik me omkleed (zie omslag) en de trap op naar beneden loop waar ik algauw iedereen aan de eettafel zie zitten eten"Fikria! Mijn prachtige dochter, kom zitten" zegt Rania "heeft niemand je over de huis regels verteld meid?" zegt Fatima "geen probleem hoor het is niet jou fout mijn mooie zusje, jou schoonmoeder zou het je moeten hebben verteld" met me hand in me zei kijk ik haar afwachtend aan "wij zitten met ze alle aan tafel op een bepaalde tijd, en hebben samen ontbijt" zegt ze "vanaf nu zit je hier voor 8uur" voor 8uur? Is dit een hotel ofs? "Laten we onze nieuwe koppel niet lastig vallen met deze regels" zegt Rania "het zal moeten zijn hoe het hoort te zijn, ze moet leren om afscheid van haar man te nemen in de ochtend en op hem te wachten voor de deur in de avond, haar man is het huis verlaten en ze wist het niet eens" zegt ze lachend, even wacht ik tot ze uitgepraat is "op een dag wanneer ik een echte famillie heb en een man heb waar ik van hou, zal ik me herinneren wat je net zei, Bsaha" zeg ik waarna ik een kopje thee van tafel pak en naar de tuin toe loop.

Perspectief Adnane Mazroui:

Met een strakke blik loop ik het ziekenhuis in waar Fikria werkt waarna ik naar Wassila Ansouri haar kamer toe loop."Hoelang moeten we nog wachten? Wat als Dokter Benaisia niet komt?" hoor ik een jonge vrouw huilen "maakt u geen zorgen mevrouw, u weet hoeveel ze van Wassila houd, u weet dat Dokter Benaisia zich altijd aan haar beloftes houd" hoor ik een jonge dame haar troosten waarna ze langs me lopen, abrupt stop ik met lopen en kijk ik ze zo onopvallend mogelijk aan "wat als mijn dochter het niet kan maken? Ga ik mijn dochter verliezen? Gaat ze dood?" huilt de vrouw "Mevrouw laten we even een luchtje scheppen het is niet goed om u zo te vertonen tegenover Wassila" als ze weglopen begin ik verder te zoeken naar kamer 1716, als ik het gevonden heb begin ik er voor even naar te staren waarna ik me herstel en de kamer inloop,"waar is mijn moeder?" Zegt haar zachtaardige stemmetje "ze is eventjes met de dokter aan het praten" "is Fikria er?" Vraagt ze "ik heb een bal in me hoofd, net als een grote manderijen, dat is wat Fikria vertelde, maar ik word beter!" Glimlacht ze, "Fikria is een hele goede dokter, ken jij haar? Je zal van dr houden!" Glimlachend kijk ik haar aan terwijl ik de tranen voel opkomen, zo een onschuldig kleine kind, die hier dood gaat van de pijn en zit te vechten voor haar leven, dat verdiend zij niet, zij verdiend net als haar leeftijdgenoten van haar leven te genieten en buiten te spelen met haar vriendjes en vriendinnetjes, "Je telefoon gaat af, neem op" glimlacht ze waarna ze haar ogen sluit. "Dokter Fikria" komt er tevoorschijn, zuchtend sluit ik mijn telefoon waarna ik Wassila haar kamer verlaat.

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:

Geïrriteerd loop ik rondjes in de woonkamer waarna ik woedend ophang "Neem op!" Schreeuw ik waarna ik hem weer bel "Neem je verdomme telefoon nou eens op!" Sis ik

Perspectief Adnane Mazroui:

"Welkom Meneer Mazroui" zegt Hiba als ik binnenkom, zonder wat te zeggen loop ik de trap op naar boven waarna ik algauw word tegen gehouden door Souhaila "Ohh Adnane, waarom ben je zo vroeg thuis? heb je me gemist?" Walgend kijk ik haar aan waarna ik de trap naar boven ren "waarom neem je niet op!" Schreeuwt Fikria als ik de kamer inloop "ik heb je zovaak verteld dat ik nu in het ziekenhuis hoor te zijn!" Schreeuwt ze "ik heb geen tijd meer Adnane!" "lopen we gaan" zeg ik waarna ik haar tas pak "waarnaartoe? Breng je me naar het ziekenhuis?" Zonder wat te zeggen geef ik haar tas waarna ik de kamer uitloop "antwoord! Hallo antwoord waar breng je me naartoe?!" Schreeuwt ze terwijl ze achter me aan loopt.

"Dankjewel" bedankt ze mij als we bij het ziekenhuis aankomen "momentje, ik heb jou hier naartoe gebracht om die operatie te doen begrepen? Als je iets verkeerds zegt daar binnen mag je vaarwel zeggen tegen je broer, begrepen?" Zeg ik waarna ik de auto deur open doe "ga jij ook?" "Als het nodig is ga ik zelf die operatie kamer in" zeg ik waarna ik de auto uitstap "enigste wat ik nog mis is een riempje om me heen, serieus" zucht ze "Kijk is naar je vinger, ben je het vergeten?"

Perspectief Firkia Benaisia/Mazroui:
Haastig loop ik het ziekenhuis in waarna ik nog een collega groet en haastig richting mij afdeling toeloop "Fikria!" Hoor ik Senna, Senna is een van mijn oude patiënten "ah schatje, waar ga je naartoe?""Röntgenfoto, is je vakantie voorbij dokter, we hebben je erg gemist!" Glimlacht ze, glimlachend hurk ik me naar haar toe "ik heb jullie ook heel erg gemist, het is voorbij, ik ben terug!" Glimlach Ik terwijl ik in haar wangetjes knijp, lachend kijkt ze me aan "waar is mijn ballon?" Vraagt ze, "oh! Helemaal vergeten, ik breng het je zo snel mogelijk" knipoog ik naar haar waarna ik weer rechtop ga staan "gefeliciteerd met je huwelijk Mevrouw Benaisia, we waren verrast toen we het hoorde" zegt Nathalie een collega van mij "ah ja dat klopt" zeg ik terwijl ik naar Adnane kijk "waar is Wassila?" Vraag ik "ze hebben haar naar de operatiekamer meegenomen, ze zijn haar aan het voorbereiden" "isgoed dankjewel" bedank ik haar.

"Hou je de kinderen voor de gek met ballonnen?" Zuchtend kijk ik hem aan "ik hou ze niet voor gek, het zijn kinderen, ik laat hun voelen dat ze belangrijk zijn, heb je er problemen mee?"

"Najiha kijk Mevrouw Benaisia is er" zegt Nourdine de vader van Wassila algauw komt Najiha op me afrennen waarna ze me in een knuffel trekt "Mevrouw Benaisia!" Huilt ze "ze zeiden dat je getrouwd was, ik dacht dat je een vakantie had genomen en niet meer terug zou komen" huilt ze waarna ze me los laat.

Wat vinden jullie van Adnane's actie?

1075 woorden