Black and white love

Deel 107

Hoe verwacht jij van mij gedag tegen jou te zeggen als ik niet eens welkom tegen jou heb kunnen zeggen?
_______________________________________

Perspectief Adnane Mazroui;

''jullie nieuwe kamergenoot'' zeggen de politieagenten waarna ze de cel deur achter dicht doen en vertrekken ''welke bed krijg ik?" kom ik met de deur in huis als een jonge man mij kant op komt ''wacht even, je moet eerst langs gerri'' ''óke dan'' zonder wat te zeggen loop ik achter hem aan waarna we bij een nogal oude man komen ''wat staat hier'' zegt hij doelend op een bordje boven zijn hoofd ''wees niet verdrietig'' ''precies, wat is jou naam wheldi?"' ''Adnane, joune?" ''sommige noemen mij gerri, sommige noemen mij aziz. Wat jij wilt'' stilletjes kijken we elkaar aan ''laat Adnane zijn plek zien en geef hem wat thee van zijn oom aziz'' ''shoukran'' zeg ik waarna ik de jongen achtervolg naar mijn bed, onderste bed dus fijn.

Perspectief Fikria Benaisia/ Mazroui;

''Haitam?" geschrokken kijkt hij op ''gaat het wel?" ''uhu'' zegt hij kort waarna hij aan zijn bureau gaat zitten ''hoe gaat tussen jou man en zijn moeder?" ''je bedoeld je broer en moeder? ze hebben geen band, tenminste zo ziet het eruit. Adnane heeft Rania nooit mama genoemd, het lijkt alsof Adnane een muur tussen hun heeft gebouwd die je op een of andere manier niet kapot kan maken'' ''mohim, wat we nu weten is dat Sharaf Bensaif zijn dochter Meryam heet, ze raakte 17 augustus 1999 kwijt in Amsterdam'' veranderd hij van onderwerp ''isgoed laten we dan beginnen met deze dossiers'' zeg ik doelend op de stapel dossiers die op het bureau liggen''oh my god zoveel'' zeg ik zuchtend ''klopt, het zijn allemaal dossiers van weeskinderen en/of kinderen die in 1999 zijn verdwaald/ontvoerd'' ''oh my god, ze zijn zo klein'' zeg ik als ik een van de dossiers open en een foto zie van allemaal kleine kinderen, snel doe ik me hand voor me mond als ik begin met gapen ''Fikria'' 'hmm'' ''genoeg voor vandaag, ga naar huis slapen. Met deze vermoeidheid bereiken we toch niks en Senna wacht ookal'' zegt Haitam waarna hij van zijn bureau stoel opstaat ''isgoed'' zeg ik waarna ik ook van de bank opsta ''kom je bij ons logeren?" ''nee dankjewel ik ga naar Ebru'' ''weet je het zeker?'' 'ja zeker'' ''isgoed laat mij je op het minst brengen'' ''isgoed''

-

''je maakt jezelf kapot'' zegt Ebru waarna ze me een glasje water geeft ''wat moet ik doen Ebru? wat moet ik doen? ik kan niet gewoon zitten en niks doen'' ''Fikria waarom doe jij nog zoveel moeite, dat jongetje heeft alles toegegeven'' zuchtend kijk ik haar aan ''Adnane is schuldig! accepteer het nou! Adnane heeft jou zoveel dingen aan gedaan waarom wil je het niet accepteren? waarom doe je zo eigenwijs?" ''ik doe niet eigenwijs! dit is geen eigenwijsheid waarom wil jij dat niet begrijpen? Adnane is onschuldig!"' ''liefde heeft jou blind gemaakt Fikria, was jij niet degene die tegen mij zij dat Adnane je probeerde te vermoorden?"' ''ja dat heb ik gezegd, maar alles is veranderd Adnane is veranderd'' ''hij is niet veranderd Fikria jij bent veranderd, jij bent voor jou moordenaar gevallen'' geschrokken kijk ik haar aan.

'Luister Fikria, ik snap dat dit pijn doet en je hebt ook gelijk maar Adnane is een moordenaar!'' ''nee dat is hij niet! er is een man genaamd Sharaf BenSaif, ik weet niet wat de reden is maar deze man wilt wraak nemen op de famillie Mazroui/El Mohammadi en ik weet 100% zeker dat hij hier achter zit!'' ''dat is wat jij wilt geloven Fikria mohim ik pak wat te drinken zet jij het avondeten maar op tafel''

Perspectief Ebru Bensaif;

Kut zooi! Ze komt steeds dichterbij de waarheid, wat als ze erachter komt dat ik Sharaf de dochter ben? Maar die mogelijkheid is er toch niet? Ik bedoel mijn vader is overleden en ze zijn opzoek naar hem en niet naar mij...

Rustig Ebru, Adem in Adem uit Fikria moet niks door hebben. Je moet jou vaders wraak nog afmaken.

Perspectief Fikria Benaisia/ Mazrou;