The Skater meets The Jerk (On Going Story)

Chapter 50

MICHAEL'S POV:

Akala ko kung sinong magnanakaw na ang nakapasok sa resthouse. Yun pala ang mag jowa lang na sina Anne at Rowell. Nagulat ako sa pananamit nila. Pareho silang naka underwear lang. Eto na naman. Naninikip na naman ang pantalon ko. Nagwawala na ang alaga ko sa loob. Nagtataka na din ako kung bakit ang bilis na lang maakit ni junjun.

Lalo na ng makita ko si Rowell na baka brief lang. Parang gusto ko tularan sya. Ugh ano ba tong nasa isip ko. Nababaliw na yata ako dala ng sobrang kalibugan. Namamawis na nga ang leeg ko kahit na naka airconditioned ang paligid.

"Ah.. Eh.. Eto yung susi ng kotse ko, umuwi na kayo ni Anne. Mukhang naparami nga yata yang girlfriend mo ng inom. Idaan mo na lang bukas dito yan ha" mautal kong sabi. Hindi ko na kasi mapigilan ang init na nararamdaman ko. Parang right at this moment gusto ko ng gahasain etong katabi ko.

Pinahiram ko na din ang kotse ko para hindi na sila mag stay ng matagal dito at makauwi ng buhay! Ayoko na pinapatagal pa to! Ang awkward naman siguro kung mag mimilagro kami ng nandito sila. And worse... Marinig pa nila ang ungol namin. Yays!

"Pwede ba humiram ng damit?" Fuck! Akala ko tuluyan ng aalis si bakla. Aakma na nga akong hahalikan si Tin e. Singit naman tong isang to. Dahilan na din kaya kami napatawa. Moment breaker.

Tinapon ko na ang pwedeng itapon sa pagmumukha nya. Wala na akong panahon pa para papiliin sya basta kung ano nadampot ko, yun na! Labhan na lang nila pagkatapos.

Nang makalayas naman ang bakla ay agad kong sinamantala ang pagkakataon. Hinila ko papalapit sa akin si Tin at hinalikan. Ang mga halik ko ay nakakaubos hininga na akala mo may hubahabol sa amin. Nag respond ito at gaya ko, binigyan nya din ako ng kakaibang sensasyon.

May narinig akong yapak ng isang tao mula sa kusina. Naririnig ko ito dahil may sensor ang bahay kung sakaling may mga tao o magnanakaw na nagbabalak na pumasok ng resthouse na to. Ako lang ang nakakarinig dahil nakaprogram ito sa telepono ko at naririnig ko sa earpiece ko.

"Fuck may tao! Sigurado ako, si Rowell iyon" agad kong tinigil ang halikan namin. Tumango naman si Tin at umayos ng upo.

"Alam mo yang kaibigan mo, gusto yata tayo bukingin. Akala ko pa naman uuwi na. Yun pala babalik pa para.. Para manmanan ginagawa natin"

"Ano ka ba! Hayaan mo na. Wag mo na syang pakielamanan. Ganito na lang, yapusin mo na lang ako. Patagalin natin to ng isang oras. Malay mo magsawa sya kakapanood diba? Tapos aalis na sya"

Great idea, girlfie. Sinunod ko naman ang sinabi ni Tin. At dahil medyo may kalayuan naman ang kusina sa sala, nagnanakaw ako ng halik sa pisngi nito at sa leeg. Hindi naman ako makikita ni Rowell, ano sya sinuswerte at makakasaksi pa ng live show?!

"Ano ba! Baka makita tayo. Tigilan mo na yan. Pigilan mo muna si junjun" mahina pero puno ng kainisan na sinabi iyon ni Tin. Ngayon pa ba? Atat na ako sa kanya e. Ramdam na din yata nya si junior na nagwawala.

Kumalas ako sa aming pagkakayakap. Ang tagal na namin dito. Nakaisip naman ako ng paraan. Bwiset! Bakit ba kasi nawala sa isip ko yon.

Kinuha ko ang remote. Inaagaw pa nga ni Tin sa akin dahil kala nya sa tv ang remote na yon. Manonood daw sya ng Spongebob! Anak ng tinapa. Alam nya kung anong oras ineere yon?!

"Kalma! Hindi ito pang tv! Pang ilaw to at iba pang use. Pang tamad nga to e" bahagya akong tumawa. Sinubukan ko ng pindutin ang A button. Viola! Namatay ang ilaw.

Dali dali ko namang hinigit papuntang quarters si Tin. Waaaah! Akala mo Rowell ha! Naisihan din kita.

-

"Ugh baby! Ye uhm. Oh shit... Sige pa" puro ungol ni Tin ang naririnig sa kwarto. Madaling araw na at hanggang ngayon...

"Hard ba? Dahan dahanin ko na lang" napansin ko kasing paiyak na ito. What the hell, parang maaawa ako na ewan e.

"No! It feels good. Oooh. Aaaah!.."

Kung bakit kasi ang tanga tanga ng babaeng to. Habang pinapasok ko sya sa kwarto ay natapilok ito. Nag twist daw ang ankle nya at hindi nya maigalaw.

Imbis na magsasaya si Junjun ngayon gabi, eto! I end up massaging her ankle. Kanina pa nga kaming ganto e. Hindi daw maalis ang sakit. I think she suffered a sprain or something.

"Saan ka pupunta?! Dito ka lang masahihin mo pa paa ko! Ang sakit kaya! Ikaw kasi e kailan bang madaliin ako? Di ko tuloy nakita yung dadaanan ko sa dilim"

"Sshh! Tinatawagan ko si Dr. Enriquez! Hindi ko na kaya pa magmasahe sayo. 3 oras na kaya and up until now nangingirot pa din yan, mabuti ng maipatingin"

"Ano ka ba! Anong oras na oh? Mang gigising ka pa. Tyaka wala lang to.. Ano.. Tapilok lang"

"Ungas! Kahit mahal kita minsan engot engot ka rin e no? Tapilok pa ba yan e kanina ka pa namimilipit sa sakit?! Wag ka na magreklamo.. Eto na nag riring na"

Tinapat ko ang telopono sa aking tenga. Medyo may katagalan nga ang pagsagot ni doktora. Kung hindi lang namin to family doctor baka sinigawan ko na to sa tagal sumagot.

"Hello Michael? Bakit ka napatawag ng dis oras ng gabi?"

"Baka po mag oorder ako ng pizza" bwiset! Nakakainit ng ulo to ha. Malamang kasi kailangan ko ng serbisyo nya. Magtatanong pa.

"Ano..?"

"Sabi ko kailangan kita ngayon dito sa resthouse, may emergency lang! Alam mo naman siguro to dahil nandito ka nong bininyagan to. Please be quick!"

Hindi ko na hinintay pa ang response nya. Nabibwiset ako sa katangahan nya and at the same time umungol na naman sa sakit tong si Tin. Waaah! Ano gagawin ko! Natataranta ako.

"Wait! Kuha akong yelo! Dyan ka lang ha" nagmadali naman akong pumunta sa kusina. Fuck! Wala pa yatang yelo! Wala kasing laman e.

I dialed Kenneth's number. Isa tong basketball player kaya I'm sure naranasan na nya ang kaliwaang injuries. Malamang madami tong alam.

"Hello Kenneth?!"

"Oh pre?! Panira ka naman ng tulog e. Bakit ka ba napatawag?"

"E kasi si Tin natapilok. Feeling ko sprain na e kasi kanina ko pa hinihilot, hindi matanggal yung sakit.. At feeling ko lalong nasakit"

"Lagyan mo ng yelo at bandage. Lagyan mo din ng omega. Wag ka ngang mag panic! Hindi ikamamatay ni Tin yan"

"Pero---" TOOT TOOT TOOT.

WAAAH! Binaba na nong gago yung telepono. Wala naman kasi akong first aid kit dito. Pano ko magagawa yun?!

Maya maya pa ay marinig naman akong busina. Busina ng kotse ni Doktora! Nagmadali akong lumabas. Halos kaladkadin ko na si doktora sa sobrang bagal nya kumilos. Wala akong pake kung matanda na sya.

"Ano ba nangyari hijo? Kanina mo pa ako minamadali e"

"AAAAGHHHH" sigaw ni Tin.

"Narinig mo yon? Bilisan mo! Namimililit na sa sakit ang girlfriend ko"

Nagmadali naman sya. Sa oras na to may tama din syang nagawa. Tinignan nya yung ankle ni Tin. And tama naman ako ng hinala, sprain nga.

Nilagyan nya ng omega ang paa ni Tin. Pinainom din sya ng pain reliever si Tin. Nilagyan ng bandage. Natahimik naman ang kwarto at nakatulog na din si Tin. Sa wakas! Nawala na ang kaba ko.

"Sprain pala. Sana sinabi mo na lang, oh paano, wag mo masyado pagagalawin ang girlfriend mo at hindi pa yan makakalakad ng ayos. Mauuna na ako"

Imabot ko naman ang 1k bill. Keep the change. Kahit ang bagal mo!

Tinabihan ko na din sa paghiga si Tin matapos kong ihatid sa gate si Doktora. Kalmado na si junjun. Parang ayaw na muna nya gambalain ang pempem ni engot. Rude hahaha.

"I love you. Matulog ka lang ha? Wag ka mag alala nandito lang ako sa tabi mo hindi kita iiwan" hinaplos ko ang buhok nito. Pawis na pawis sya sa sakit na dinanas nya. Pinunasan ko naman ito ng tuwalyang basa. Para akong nagaalaga ng batang may sakit..

Pero ayos lang. Kahit papaano ay maramdaman nya kung paano alagaan ng tulad ko. Lalo na ngayong malapit na ang alis ko.