The Skater meets The Jerk (On Going Story)

Chapter 19

Chapter 19

-

It’s been days when I started to ignore Mark. Even he is ignoring me. No calls or texts na nagsasabing Sorry na or maybe I made a huge mistake and I’m sorry about what I said. I just really expected a lot from him.

On the other hand, mas maganda na din na hindi kami nakakapag usapfor 4 days. Nakapag isip isip pa ako.. pero ano nga ba ang inisip ko?

Hmmm. Madami. Like, tama ba ang pinasok ko? Or Karma ko ba to for being selfish to Mark as I did not gave my love to him? Or talagang tanga ako na pinakawalan ko si Michael?

It’s Friday. Mag isa lang ako sa library na nagpapalamig sa may sulok. For 4 days mag isa lang ako at walang ni isang nag voluunter to join me even my friends. I wonder if galit ba sila sa akin. Namimiss ko na sila lalo na ang kaprangkahan ni Cess na syang lalong nakakapag isip sa akin ng husto. I miss them badly.

Maaga ako umuwi dahil I’m expecting a call from my Mom. She texted me earlier na tatawag sya so I should always be alert. Kahit ang mommy ko ay namimiss ko na din. I feel so lonely lalo na’t nag iisa ako and I want my mom to comfort me because I know mom never fails me.

Sakto na pagdating ko ay narinig ko si Yaya Elma na may kausap sa telopono. I’m expecting na si Mom yun dahil sa magalang na pagsasalita ni Yaya. Hindi naman ako nagkamali dahil inabot sa akin ni yaya ang telepono at sinabi nyang si Ina nga ang tumatawag.

“Hello Ina. Mom, mama, mudra!” I said with an energetic voice that made my mom laughed at the line.

“Namiss ko ang baby girl ko. Kamusta ka na dyan? I’m sorry anak at ngayon lang ako nakatawag. Sobrang daming trabaho ni mama e I hope you understand” mom said while some member of the staff is trying to talk to her.

“Nako Ina, mukha ngang busy na busy ka. Kahit ngayong tumawag ka naririnig ko yung staff dyan e. pero ma naiintindihan ko naman po e kaso miss na miss ko na kayo. Kalian po ba kayo uuwi?” I immediately change my tone voice.

“Wag ka mag alala. Mama will come home this Sunday. Sususnduin ako ni Tita Mel mo at antayin mo na lang ako sa bahay. Madami akong pasalubong sayo lalo na mahilig ka sa mga damit so I bought many clothes for you”

Nasiglahan at naexcite ako sa sinabi ni Ina. She really knows what I love and that’s clothes lalo na kapag mamahalin and of course dahil na din sa uuwi na sya. I have no reasons to be lonely again.

She already said goodbye to me because may meeting pa daw sila na gaganapin. Nagnakaw lang daw sya ng time to talk to me because she really missed me. Well I missed her to and I want her to come back na.

Although may good news naman na dumadating pa din sa buhay ko. Akala ko kasi puro kamalasan at kakarmahan na ang mararanasan ko e. Mamatay ako sa sobrang depress -__-

My phone suddenly rang. I checked who is calling pero number lang ang lumabas. I hesitate to answer the call dahil baka nantitrip lang ito or some people who are saying that I won in a raffle blah blah. Such a waste of time.

Maya maya ay nag ring  nanaman ang phone ko and it’s the same old number again na tumtawag sa akin. “Shizz masagot na nga” sinagot ko ang tawag pero I remained silent.

“Hello Christine?” a familiar voice of a boy spoke at the line. I’m still guessing who he is.

“Sino to?” I said with a high pitch on my tone.

“Aaron. Sorry ha if I called without texting you first that this number belongs to me” he said and I heard some voices of boys behind him. Ang ingay ng atmosphere nya.

“Nah it’s okay. What is it? Anything I can do for you?” lalo pa tumindi ang ingay at lagabog sa linya. Grabe may nagbubugbugan ba sa may likuran nya? Don’t tell me kailangan nya ako para umawat sa kanila..

“Pasensya ka na ha.. maingay ba?.. heavy practice na kasi kami for tomorrow e.” he said and finally his atmosphere begins to be quiet.

“Para saan?” I asked without any interest on my voice

“Skate contest na gaganapin bukas sa may Coloroma’s village. 5pm. Kaya din kasi ako napatawag para imbitahan ka na pumunta at manood sa amin. Lahat kami ng tropa ay kasali so sana you know.. hmm makakapunta ka?”

Hindi agad ako nakasagot dahil nag iisip pa ako kung pupunta ba ako or hindi and besides kailangan ko pa mamili bukas para sa grand welcome back ko kay mama.

“Hmmm Aaron hindi kasi ako sigurado kasi paghahandaan ko yung pagbabalik ni Mama sa Sunday e at tyaka hindi naman mahalaga presence ko dyan. Gusto nyo lang dumami ang tagahiyaw sa inyo” I said as I heard Aaron’s breathing hard.

“Tin.. Mic--- I mean we need you there. May supresa din kami para sayo so you must be there” aba ang lakas ng loob to say MUST ha!

“Hmm sige pag iisipan ko”

“Great. So I’ll see you tom okay? Bye” as I hang up the phone after.

Wow a surprise from me? Minsan nakakatouch din pala ang mga skater na mga to, akala ko kasi puro bola at laro lang e.

Buo pa rin ang loob ko na hindi ako pupunta bukas to watch them. Okay na yung HOME SUPPORT at TEXT AND CALL SUPPORT ko sa kanila. Ichecheer ko sila while I’m at home then tatawagan at itetext ko pa sila. Tatlo pa yun ha! And besides they don’t need me there. Palabas lang siguro nila ang surprise nayan para makapunta ako.

Before I will go to sleep, naisip ko muna to bring back my daily habit at yun ay ang pagbabasa. Namiss ko ang love story nina Penelope. Siguro hanggang libro na lang talaga ang mga happy endings at perfect relationship.

Mas nafefeel ko ang pagbabasa ko while I’m under the stars. Nakakarelax at mas dumadagdag sa passion ko when stars brighten up my evening. Pumunta ako sa terrace and started to watch how the stars formed in the sky.

Suddenly a car engine distract my peaceful moment as it started to be so loud. Sumilip ako sa baba and I see the car parked at the front of the house of Tita Mel. Gabing gabi na pala natatapos ang practice nila. Kaya siguro madalas ay hindi sila nakakapasok because they’re too busy practicing.

Nakita kong bumaba si Michael from his car bitbit ang 2 nyang deck. Napapansin ko sa body figure nya na Malaki ang ipinayat nya. Ano naman kaya pinag gagagawa nito sa buhay nya at pinapabayaan ang sariling mamayat ng ganito.

Hanggang sa pagpasok nya ay nakatingin pa rin ako. I just hope na hindi nya akong mahuli na nakatingin kasi sobrang na-aawkwardan talaga ako lalo na’t alam na nyang kami na ni Mark.

Nang maramdaman kong wala ng kaingay ingay ay bumalik na muli ako sa pagbabasa and this time, sa kwarto ko na ito tinuloy. I shut the terrace’s door, closed the windows and curtains and I open my lamp to give me brightness while reading a novel book.

Halos isang oras na akong nagbabasa ng makarinig nanaman ako ng tunog ng car engine. To be sure who is it, I looked at my window partially and I saw Michael and his car driving away from his house. It’s fucking 1 am in the morning and he is still going out?!

Dahil sa sobrang pagka worried ko ay nawala na ata lahat ng natitirang pride ko sa sarili ko at sinubukan ko syang tawagan. He’s not answering my call so tried to text him instead..

To: Hambog

Saan ka pupunta? Masyado nang late para umalis ka

And then I press the send button.

Nag antay ako ng almost 30 minutes for his reply pero, there is no response. Nagsisimula na ding pumikit pikit ang mata ko sa sobrang kaantukan at pagod buong maghapon.

Until.. I fell into sleep. Zzzzz