Kader neydi?
Önceden yazılan ve değişmeyecek olandı.
Kaderin önüne ne geçebilirdi?
Hiçbir şey geçemezdi.
İşte bu hikayede de onların kaderleri onlar doğmadan kanla yazılmıştı.
Oluk oluk kan kokan, nefret akan ve kin kusan bir kaderdi onları bekley...
Söz verdiğim gibi buradayım ✨ Uzun bir aradan sonra yazmak zorladı. Daha fazla bekletmek istemedim.Çok uzatmadan sizi bölümle baş başa bırakıyorum iyi okumalar dilerim ❤️
Müzik; Onur Akın Yağmur Yüreklim Birisine söz vermiştim biraz geç oldu ama olsun 🥰
Ne kadar uyuduğumu ne kadar bu yatakta kaldığımı bilmiyordum. Arada sırada konuşanların sesini, adım seslerini duysam bile çok nadiren açtığım gözlerimle fayansların desenine bakıp geri uykuya dalıyordum. Ölmemiştim ama büyük depremlerin altında kalkmış ruhum ölmek üzereydi. Gözlerim yine açılırken hastanenin ezberlediğim fayanslarına kayarken ölümü düşündüm ölüm. Bir kelime iki hece dört harfli. Sonsuz bir uyku. Ne kadar cazipti.
Mutluluk bu hayatta sahip olmadığım bir şeydi. Bana uğramış gibi gelse bile yarı yolda bırakıp gitmişti. Yere çakılmamı seyretmişti. Bıçaklanmıştım hem de defalarca aynı kişi tarafından Emir KARHAN.
Onun gibi nefret edemiyordum, ama ona bağlı da kalmak istemiyordum. Her hareketiyle beni yerle bir eden adam. Bir yılan gibi sinsice yavaşça işlemişti kalbime. Yavaş ve sakince. Şimdi o kalbimden geriye kalan hiç bir şey yoktu.
Saçlarımda olan elle irkilip gözlerimi fayanslardan aldım. "Üzgünüm." döküldü dudaklarından. Nasıl gelebilmişti buraya?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kanlı ellerinle dokunma bana." dedim kafamı çekerken. Canını yakıyordum belki de ama o da beni defalarca hiç acımadan yakmamış mıydı? Yorgun gözlerim ona baktı. Gözleri kan kırmızıyken göz altları mosmor olmuştu. Tekrardan bana dokunacak eliyle dikleşmeye çalışmamla omzum sızladı. Ahh sanırsam kurşun omzuma denk gelmişti.
"Hareket etme." Öfkeyle ona baktım. "Defol anladın mı? Defol."
Ama bana aldırmadan dokunmaya çalışmasıyla bağırmaya başladım. "Dokunma bana. Dokunma bana!" deyip çırpınırken içeriye Özgür dalmıştı. Bir anda Emir'i görmesiyle yüzü sertleşti.
"Senin ne işin var lan burada." derken yakasından tutup uzaklaştırmak istese bile Emir'i yerinden hareket ettiremedi. Bu gürültüye içeriye bizimkiler ve birkaç hemşire girmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
