YILANLARIN EFENDİSİ

2/14. Gitmem

Birazcık burayı ihmal ettiğim farkındayım bunun için üzgünüm 🙃

Ama hem hayatımın yoğunluğu hem beynimi bir türlü toplayamamdan bu satırlara bir türlü gelemedim.

Yılanların Efendisi benim ilk yazdığım kitap beni hayallerime sürükleyen bir kapı, ilk göz ağrım 🌺

Yılanların Efendisini yazarken başka aleme dalıyorum. Umarım okurken bu aleme şahit oluyorsunuzdur. Benim için en büyük mutluluk bu sanırsam.

Bölüme giriş yapmadan belirtmek isterim ki Emir ve Yağmur'un önünde daha çok uzun yollar var. Bu serüven ne zaman biter emin olun ki hiç kestiremiyorum. Çünkü şunlar olsun şöyle ilerlesin desem bile satırlarda kelimeler kendiliğinden dökülüyor ve olaylar hızlı bir şekilde şekilleniyor. O yüzden sizin gibi bende bir bilinmezin içinde adım adım ilerliyorum✨

Ama güzel şeyler için önce sabretmek gerek değil mi?

Oy neyse lafı çok uzattım sizi çok ama çok seviyorum. İyi ki varsınız 🌺

İyi okumalar cancazlarım 🤗

⭐⭐

2/14. Gitmem

İkimizinde bedeni buz keserken hareket edemedik. Aramızdaki tutku nerede olduğumuzu unutturup bizimle oyun oynarken ona yenik düşmüştük.

"Kalk çabuk kızın üstünden Emir!" Geldiğimden beri onu ilk kez sinirli görürken Emir boğazını temizleyip yutkunarak bana baktı. O buraya gelmesiydi belki de...

"Sana diyorum eşek sıpası." Kurduğu cümle olduğum durumu dahi unutururken dudaklarım kıvrıldı. Emir kurulan cümleyle yüzünü ekşitirken üzerimden kalkıp pantolonu çekti.

"Nero bak a-"

"Kes sesini Emir!" Nero'nun bakışları bana kayarken bacaklarımı hemen koltuktan sarkıttım. Olayların etkisi bedenimi terk etmemişken ayağa kalkacak gücüm yoktu.

"Nerede olduğunuzun farkında mısın siz"

Sustu Emir. "Ah Allah'ım cevap da vermiyorlar."

"Ben değil de Özgür gelmiş olsaydı ne olacaktı ha?"

"Onunla aramda olana kimse karışamaz Nero!" İlk konuştuğu cümle bu mu olmak zorundaydı. "Karışır." dedi onun sesini bastırırken.

İlk defa Emir'e bu kadar kafa tutan birisi. "Sen olur olmadık her yerde kardeşini götür. O da bir şey yapmasın öyle mi? Yok öyle bir dünya Karhan!"

Bakışlarımı yerdeki desenlerden alamazken parmaklarımla oynadım. Çok haklıydı. "Şu yavru ceylanıma bak nasıl da ürküttüm onu,"

O bunları bana mı diyordu?" Kafamı kaldırmamla Emir güldü. "Yavru ceylanmış, o az önce dişi bir aslandı."

Kaşlarımı kaldırarak sertçe Emir'e baktım. "Sana defalarca durmanı söyledim." Evet yani tam tersi hareket etmiş olsam bile bu cümleleri de kurmuştum.

Dehşet içinde bana baktı. Emir hamle için hazırlanırken Nero izin vermedi. "Kapa çeneni Emir. Size bakan herkes onu senin yoldan çıkardığını anlar."

Yerdeki gömleği alıp Emir'e attı. "Giy çabuk şunu üstüne."

"Sende kalk önüme düş." Bu cümle bana kurulurken bacaklarım komutla kalktı. Ama keşke kalmaz olaydım. Emir'in kopardığı çamaşırım bacaklarımın arasından kayıp yere düşerken bakışlarım Emir'le kesişti. Yutkunduk.