Fake Love Spell (Completed)

Chapter 74

Chapter 74: The confession

Pearl's Pov

I let out a heavy sigh bago lumapit sa kaniya para matitigan ko siya mata sa mata, "One time ko nang tinanong sayo 'di ba na what if ginayuma kita magagalit ka ba? Ang sabi mo hindi ka naniniwala sa mga ganiyang bagay kasi pinaglipasan na iyan nang panahon. Pero paano kung totoo? Paano kung totoo na ginayuma kita, maniniwala ka na ba sa akin kung sakali?" hindi ko man makita ang aking sarili'y ramdam ko na parang maiiyak na ako habang nag-e-explain sa kaniya.

Natahimik siya kaya alam ko na parang alam na niya kung anong gusto kong sabihin. "Seryoso ako, ginayuma ka namin, gumising ka na Dwight, ang lahat ng inakala mong juice ay potions ang mga iyon, ginawa namin para matanggal sayo ang gayuma. Niloko kita kaya magalit ka sa akin, come on, sigawan mo ako or saktan mo ako because that's what i deserve sa ginawa kong panggagayuma sayo, do you remember noong ikaw lang ang walang juice? The day na nag-aayos tayo sa gym? Ang pinainom ko sayo ay gayuma at hindi strawberry juice . Ang sinasabi ni Jaynie ay totoo kaya maniwala ka sa akin at gumising ka na sa kahibangan mo." stupid na ba akong maituturing kung inamin ko sa kaniya ang lahat ng katarantaduhang ginawa namin? Tsaka what's the purpose na itago ko pa sa kaniya ang lahat kung narinig naman na niya kaming naguusap about potions and gayuma, matalino siya kaya maiintindihan niya ang mga salitang lumabas sa bibig namin.

Minsan kasi, kahit na ang sakit na kailangan mo pa rin na i-let go ang isang bagay. Kagaya nga ng sabi ko, hindi ko pwedeng ikulong si Dwight sa piling ko kung hindi naman siya komportable sa kulungang ginawa ko.

"Honey... Aren't you remembered me?!" mariin niyang tanong kaya kumunot ang aking noo.

"Ano bang pinagsasabi mo? Syempre naaalala kita, ikaw si Dwight na rating cold sa akin, ikaw si Dwight na pinagpantasyahan ko ng mahabang panahon kahit na hindi naman ako napapansin. And last, ikaw si Dwight na ginayuma namin... Ikaw si Dwight Cheon!" sagot ko sa tanong niya. "Tsaka pwede mo nang ihinto ang pagtawag sa akin ng honey kasi tapos na ang palabas, tapos na ang lahat, alam mo na, na ginayuma lang kita, so pwede ka ng bumalik sa Dwight na may cold na ugali." akma na sana akong tatalikod sa kaniya para lumabas ng bahay pero hinawi niya ako palapit sa kaniya tsaka niya hinawakan ang dalawa kong pisngi sa hindi ko malaman na dahilan.

"Ang lalim nang ginawa nilang trauma sayo na ang importanteng bagay sa nakaraan ay hindi mo na maalala..." wika na naman niya pero hindi ko talaga ma-gets ang kaniyang sinasabi.

Nabagok yata ang ulo nito no'ng maaksidente kaya ganiyan na siya kung mag-isip... Kung ano ano ang sinasabi.

"Hindi kita maintindihan..." inalis ko ang dalawa niyang kamay na nakahawak sa pisngi ko. Lumayo rin ako ng bahagya sa kaniya at nanatili lang na nakatayo sa kaniyang harapan.

Wala na sana akong paki sa sasabihin niya eh, pero sinasabi kasi ng damdamin ko na kailangan kong pakinggan kung ano ang kaniyang sasabihin. Parang bigla na lang akong na-curious...

"Hindi mo naaalala. Pero teka, ipapaalala ko sayo. There is a little boy sa mall na binully nang mga bata. Dahil sa hindi niya kayang ipagtanggol ang kaniyang sarili, umiyak na lang siya sa isang tabi until may lumapit sa kaniya na liitle girl na nagtanggol sa kaniya mula sa mga bullies, naging friends sila for the short time. And bilang incentive na babalikan ni little boy si little girl, ibinigay ni little boy kay little girl iyong necklace niya na may naka-sulat na DC..." sa kwento niyang iyon, may mga imahe na biglaang nagpakita sa aking isip. Hanggang sa mapagtanto ko na si Dwight ang batang lalaki na kasama ko sa aking childhood picture. "And nag-pict---" hindi na niya naituloy ang kaniyang sasabihin dahil pinutol ko na siya. Gusto ko na ako ang mag-tuloy sa kwento naming dalawa. Hindi lang ako makapaniwala na si Dwight pala ang batang iyon, pero paano? Gusto ko pang maka-kalap nang mga impormasyon galing sa kaniya.