UMAY

5

O gece..

 

                                             

Yaklaşık dört sene önce..

Bugünde, her gece olduğu gibi; dışarı çıkan Aslan, eve dönsün diye pencerede bekliyorum..

Zaten ne zaman dışarı çıksa, ben hep aynı pencerenin önündeki koltuğuma oturur, onu beklerim. Sağ salim karşımızdaki evine girdiğini görmeden asla yatıp, uyuyamam.

Aslan'a öyle aşık, öyle aşığım ki; ona duygularımı açıklayacağım günü yıllardır bekliyorum..

Şimdiye kadar söylemem imkansızdı. Çünkü Aslan bana her baktığında küçük kız diyordu.

Beni kadın olarak, bir yetişkin olarak görmüyordu. Aramızdaki yedi yaşında bunda etkisi tabi ki çok. Bende bu yüzden bir karar aldım ve on sekizime bastığımda artık küçük olmadığımı, bir yetişkin olduğumu, en çokta ona ne kadar aşık olduğumu anlatmak istiyordum.

İşte tam da bugün eve gelmesini istememin çok önemli bir sebebi de bu. Bugün on sekizimi doldurdum. Yarın doğum günüm..

Teknik olarak gece on ikiyi geçmiş ve doğum günüm başlamış olduğu için Aslan gelse de artık içimdeki her şeyi döksem diye bekliyorum..

Saate baktığımda bire geldiğini gördüm. O sırada da araba farlarının bahçeye girişini fark ettim. Hemen heyecanla koltuktan yere atlayıp, sessizce odamdan dışarı çıktım. Annem ve babam; bugün erkenden yatmış ve farkında olmadan bana büyük itirafım için yardım etmişlerdi.

Üzerimde ki beyaz geceliğimin uzun eteklerini toplayarak hızlıca merdivenlerden aşağı indim ve evden dışarı çıktım.

Aslan on sekizine geldiğinde; artık yetişkin olduğunu söyleyerek ayrı eve çıkmak istediğini annem ve babama söylemişti. Bende bu sayede yetişkin olma yaşını öğrenmiş ve tam 7 senedir bugünün hayali ile yaşamıştım.

Annem ve babam tabi ki Aslan'ın bizden uzağa gitmesine razı olmadılar. Bu yüzden aynı bahçede olan; eskiden babası Ahmet amca ile beraber yaşadıkları eve geçmesine karar verildi. Böylece o zamandan beri Aslan'la komşu olarak yaşıyoruz.

Kapının kapandığını görünce adımlarımı hızlandırıp, kapanmadan son anda kapıyı tuttum ve içeri girip hızlıca kapadım. Korumaların gece vakti Aslan'ın evine girdiğimi görmesini istemediğim için öyle hızlı koşmuştum ki kalbim küt küt atıyordu.

Kafamı kaldırıp baktığımda bana şaşkın şaşkın bakan Aslan'ı görünce heyecanla yutkundum. Korumalara yakalanmamaya kafamı öyle takmıştım ki Aslan'ın evine pat diye girdiğimi unutmuştum.

Ah nasılda özlemiştim..

Sabah kahvaltıdan beri görüşmemiştik ve elimden gelse ona yapışık yaşayabilirdim. Aslan benim için her şey demekti..

Aşkım, kıymetlim, dostum, çocukluğum, her şeyim..

İtirafımı nasıl yapacağım konusunda hala kararsız olarak dikilirken Aslan'ın şaşkın bakışlarınında keyfini çıkarıyorum.

İtirafımla vereceği tepki ve şaşkınlığın gerginliğini yaşarken garip bir gülümseme ile;
- Naber yakışıklı?
Dedim..

Aslan'sa hala şaşkın şaşkın bana bakıyordu. O kadar tatlı görünüyordu ki yaklaştım. Omuzlarından aşağı çekip, yanaklarını ellerimin arasına alıp, sıkıştırmaya başladım. Dokunuşumla beraber irkilen Aslan;
- Ah.. İyice kafayı yemeye başladım.. Her geçen gün bu hayaller daha sahici olmaya başladılar..
Diye geveleyerek gözlerini kapattı.