Mısralarımdan akan yaşlar

Kararsız keder

                      I
Issız gecede doğan ay kederli
Sessiz göçen bu yıldızlar neyin nesi
Berrak bir ayaz katılaştırmış yüreği
Ortasında oturmuş garibin biri
Sırtında hüzünlenen yalın şiiri

-Beden çürür gider özü kalır
Birgün kış biter bahar gelir
Yaralar birgün iyileşir izi kalır-

                   II
Dediler hey bekes nedir bu ahval
Göğsüne dolmuş keder dilin lal
Ardından yok bir yetim ne mülk mal
Sözlerindeki nedir ağudan bal

Bir yiğit öldü ne oktan ne kurşundan
Göğüs göğüse vuruşmak varken
Adını bilirler yüzünü yok bilen
Bilinir masallardan destanlardan

-Damdan düşen anlar damdan düşeni
Ateş düştüğü yeri yakar kavurur
Bitmez bir matem yürek köz olur-

                        III
Bekese sorarsan vazgeç gönül işlerinden
Ne merhem ne şifa olur bu güzelden
Hem cefa hem keder gelir bu işten
Serkeş başın avare gönül ağır gelir

İlyas'a sorarsan aynaya gönül verme
Cefadan maraz değil sefa gelir
Arınmalı eşyalardan kaslardan yürekler
Yeisi öldür aleminden umut filizlenir
Nasıl bakarsan aleme öyle görünür

-Geçilmiyor bu dar olan aşk boğazından
Tüy gibi ince jilet gibi keskin sırattan
Toplanan kalemler ermez sırra kafalar
Kadim duygular antika hisler
Alevlerle olgunlaşır hasretle soslanır
Külleri rüzgarlarla esenlik kazanır