Sonbahar yağıyor içime
Yapraklar soluyor kollarımda
Rüzgarlar çarpıyor yüzüme
Birikiyor güllerin cenazeleri
Kollarıma düşüyor bülbüller
Öyle parsellenmiş ki sözler
Anlamını hepten yitirdiler.
Hoyrat bir su geçiyor yatağında
Yosunları alıp götürüyor
Ağladım üç gün yosunlara
Seni beklemek, yokluğun kıyısında yosun
Kalbim tümden yosunlaştı kat kat metrelerce
Dönmüyorsun, yolları yokluyorum boşuboşuna.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mısralarımdan akan yaşlar
PuisiZaman ilk oluşumuna döndü İlk doğum serüvenine Her şey ilkine dönme koşusundaydı En arkalarından yüreğim vardı Çünkü yine sana koşacaktım ......................... ......................... Akdeniz bir akşam göğe yükseldi Böylece oluştu...
