Gözlerimin önünde zamanın vefatı geçiyor
Salıncaklarda çocuk sesleri çınlıyor
İhtiyarlanmış güneşin ışıkları düşüyor toprağa
Ve her sokağın başında bir annenin gözyaşları ıslatıyor enkazı
Keşke sadece korkunç bir deprem alsaydı çocukları
Bıraksalar keşke diyorum
Kızmayın bana lütfen
Herbir ölüm kalbimi parçalıyor
Ama insanın neden olduğu ölüm daha canavarca
Alçakca ve canice
Tozlu bir ay ışığı soluyor Mersin'in gökyüzüsü
Alıp götürüyor beni uçurumların kıyılarına
Ve çocukların sesleri yankılanıyor kayalarda
Her bir uçurumun kıyısında dolanır bir annenin yüreği
Keşke uçurumlar soluklarını alsaydı çocukların
Bombaların kahpe kurşunların yerine
Kızmayın bana ne olursunuz
Herbir ölüm gözümü kör ediyor
İnsan insanın kurdudur tezi kadar değil
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mısralarımdan akan yaşlar
ŞiirZaman ilk oluşumuna döndü İlk doğum serüvenine Her şey ilkine dönme koşusundaydı En arkalarından yüreğim vardı Çünkü yine sana koşacaktım ......................... ......................... Akdeniz bir akşam göğe yükseldi Böylece oluştu...
