Sevgili hümeyra hanım
Sizi bir kez görüp deli gibi aşık olmamın beşinci yılını kutluyorum biraz mutlu biraz hüzünlü... mutluluğumun sebebi size karşı duyduğum ve hiçbir kan bağı olmayan bu tarifsiz ve sonsuz sevgiyi bahşettiği için Rabbime olan şükranlarım... hüznümün sebebi ise size neden daha erken rastlanmamamın olması...
Hümeyra hanım bugün sizi gördüğüm ilk günden itibaren durmadan yüreğimden sızan mısralara bir göz attım... sayısız dörtlükler sayısız bentler ve bir takım mektupları yazmış olduğumu keşfettim... yazdıklarımı okuduğumda hangi halde yazdığımı bir sinema perdesi gibi gözlerimin önünde canlandı... Ruhumun o günlere gittiğini hissettim... bir kış mevsimi ankaraya çullanmış bir ayaz, saatler on altı civarı okulun bahçesinde o günlere şahit olacak bir bankta oturmuşum... çıkmanızı bekliyorum heyecanın verdiği coşku ile yüreğimi sonsuz bir bahtiyarlığın denizine aktığını görüyorum... Ve siz çıkıyorsunuz kapıdan; Allahım diyorum Allahım bir insanı neden bu kadar güzel yaratırsın... kalbime sesleniyorum lütfen sakin ol! diye defalarca tembihliyorum, kalbimin dayanması için Rabbime yalvarıyorum... yanımdan geçiyorsunuz ben ayazın ortasında kan ter içinde kalıyorum... içimin nasıl da bedenimden size doğru aktığını oradan bir put gibi kalmamdan anlıyorum... hümeyra hanım o günlerden kalan bir dörtlüğü paylaşmak istiyorum sizinle:
Sensiz;
Gün yüzü görmemiş bir gece gibiyim
Uykusuz kalmış gündüz gibiyim
Nankör mısır sokaklarında
Yusufu arayan kör züleyha gibiyim
Hümeyra hanım sizin olmadığınız her yer karanlıktır ve ben sizden başka her şeye körüm...
Hümeyra hanım bize dair umut var mı? Biraz şüpheliyim gibi görünebilirim ama siz bu halimi yorgunluğuma verin... sevginin olduğu yerde umutsuzluktan bahsetmek hiçbirimize yakışmıyor... melankolik bir çaresizliğe bürünmek bize yakışmıyor hümeyra hanım... bu dengesiz hayatın içinde düşmek önemli değil, düştükten sonra kalkmayı bilmek mücadelemizin parolası olmalı... kaybetmek değil yılgınlık bizim sonumuzu getirebilir... her ne kadar düşersek de hayatın dipsizliğine tekrar tekrar bir başlangıç yapmalıyız diye düşünüyorum... her son bir başlangıca gebe bir annedir hümeyra hanım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mısralarımdan akan yaşlar
PoetryZaman ilk oluşumuna döndü İlk doğum serüvenine Her şey ilkine dönme koşusundaydı En arkalarından yüreğim vardı Çünkü yine sana koşacaktım ......................... ......................... Akdeniz bir akşam göğe yükseldi Böylece oluştu...
