Güneş, neyi var neyi yok aldı gitti
Yetim su katreleri kaldırımlarda dondu
Bu sabah yaz gitti, gizliden, terk etti bizi
Dallarda kalan yapraklar dondu
Dayanamıyorum, oturup ağlıyorum
Ciğeri beş para etmezleri, dost edindik
Oy! şu yalan dünyayı, vatan belledik
Çin malı sevgiliyi yüreğe taç ettik
Dayanamıyorum, oturup ağlıyorum
Bir sabah insanlığı kaybettik
Ah umut nerede, nerede kaybettik?
Sevgiyi, aşkı bahara yetiştiremedik
Dayanamıyorum, ağlıyorum
Bir sabah, kitabın son sayfasını kaybettim
Ah! o son sayfa olamadım
Ayrılığın elemiyle yanan şiirlerim
Saçını başını yoluyor, hasretten
Ah o yaralı şiire, derman olamadım
Dayanamıyorum, ağlıyorum
Züleyha olmuş, bir yürek sızlıyor
Buz tutmuş zaman, geçmek bilmiyor
Ay göçüp gitti bir gece, acının hengamında
Geceye düşen, sarhoş bir başa, omuz olmadım
Dayanamıyorum, ağlıyorum
Bir sabah elmanın kokusu sardı Halepçe'yi
Çocukların gülümsemeleri söndü
O güllerin solmasını engelleyemedim
Ayla'nın yerine ben ölmeliydim ölemedim
Arakan'a, Cizre'ye, Halep'e yağmur olamadım
Başımı alıp gidemedim
Kanayan yarayı saramadım
Ağlayan göze yoldaş olamadım
Oy hawar, dayanamıyorum ağlıyorum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mısralarımdan akan yaşlar
PoetryZaman ilk oluşumuna döndü İlk doğum serüvenine Her şey ilkine dönme koşusundaydı En arkalarından yüreğim vardı Çünkü yine sana koşacaktım ......................... ......................... Akdeniz bir akşam göğe yükseldi Böylece oluştu...
