Mısralarımdan akan yaşlar

Süveyda-ı kalp

"Süveyda-ı kalp ile aşık sesini duyurabilir maşuka"

Canıma yapışmıştı özlemin
İstesem de sökemem ki
Sanki bir gömleğin düğmesi gibi
İlikliyor süveydasını kalbimin

Bazı şeyler en derinde olmalı belki de
Bazı şeylerin üstüne gömlek geçirilmeli
Ve bunu, en iyisini özlem becerebiliyor
Özlemden daha iyisini bilmiyorum

Hem çırılçıplak olmaz süveydanın gizemi
lal olmalı dilimiz
Gözlerimiz hepten susmalı
Bi o konuşmalı
Sözcüksüz, jestsiz ve mimiksiz.

Kalbimin üzerine geçirdim hasret gömleğini
Bunu böyle yapmalıyız, başka seçeceğimiz yok
Yoksa zamanı nasıl susturabiliriz
Nasıl dirilebiliriz kayboluşlarımız olmasa
Dokunabilir miyiz ki hakikatın makamına
Nasıl gülümseyebiliriz biz ağlamasak
Artık şu hevesi aşmamız gerekmez mi

Mecnunla Leyla olmak gibi
Mem û zin olmak gibi
Değil hiçbiri
Onların sadece adları var
Kamerin ziyasına kanmamalıyız
Zat-ı şahsına varabilmek adına
Yanmalıyız İbrahimin ateşi içinde
Ve artık bizi de yok etmeliyiz.

Ah sevgilim, kimseler anlamıyor
Bizi Kerem ile Aslı'yla kıyaslıyorlar
Sen O değilsin, ben O değilim
Ve sen, ben; biz için değiliz
Ben gömleğimi ilikledim
Sen de gömleğini ilikle
Hasretle süslenmiş gömleğimizi...

Sen ve ben aynadan geliyoruz
Ve "biz" gölgeden oluşuyoruz
Bu yüzdendir belki de
Sözler gürültüden başka hiçbir şey değildir
Gözlerimiz fuzuli birer dil artık
Dil ve göz fuzuli