Mısralarımdan akan yaşlar

Vefalı Gül

Dönencelerde gölgeleri aldıran bir demde
Dokundum bir papatyanın ayağına
Jilet keskinliği bir soğuk almış başını gidiyordu
Bir papatyanın ayaklarından şah damarına
Bugün bütün papatyalar sekeratta
Hercai menekşeler ağlıyordu yanı başında
Rüzgar ağıtlar yakıyordu bir yeşilçam edasıyla
Çiğdemlerin yaşları dökülüyordu Kuran'ın sayfalarına
Kalabalıklar aşağıdan yukarıya, yukarıdan aşağıya
Görme fiili gözlere indirgenmiş bir şekilde
Yanlarından geçiyordu
Duymuyorlardı, görmüyorlardı
Hissetmek kelime olarak kalmıştı lügatlarda
Durmadan papatyaların cenazeleri kalkıyordu burada
Hoyratça gömülüyorlardı kimsesiz mezarlıklara

Bir seviyor ihtimaline harcanan papatyalar
Bir anne yüzü ile gülümseyen papatyalar
Vefasız güllerden öte sevdim ben sizleri
Siz bana annem kokuyorsunuz
Bana umut kokuyorsunuz
Yüreğime bahar diye filizleniyorsunuz

Ah papatyalarım, mehtabım
Bazen gülen güneş, bazen yağan yağmur
Işıktan öte, yakpare nurum, bahar ömrüm
Ah papatyalarım bahtsız kızlarım
Günüme doğan güneşim geceme doğan ayım
Ufuk çizgim, umudum, emsalsiz sevgilim
Papatyalarım buralarda soğuğun ve vefasız güllerin hükmü geçiyor
Bugün papatyalarla ben de sekerattayım

Papatya nam-ı diğer vefalı gül
Bir seni seviyorum anlıyor musun