Oturdum zigguratın en tepesinde biraz yakın olmak için tanrıya
Arkadaş ne diye bağırıyorsun islam yoktu ortalıkta o zamanlarda
Sümer sokaklarında durmadan koşuyorum kınısında duran zamanla
Kendimi arıyorum durmadan içimi yoklamayı akıl etmezken
Zamanın ömrünü karış karış ederken
Bir havariye rastlanıyorum
İsa efendi bu havari kürtçe bilmiyor
İsa efendi doğru mu Musa efendinin Azrail'in gözünü çıkardığı
Hurrilerin Kraliçesinin ellerinde öpüyorum
Lo lo diyarından huzurla geçiyorum
Bir hobbitin hanesine misafir oluyorum
Laleş diyarından saygıyla ayrılıyorum
Zaman asansörün hangi katta bozulacağını kestiremeden
Temaşa ediyorum aklımda kalan soruları sorarken
İnvert gülümsemelere tahammül edemiyorum
Her birimiz farklı bir zamanı arzuluyor tahminimce
En doğrusu, olduğumuz zaman bence
Kim kime doğru, doğru olan ne ağızlarını beklemeden
Zamanın içinde kayboluyorum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mısralarımdan akan yaşlar
PoesíaZaman ilk oluşumuna döndü İlk doğum serüvenine Her şey ilkine dönme koşusundaydı En arkalarından yüreğim vardı Çünkü yine sana koşacaktım ......................... ......................... Akdeniz bir akşam göğe yükseldi Böylece oluştu...
